Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Βασιζόμενος στα δημοσιεύματα για τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών, αισθάνομαι την υποχρέωση να εξάρω τις έξυπνες επενδυτικές κινήσεις του γνωστού και αγαπητού ανά το πανελλήνιο ευρωβουλευτή Δ. Παπαδημούλη!
Βασιζόμενος στα δημοσιεύματα για τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών, αισθάνομαι την υποχρέωση να εξάρω τις έξυπνες επενδυτικές κινήσεις του γνωστού και αγαπητού ανά το πανελλήνιο ευρωβουλευτή Δ. Παπαδημούλη!
Ρευστοποίησε μέρος του χαρτοφυλακίου του το 2018 και επένδυσε την κατάλληλη στιγμή σε ακίνητα, αγοράζοντας οκτώ στην Αθήνα, εκ των οποίων δύο τα μεταβίβασε με γονική παροχή. Τα άλλα έξι, εμβαδού από 70 έως 100 τ.μ. το καθένα, δεν μπορώ να γνωρίζω τι τα έκανε. Δεδομένου του δαιμονίου του, όμως, μήπως είχε στα σκαριά να μπει στην αγορά του τουρισμού μέσω της Αirbnb;
Μπορεί. Οπως εξίσου δυνατό είναι, δεδομένης της καλοσύνης του που τον κάνει και τόσο αγαπητό άλλωστε, να στεγάζει σε αυτά, αθόρυβα και αφιλοκερδώς, οικογένειες προσφύγων! Ισως για εκεί να προορίζονταν τα περίφημα έκτοτε «καρότσια του Παπαδημούλη», όταν τον τσάκωσαν στο σούπερ μάρκετ άμα τη αφίξει του από τις Βρυξέλλες.
Το μόνο πρόβλημα με το κατά τα άλλα αξιέπαινο εμπορικό δαιμόνιο του ανδρός είναι ότι συμβαίνει ο Παπαδημούλης να είναι ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι τόσο προφανές γιατί αυτό συνιστά πρόβλημα, ώστε περιττεύει να πρέπει να εξηγήσει κάποιος γιατί είναι γελοίο και μαζί εξοργιστικό να κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση για υποκρισία, και μάλιστα ειδικά για την περίπτωση του εγκλήματος της Marfin. Οι κυβερνήσεις της δεκαετίας που πέρασε από την ημέρα του εγκλήματος ήσαν πολιτικά αδύναμες, ασταθείς και βεβαρημένες με τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Η μόνη κυβέρνηση της δεκαετίας που είχε τη σταθερότητα, την ισχύ και τη διάρκεια ώστε να επιδιώξει συστηματικά την εξιχνίαση του εγκλήματος, ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι καταλαβαίνουμε, όμως, τους λόγους που την εμπόδισαν να το κάνει: ιδεολογική συγγένεια με τον χώρο των εγκληματιών, μακροχρόνια συνύπαρξη στο ίδιο περιβάλλον, ενίοτε και συνεργασία.
Το μόνο πρόβλημα με το κατά τα άλλα αξιέπαινο εμπορικό δαιμόνιο του ανδρός είναι ότι συμβαίνει ο Παπαδημούλης να είναι ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι τόσο προφανές γιατί αυτό συνιστά πρόβλημα, ώστε περιττεύει να πρέπει να εξηγήσει κάποιος γιατί είναι γελοίο και μαζί εξοργιστικό να κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση για υποκρισία, και μάλιστα ειδικά για την περίπτωση του εγκλήματος της Marfin. Οι κυβερνήσεις της δεκαετίας που πέρασε από την ημέρα του εγκλήματος ήσαν πολιτικά αδύναμες, ασταθείς και βεβαρημένες με τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Η μόνη κυβέρνηση της δεκαετίας που είχε τη σταθερότητα, την ισχύ και τη διάρκεια ώστε να επιδιώξει συστηματικά την εξιχνίαση του εγκλήματος, ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι καταλαβαίνουμε, όμως, τους λόγους που την εμπόδισαν να το κάνει: ιδεολογική συγγένεια με τον χώρο των εγκληματιών, μακροχρόνια συνύπαρξη στο ίδιο περιβάλλον, ενίοτε και συνεργασία.
Υπάρχει, όμως, η αίσθηση του déjà vu σε όλο αυτό.
Ξαναβρισκόμαστε να συζητούμε την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι από το οποίο έπρεπε να είχαμε απαλλαγεί, ως θέμα της επικαιρότητας τουλάχιστον.
Γιατί αυτό;
Επειδή οι συνθήκες του πολιτικού παιχνιδιού, για τον επόμενο χρόνο, ίσως και περισσότερο, είναι ιδεώδεις ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί ξανά να είναι ο γνωστός εαυτός του: κτηνώδες θράσος και απίθανα ψεύδη, χωρίς τύψεις και ενδοιασμούς, λόγω της περιβόητης «ηθικής ανωτερότητας». Γι’ αυτό βρισκόμαστε να συζητούμε ξανά τα ίδια.
Μπαίνουμε σε μια περίοδο δύσκολη για όλους μας, όπου η κυβέρνηση πρέπει, ψάχνοντας και βρίσκοντας, να βάλει και πάλι μπροστά την οικονομία, σταθμίζοντας ταυτοχρόνως τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Η διαδικασία θα είναι μακρά και δεν υπάρχει τρόπος να είναι ευχάριστη σε όλους. Το ίδιο και ο δρόμος προς την οικονομική ανάκαμψη, μέσα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον αστάθειας όσο η επιστήμη δεν έχει δώσει την οριστική λύση.
Μπαίνουμε σε μια περίοδο δύσκολη για όλους μας, όπου η κυβέρνηση πρέπει, ψάχνοντας και βρίσκοντας, να βάλει και πάλι μπροστά την οικονομία, σταθμίζοντας ταυτοχρόνως τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Η διαδικασία θα είναι μακρά και δεν υπάρχει τρόπος να είναι ευχάριστη σε όλους. Το ίδιο και ο δρόμος προς την οικονομική ανάκαμψη, μέσα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον αστάθειας όσο η επιστήμη δεν έχει δώσει την οριστική λύση.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, γιατί να χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει;
Μετά τον κορωνοϊό και εξαιτίας των επιπτώσεων της νέας κρίσης στην οικονομία, το ερώτημα που απασχολούσε τους παρατηρητές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή αν και κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προσαρμοστεί, περιττεύει πλέον, διότι το ξεπέρασαν οι συνθήκες, που άλλαξαν. Ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία (διότι αυτό είναι το ζητούμενο) δεν περνάει από τον εκπολιτισμό και τον εξευρωπαϊσμό του, αλλά μέσα από τα ψέματα και τη δολιοφθορά της κοινής προσπάθειας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ξανά ο εαυτός του καθ’ όλες τις έννοιες του όρου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ξανά ο εαυτός του καθ’ όλες τις έννοιες του όρου.
Ενα παράδειγμα, ίσως ανορθόδοξο αλλά πολύ χαρακτηριστικό, είναι η επανεμφάνιση του Δημήτρη Μάρδα, που τόσο αγαπήσαμε! Είναι ο άνθρωπος που, μέσα από το σύντομο πέρασμά του από κυβερνητικές θέσεις, κατόρθωσε να κατοχυρώσει αναγνώριση ΠΟΠ (ονομασία προέλευσης) για τις μπαρούφες του: τις μαρδακίες του. Δεν είναι τελείως συμπτωματικό ότι ο άνθρωπος που ονειρεύτηκε το Νταβός της τέχνης του πολιτισμού σε κάποιο ελληνικό νησί (και με τη Σίρλεϊ Μπάσεϊ λάιβ!), επανέρχεται στην επικαιρότητα με τη νέα μαρδακία του, ότι στους νεκρούς του κορωνοϊού πρέπει να προστεθούν και οι αυτοκτονίες από το lockdown. Δυστυχώς, μπαίνουμε στην εποχή τέτοιων φρούτων.
Ωστόσο, μιλάμε για μια δυναμική, εν εξελίξει κατάσταση, την οποία δεν μπορούμε να προβλέψουμε με τις συνταγές του παρελθόντος. Βρισκόμαστε, πράγματι, να συζητούμε τα ίδια, αλλά αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι έχουμε επιστρέψει στα ίδια.
Ωστόσο, μιλάμε για μια δυναμική, εν εξελίξει κατάσταση, την οποία δεν μπορούμε να προβλέψουμε με τις συνταγές του παρελθόντος. Βρισκόμαστε, πράγματι, να συζητούμε τα ίδια, αλλά αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι έχουμε επιστρέψει στα ίδια.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, αμφιβολία δεν έχω ότι ευχαρίστως θα πάρει τον κατήφορο της άνευ όρων αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Ο κόσμος, όμως, εκείνος που κάποτε του έδωσε την εξουσία, δεν είναι πια ο ίδιος, αφού τόσα υπέφερε από την ιδεοληψία τους. Η λεγόμενη ανανεωτική Αριστερά δεν είναι πια αγνή και αδοκίμαστη από την εξουσία.
Το θέμα από το οποίο θα εξαρτηθεί η εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων είναι...
εάν ο κόσμος θυμάται αυτό που πλήρωσε κατά την πενταετία του ΣΥΡΙΖΑ. Το ελπίζω και τίποτε περισσότερο δεν μπορώ να πω.
Πάντως, εφόσον ευσταθούν οι παραπάνω εκτιμήσεις, μια χρήσιμη διαπίστωση για όσους επιδίδονται στο ευγενές άθλημα της πολιτικής ανάλυσης είναι ότι το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών δεν μπορεί να το αποκλείσει κανείς, θεωρητικά, εφόσον το ζητούμενο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η απρόσκοπτη διάρκεια. Φυσικά, δημοσίως, η κυβέρνηση πρέπει να διαψεύδει πάντα τις φήμες και, γενικώς, να αποθαρρύνει τη σχετική συζήτηση. Εντούτοις, η συγκεκριμένη δυνατότητα είναι πραγματική: είναι μέρος του τοπίου, όπως ένα βουνό σε ένα χάρτη. Δεν γίνεται, δηλαδή, να την αγνοήσεις.
Πάντως, εφόσον ευσταθούν οι παραπάνω εκτιμήσεις, μια χρήσιμη διαπίστωση για όσους επιδίδονται στο ευγενές άθλημα της πολιτικής ανάλυσης είναι ότι το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών δεν μπορεί να το αποκλείσει κανείς, θεωρητικά, εφόσον το ζητούμενο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η απρόσκοπτη διάρκεια. Φυσικά, δημοσίως, η κυβέρνηση πρέπει να διαψεύδει πάντα τις φήμες και, γενικώς, να αποθαρρύνει τη σχετική συζήτηση. Εντούτοις, η συγκεκριμένη δυνατότητα είναι πραγματική: είναι μέρος του τοπίου, όπως ένα βουνό σε ένα χάρτη. Δεν γίνεται, δηλαδή, να την αγνοήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου