ΚΟΡΩΝΟΪΟΠΛΗΚΤΟΣ ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΨΩΝΙΣΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Καμένος ή μουντζούρης; (κι ας είναι γίγας του πενταγράμμου...)

Του ΒΑΣΙΛΗ ΑΓΓΕΛΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
 

Ενεφανίσθη Σταύρος Ξαρχάκος ομιλών – φαινόμενο σπανιότατο, μάλλον λόγω αυτογνωσίας. 

 Αλλά μίλησε πάλι, «Στο Κόκκινο» των συριζαίων τώρα, για να καταχερίσει την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη: 

 «Εβγαλα το συμπέρασμα», είπε, «ότι αυτή η κυρία διακατέχεται από ένα σύνδρομο, που ίσως δεν υπάρχει, ίσως αποτελεί δική μου έμπνευση, και αυτό το σύνδρομο το αποκαλώ “βλαπτική έπαρση”».  

Αρα υπάρχει και «επωφελής έπαρση», πλην, ο ίδιος σπεύδει να διευκρινίσει: «Αλλά δικαίωμα στην έπαρση έχει μόνο η σημαία».  

«Φσσς!», θαυμάζει το ακροατήριο, ενώ εκείνος συνεχίζει ακάθεκτος με «δυο λόγια για την Τέχνη». l

Οπου, αφού μας πληροφόρησε πως «η λειτουργία της Τέχνης δεν εξυπηρετεί απλώς ιδεολογικές ανάγκες, αλλά είναι και αναπόσπαστο στοιχείο της παραγωγής μιας χώρας»  –καλά, αξίωμα–  προχώρησε σε «μια πιο ποιητική ένσταση (sic): Η δημιουργική Τέχνη είναι άχρονη», χρησμοδότησε, «ενώ η πολιτική είναι έρμαιο του χρόνου».  Και για να ξεσαγονιάσει εντελώς το ενεόν ακροατήριο, επιθέτει κορωνίδα στην ανάλυσή του: 

 «Και τέλος, η Τέχνη είναι παρηγοριά της αιωνιότητας».

Τον δε πρωθυπουργό τον προέτρεψε «να προσέχει:  Γιατί η τέχνη είναι σαν το κάρβουνο. Οταν είναι αναμμένο και το πιάνεις καίγεσαι, κι όταν είναι σβηστό και το πιάνεις μουντζουρώνεσαι. Και πρέπει να επιλέξει».  

Δηλαδή, να μην ασχοληθεί καν με το θέμα; 

 Κι ο ίδιος – τόσα χρόνια στη δούλεψη της τέχνης;  Καμένος ή μουντζούρης;