Η νεκρική ακαμψία που χαρακτηρίζει την εκπαίδευσή μας σε όλες τις βαθμίδες οφείλεται σε δύο λόγους.
Τις προάλλες ο κ. Φίλης στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής κατηγόρησε την κ. Κεραμέως ότι κάνει «επικίνδυνα πράγματα». Το έχει αποδείξει, άλλωστε. Κατάργησε το άσυλο και τώρα ετοιμάζεται να καταργήσει το ένα και μοναδικό βιβλίο. Συγχρόνως, προτίθεται να προσαρμόσει τη χώρα στην ευρωπαϊκή οδηγία που ορίζει ότι οι απόφοιτοι των κολεγίων, όσων δίνουν πτυχία ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, μπορούν να διδάξουν. Απόδειξη ότι η όλη συζήτηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην πραγματικότητα είναι συζήτηση για το ποιος θα διορίζεται στο Δημόσιο. Συνδέει δε τη χρηματοδότηση των ΑΕΙ με την αποδοτικότητά τους, η οποία θα αξιολογείται από ανεξάρτητη αρχή. Την επετίμησε ότι στις ΗΠΑ επισκέφθηκε διάφορα δευτεροκλασάτα ιδρύματα, όπως το Χάρβαρντ, το Τζορτζτάουν και το Κολούμπια. Προφανώς, η κ. Κεραμέως δεν γνωρίζει ότι το Χάρβαρντ είναι προβληματικό, όπως το χαρακτήρισε ο Κώστας Γαβρόγλου.
Οσο κι αν εκτιμώ τη σοβαρότητα της κ. Κεραμέως, δεν έχω την ψευδαίσθηση πως όλα αυτά και άλλα τόσα ακόμη μπορούν να αποκαταστήσουν τις αβαρίες δεκαετιών. Το πρόβλημα της εκπαίδευσης, όπως και όλου του Δημοσίου, είναι το βαθύ κράτος. Η διαπλοκή μικρότερων ή μεγαλύτερων συσσωματώσεων που σαν ασπόνδυλο μαλάκιο κυκλοφορεί στις αίθουσες και στους διαδρόμους και κυριαρχεί με την αδράνειά του. Ενας γηρασμένος πληθυσμός, ανεξαρτήτως ηλικίας, που ονειρεύεται τη σύνταξή του από τα 30 του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου