Ραντεβού
στα τυφλά για τις 25 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη έδωσαν ο Νίκος
Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί με τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν κι Μουν,
καθώς ο κύπριος Πρόεδρος υπέκυψε στις πιέσεις για να δεχθεί αυτή τη
διαδικασία, ενώ όχι μόνο δεν έχει υπάρξει ουσιαστική και αποφασιστική
πρόοδος στις συνομιλίες για το Κυπριακό, αλλά η τουρκοκυπριακή πλευρά
άρχισε να ξανασκέφτεται... την επιστροφή εδαφών…
Ο κ. Αναστασιάδης αντιστάθηκε βεβαίως στην
προσπάθεια του μεσολαβητή του ΟΗΕ Έσπεν Μπαρθ Άιντα να εκδοθεί ένα κοινό
ανακοινωθέν την περασμένη Τετάρτη που θα επιχειρούσε να παρουσιάσει τις
όποιες συγκλίσεις έχουν υπάρξει στα κεφάλαια της διακυβέρνησης, της ΕΕ,
της οικονομίας και του περιουσιακού ως βάση για μια ενδιάμεση συμφωνία,
που θα δικαιολογούσε τη σύγκληση πενταμερούς ή πολυμερούς διάσκεψης στη
Νέα Υόρκη, όπως επιδιώκει η Άγκυρα.
Η κοινή δήλωση προς τον Τύπο, που εκδόθηκε τελικά, αναφέρεται γενικώς
στην πρόοδο που έχει γίνει στα τέσσερα κεφάλαια, τα οποία είναι εκείνα
στα οποία έχει προβεί σε σημαντικές υποχωρήσεις η ελληνοκυπριακή πλευρά.
Αντιθέτως, όσον αφορά τα κεφάλαια που προσδοκά να αποσπάσει
ανταλλάγματα η ελληνοκυπριακή πλευρά -της ασφάλειας και του εδαφικού-
επισημαίνεται ότι απλώς έγινε ανεπίσημη και άτυπη ανταλλαγή απόψεων και
ιδεών, όπου διαπιστώθηκε η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά, έχοντας ακολουθήσει εντελώς λανθασμένη τακτική
μέχρι τώρα, καθώς δέχθηκε η διαδικασία να εστιασθεί μόνο στα κεφάλαια
από τα οποία έχει να κερδίσει η τουρκοκυπριακή πλευρά, βρέθηκε σε
δύσκολη θέση, καθώς δεν ήταν εύκολο να αρνηθεί μια τριμερή συνάντηση με
τον ΓΓ του ΟΗΕ...
Υπό την πίεση των αντιδράσεων που υπήρξαν στη Λευκωσία από τα κόμματα
της αντιπολίτευσης (εκτός της ηγεσίας του ΑΚΕΛ), ο Νίκος Αναστασιάδης,
γνωρίζοντας ότι ατύπως έχουν ξεκινήσει οι προεκλογικές ζυμώσεις εν όψει
των προεδρικών εκλογών του επόμενου Φεβρουαρίου και έχοντας την εμπειρία
από το πώς παγιδεύτηκε η κυπριακή ηγεσία και ο Τάσσος Παπαδόπουλος τον
Φεβρουάριο του 2004 στη Νέα Υόρκη, προσέφερε μια σειρά προσωπικών
δεσμεύσεων στο Εθνικό Συμβούλιο, που φυσικά -καθώς είναι ήδη γνωστές-
δυσχεραίνουν τη διαπραγματευτική τακτική του και τον καθιστούν ευάλωτο
στα εκβιαστικά παιγνίδια που στήνονται στη Νέα Υόρκη.
Βεβαίως, η διαφορά με τον Φεβρουάριο του 2004 είναι ότι η κυπριακή
πλευρά και ο Τάσσος Παπαδόπουλος υποχρεώθηκαν να δεχθούν τη διαδικασία
του Μπούργκενστοκ και την επιδιαιτησία, καθώς διακυβευόταν η ένταξη της
Κύπρου στην ΕΕ...
Ο κ. Αναστασιάδης δεσμεύθηκε ενώπιον του Εθνικού Συμβουλίου ότι στη Νέα
Υόρκη δεν θα αποδεχθεί να γίνει οποιαδήποτε καταγραφή των συγκλίσεων στα
συγκεκριμένα κεφάλαια, καθώς έτσι θα δινόταν η ευκαιρία ανατροπής της
πάγιας αρχής ότι τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί εάν δεν υπάρξει τελική
συμφωνία. Επίσης θα άνοιγε η όρεξη σε ορισμένους να εμφανίσουν το
κείμενο αυτό της καταγραφής της προόδου ως ενδιάμεση συμφωνία,
παρασύροντας τη διαδικασία των συνομιλιών σε ένα παζάρι για τα υπόλοιπα
δύο κεφάλαια, στα οποία όμως η ελληνοκυπριακή πλευρά προσδοκά
ανταλλάγματα, έναντι όλων των άλλων παραχωρήσεων που έχει κάνει στα
υπόλοιπα κεφάλαια.
Ο κ. Αναστασιάδης υποχρεώθηκε να επαναλάβει στην κοινή δήλωση το
χρονοδιάγραμμα για επίτευξη λύσης έως το τέλος του 2016, κάτι που με τα
σημερινά δεδομένα είναι εντελώς ανεδαφικό. Όμως, όλοι οι διεθνείς
παράγοντες γνωρίζουν ότι με τις αμερικανικές εκλογές και την ολοκλήρωση
της θητείας του Μπαν Κι Μουν να μεσολαβούν και τις προεδρικές εκλογές
στην Κύπρο να ακολουθούν, η επίτευξη λύσης με βάση αυτό το
χρονοδιάγραμμα είναι εντελώς απίθανη.
Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η τουρκοκυπριακή πλευρά εμφανίζεται με όλο
και πιο ακραίες θέσεις, απαιτώντας οι εδαφικές προσαρμογές να είναι
μηδαμινές και επιμένοντας στη διατήρηση, με κάποια μορφή, του καθεστώτος
των εγγυήσεων.
Ο κ. Αναστασιάδης, σύμφωνα με πληροφορίες, θα προσέλθει στη Νέα Υόρκη με
ένα εκτενέστατο έγγραφο στο οποίο θα καταγράφονται περισσότερες από 200
διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των δύο πλευρών σε όλα σχεδόν τα κεφάλαια
του Κυπριακού, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα αποφύγει την εμπλοκή
σε διευρυμένες και χωρίς προϋποθέσεις συνομιλίες στη Νέα Υόρκη με
συμμετοχή και των εγγυητριών δυνάμεων.
Με αυτήν την ιδέα όμως είναι απολύτως αρνητική και η Αθήνα και αυτό το
διεμήνυσαν στον κ. Άιντα και ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και ο υπουργός
Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Ο κ. Κοτζιάς, που έχει υποβάλει μάλιστα και
συγκεκριμένη πρόταση για την αντικατάσταση του συστήματος των εγγυήσεων,
προειδοποίησε τον Έσπεν Μπαρθ Άιντα να μην επιχειρήσει να μεθοδεύσει
πολυμερή συνάντηση εάν δεν έχει προηγηθεί καταρχήν τουλάχιστον συμφωνία
στο εδαφικό και στα θέματα ασφάλειας.
Βεβαίως, ο κ. Άιντα έχει τρόπους να μεθοδεύσει εκβιαστικά μια τέτοια
πολυμερή συνάντηση είτε με το πρόσχημα της αναζήτησης τρόπων
χρηματοδότησης της λύσης (οπότε μαζί με τους εκπροσώπους των δύο
κοινοτήτων και της Παγκόσμιας Τράπεζας θα κληθούν και οι εγγυήτριες
δυνάμεις και πιθανόν κάποιες χώρες, όπως η Νορβηγία, που υποστηρίζει και
οικονομικά ΜΚΟ που επικοινωνιακά λειτουργούν υπέρ της λύσης) είτε με
αφορμή κάποια νέα πρόταση για την ασφάλεια, που πιθανόν θα προτείνει η
τουρκική πλευρά, η οποία θα συμμετέχει πιθανότατα με τον Πρόεδρο Τ.
Ερντογάν και τον υπουργό Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου στις εργασίες της
Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Εάν ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα θελήσει να στριμώξει την ελληνοκυπριακή πλευρά,
τότε πιθανότατα θα ζητήσει από τον κ. Αναστασιάδη...
Πάντως το Κυπριακό εισέρχεται σε μια ιδιαίτερα
λεπτή φάση, καθώς η πίεση για επίτευξη λύσης θα κλιμακώνεται, ενώ με την
τουρκική πλευρά να προβάλλει όλο και πιο σκληρές θέσεις, ο κίνδυνος να
επιρριφθεί στη Λευκωσία η ευθύνη για την έλλειψη προόδου (με ό,τι
σημαίνει αυτό) διαρκώς θα μεγαλώνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου