ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Το φάντασμα του 2000 στις αμερικανικές εκλογές

Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Για τους Αμερικανούς που απεύχονται την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ υπάρχει ένα εφιαλτικό σενάριο: Να εκλεγεί ο αντίπαλος της Χίλαρι χωρίς να έχει κατακτήσει την πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα, όπως έγινε το 2000 με τον Τζορτζ Μπους απέναντι στον Αλ Γκορ.

Αν λάβουμε υπόψη ότι η εκλογή κρίνεται σε επίπεδο πολιτειών, αρκεί σε κάποιον υποψήφιο να κατακτήσει τις περισσότερες από αυτές για να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία 270 εδρών στο μεγάλο Κολέγιο των Εκλεκτόρων. Αυτό μπορεί να συμβεί και χωρίς να έχει πάρει περισσότερες ψήφους από τον αντίπαλό του στο σύνολο της επικράτειας.

Η αμερικανική ιστοσελίδα «538», που κατακλύζεται καθημερινά από δημοσκοπήσεις και ποιοτικά δεδομένα, δίνει 6% πιθανότητες να εκλεγεί ο Τραμπ με αυτό τον τρόπο, δηλαδή με λιγότερες ψήφους από τη Χίλαρι. 

Ο ειδικευμένος δημοσιογράφος Ντέιβιντ Βάσερμαν έδωσε την εξήγηση: Οι κατηγορίες πληθυσμού που απεχθάνονται το ρεπουμπλικανό λαϊκιστή (λευκοί υψηλής μόρφωσης, μαύροι, ισπανόφωνοι κ.λπ.) είναι συγκεντρωμένοι σε πολιτείες όπου το αποτέλεσμα έχει σχεδόν κριθεί είτε υπέρ είτε κατά του Τραμπ. Για παράδειγμα, από τις τρεις πολιτείες με τα υψηλότερα ποσοστά ισπανόφωνων, ο Τραμπ έχει δεδομένη την ήττα σε Καλιφόρνια και Νέο Μεξικό και σίγουρη τη νίκη στο Τέξας.

Από την άλλη πλευρά, ο Τραμπ ελπίζει να κινητοποιήσει περισσότερους λευκούς ψηφοφόρους στις λεγόμενες «ταλαντευόμενες πολιτείες» (swing states) του Ουισκόνσιν, του Οχάιο, της Πενσιλβάνια κ.ά. Ηδη τον Μάιο η γνωστή ιστοσελίδα Politico προειδοποιούσε ότι η Χίλαρι μπορεί να χάσει τη μάχη από μεμονωμένες πολιτείες, ακόμη κι αν επικρατήσει στο σύνολο.

«Ενα τέτοιο σενάριο θα ήταν πολύ πιο καταστροφικό για τις ΗΠΑ από το 2000», επισημαίνει το «New York Magazine», «επειδή η χώρα είναι βαθιά διχασμένη». Επειδή εξάλλου οι «μικροί υποψήφιοι» (των Πρασίνων, των Ελευθεριακών κ.λπ.) πάνε καλά στις δημοσκοπήσεις, υπάρχει περίπτωση ο Τραμπ να γίνει πρόεδρος με ποσοστό χαμηλότερο από το 47,9%, που συγκέντρωσε ο Μπους το 2000. Η τέλεια συνταγή πολιτικής αστάθειας!

Αν επαληθευτούν οι Κασσάνδρες, είναι σίγουρο ότι...

 θα δυναμώσουν στο Ιντερνετ και στην κοινή γνώμη οι φωνές για κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εκλεκτόρων.

«Να φανταστείτε ότι μία ψήφος του Νιου Χαμσάιρ (μικρής πολιτείας και έντονα διαφιλονικούμενης, που θα μπορούσε να κρίνει τον επόμενο πρόεδρο) αξίζει… δέκα χιλιάδες φορές περισσότερο από μία ψήφο στο Νιου Τζέρσεϊ (μεγάλη πολιτεία, καπαρωμένη από τους Δημοκρατικούς)», τόνισε ο ερευνητής του Πρίνστον, Σαμ Γουάνγκ.

Φαίνεται ότι κάτι είχε διαισθανθεί η Χίλαρι, όταν ζητούσε από το 2000, που πρωτοεξελέγη γερουσιαστής, να καταργηθεί το σύστημα των εκλεκτόρων.