"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΙΣΤΟΡΙΑ - ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ: Ανθρωποι από μετάξι

Πρόσφατα το BBC δημοσίευσε ένα άρθρο για όλες εκείνες τις υπέροχες ιστορίες που χάθηκαν στη σκιά του Brexit ή έγιναν μονόστηλα. Συμβαίνει συχνά αυτό, σε όλα τον κόσμο, σε όλο τον Τύπο, όποτε οι εξελίξεις είναι ραγδαίες να μονοπωλούνται οι ειδήσεις από ελάχιστα θέματα.


Το ζούμε και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όπου τα πρωτοσέλιδα είναι γεμάτα από νέα για τα Μνημόνια, τις περικοπές, την τρόικα, τις πολιτικές ανατροπές. Κάπως έτσι χάνονται οι ευκαιρίες να αναδειχθούν κάποιες υπέροχες ιστορίες. Oπως αυτή που ακολουθεί.


Στις 8 Σεπτεμβρίου 1922, με τη Σμύρνη στις φλόγες και τους εξαθλιωμένους Eλληνες να αναζητούν απεγνωσμένα τη σωτηρία διά θαλάσσης, ένας Ιάπωνας καπετάνιος εμπορικού πλοίου και το πλήρωμά του, συγκλονισμένοι από την εικόνα της τραγωδίας και χωρίς χρονοτριβή, παίρνουν μια γενναία απόφαση: μεταφέρουν στο κατάστρωμα όλο το φορτίο από μετάξι και δαντέλα που ήταν αποθηκευμένο στα αμπάρια και χωρίς δισταγμό τo πετάνε στη θάλασσα!


Για τον Ιάπωνα καπετάνιο -το όνομα του οποίου παραμένει, δυστυχώς, έως σήμερα άγνωστο- υπέρτερο όλων είναι η διάσωση των ανθρώπινων ψυχών.


Γι’ αυτό δίνει διαταγή να πλευρίσει το πλοίο στην προκυμαία και να επιβιβαστούν σε αυτό Eλληνες και Αρμένιοι, προκειμένου να μεταφερθούν ασφαλείς στον Πειραιά και σε άλλα ελληνικά λιμάνια.


Η εξαίρετη αυτή πράξη φιλελληνισμού αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία, δεδομένου ότι εκείνες τις ημέρες η ελληνική κυβέρνηση είχε εκδώσει αυστηρή διαταγή τα ελληνικά πλοία να μην παίρνουν Ελληνες!


Η πρωτοβουλία του Ιάπωνα πλοιάρχου δεν πέρασε απαρατήρητη· καταγράφηκε μέσα και από τις πληροφορίες που έδωσε ο Τζορτζ Χόρτον, Αμερικανός πρόξενος τότε στη Σμύρνη.

Σε τηλεγράφημά του προς το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (18 Σεπτεμβρίου 1922) τονίζει: Ενα γιαπωνέζικο πλοίο πήρε μερικούς πρόσφυγες και άκουσα πως πέταξε το φορτίο του για το σκοπό αυτόν. Επιβάτες του πλοίου μιλούν για τη συγκινητικά ευγενική συμπεριφορά του ιαπωνικού πληρώματος». 


Γιατί το θυμηθήκαμε; 


Γιατί...
 το θυμήθηκαν πρώτοι οι άνθρωποι από την Εστία της Νέας Σμύρνης και τίμησαν πριν από λίγες ημέρες τον πρέσβη της Ιαπωνίας στην Ελλάδα κ. Μασούο Νισιμπαγιάσι, τιμώντας στο πρόσωπό του τους Ιάπωνες ναυτικούς που βοήθησαν τους προγόνους τους. Οπως έκαναν και θα ξανακάνουν όποτε χρειαστεί, οι Ελληνες ναυτικοί και ψαράδες για τους σύγχρονους κυνηγημένους.


Δεν υπάρχουν σχόλια: