Στο ότι η κυβέρνηση τα έκανε θάλασσα μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι. Ακόμα κι αν δεχθούμε την πιο αθώα εκδοχή, ότι τίποτα δεν ήταν στημένο, θέλει εξαιρετική απρονοησία να φερθείς όπως ο Αυγενάκης. Να αντικαταστήσεις δηλαδή δύο μέλη από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης με δύο μέλη από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, όταν εκκρεμεί η εκδίκαση της προσφυγής του Ολυμπιακού κατά του ΠΑΟΚ. Και μάλιστα με διαδικασίες εξπρές, χωρίς να περάσεις τους διορισμούς από τη Βουλή όπως μπορούσες, δίνοντας έτσι λαβή για κάθε είδους ερμηνεία.
Όχι ότι το πρόβλημα θα είχε λυθεί βέβαια.
Φυσικά κάθε πολίτης, ο οποίος πιστεύει στο κράτος δικαίου, μπορεί να υποστηρίξει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η κυβέρνηση έχει έναν μόνο δρόμο: να κινηθεί θεσμικά.
Τα όσα ακούγονται στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, όποια πλευρά και αν αποδεχθεί κανείς, ξεπερνούν κάθε όριο στοιχειώδους νομιμότητας και δημοκρατικής λειτουργίας.
Τα πραγματικά γεγονότα δυστυχώς έχουν χάσει προ πολλού την αξία τους, είτε μιλάμε για το ποδόσφαιρο είτε για τον Παπαγγελόπουλο και τους εισαγγελείς. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τα ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης για να πάρει διαμετρικά αντίθετη εικόνα. Cuius regio eius religio (ο βασιλιάς ορίζει και τη θρησκεία, σε ελεύθερη μετάφραση), για να δανειστούμε έναν όρο από τους θρησκευτικούς πολέμους. Έτσι ο μέσος πολίτης που δεν παρακολουθεί από κοντά τα πράγματα, το μόνο που θα αποκομίζει είναι κυνισμός και μια τεράστια δυσπιστία για τη δικαιοσύνη. Τον κατ' εξοχήν θεσμό δηλαδή στον οποίο μια κυβέρνηση πρέπει να στηριχθεί για να καθαρίσει τον χώρο του ποδοσφαίρου.
Όσο για το περίφημο «αυτοδιοίκητο», το οποίο με τόσο πάθος υπερασπίστηκαν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες της FIFA, αποτέλεσε ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πώς οι βαρόνοι αντιλαμβάνονται τον δημόσιο χώρο: σαν το προνομιακό πεδίο για λεηλασία, είτε αυτό αφορά πλούτο είτε πολιτική δύναμη.
Ιδού εν συντομία το αδιέξοδο της χώρας ή τουλάχιστον ένα μέρος αυτού. Φιλελεύθερη ανομία και απαξιωμένα μέσα ενημέρωσης σε ένα πλαίσιο θεσμικής καχεξίας με μια κυβέρνηση που αισθάνεται μονίμως εκβιαζόμενη από τους προσωπικούς στρατούς των ολιγαρχών.
Με τούτα και με κείνα θα μείνουμε να ονειρευόμαστε ότι θα έρθει ένας υπουργός δίκην Μέγα Αλέξανδρου να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Να πετάξει τους γκάγκστερ και τους χουλιγκάνους, να αποδώσει το ποδόσφαιρο στους φιλάθλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου