ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - TiSA - Ολα ή τίποτα στις διαπραγματεύσεις

Γράφει η Viviane Reding 

Πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Π​​αρότι διαπραγματεύεται από το 2013 μεταξύ 23 χωρών, το σύνολο των οποίων αντιπροσωπεύει το 70% του παγκοσμίου εμπορίου υπηρεσιών, ελάχιστοι γνωρίζουν για το TiSA.  

Παρ’ όλα αυτά, οι διαπραγματεύσεις της συμφωνίας μάς αφορούν όλους, για παράδειγμα όταν χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο, την πιστωτική κάρτα ή αλλάζουμε μεταφορικά μέσα ενώ ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, όταν συνδεόμαστε στο διαδίκτυο για τις αγορές μας ή για να μιλήσουμε με τους φίλους μας. 

 Αν θέλει κανείς να εργαστεί στο εξωτερικό, ή ακόμα αν είναι επιχειρηματίας, σύντομα θα υπόκειται στο νομοθετικό πλαίσιο του TiSA. Είναι, λοιπόν, προς το συμφέρον όλων μας να επιτύχουν οι διαπραγματεύσεις.

Γι’ αυτόν τον λόγο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναλαμβάνει τις ευθύνες του απέναντι στους Ευρωπαίους πολίτες. Παρότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ηγείται των διαβουλεύσεων εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι άμεσα εκλεγμένοι ευρωβουλευτές θα έχουν το τελευταίο λόγο. Δεν αφήσαμε όμως τα πράγματα για την τελευταία στιγμή, αντιθέτως, ύστερα από δυο χρόνια ακατάπαυστης εποπτείας καθ’ όλη την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, πλέον θέτουμε σαφείς και δεσμευτικές οδηγίες σχετικά με το ποιο είναι το TiSA που θέλουμε και ποιο είναι το TiSA που δεν θέλουμε. 

Ως εισηγητής της έκθεσης του Κοινοβουλίου, έχω συγκεντρώσει ευρεία υποστήριξη ανάμεσα στο πολιτικό φάσμα, προκειμένου να αλλάξει ο προσανατολισμός της ευρωπαϊκής εμπορικής στρατηγικής προς την κατεύθυνση ενός δικαιότερου και αμοιβαίου κανονισμού, που να μπορεί να εγγυηθεί έναν υψηλό βαθμό υπευθυνότητας. Η προσήλωση του Κοινοβουλίου σε αυτές τις αρχές επιβεβαιώθηκε μέσω της πρόσφατης ψηφοφορίας της έκθεσης του TiSA, στην Ολομέλεια της Ευρωβουλής, όπου η έκθεση έγινε δεκτή λαμβάνοντας 532 θετικές ψήφους έναντι 131 αρνητικών.

Ο λόγος για τον οποίο αυτή η διαδικασία είναι τόσο σημαντική οφείλεται στο γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία χωρίς τις κατάλληλες διασφαλίσεις, και δεν μπορούν να υπάρξουν διασφαλίσεις χωρίς μια αρμόζουσα συμφωνία.

Είναι ανάγκη να παίξουμε καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης.

Η παγκοσμιοποίηση, η στροφή προς την παροχή υπηρεσιών και η ψηφιοποίηση τόσο των ευρωπαϊκών οικονομιών όσο και του διεθνούς εμπορίου, είναι πλέον γεγονός. Τα τελευταία πέντε χρόνια, το παγκόσμιο απόθεμα δεδομένων έχει τετραπλασιαστεί και οι υπηρεσίες έχουν εξελιχθεί σε αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής παραγωγικής διαδικασίας. Η νομοθετική βάση που θα αντικατοπτρίζει αυτές τις εξελίξεις απουσιάζει προς το παρόν. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: Θέλουμε μια προσέγγιση η οποία θα βασίζεται σε θεσπισμένους κανόνες;

Ασφαλώς θέλουμε. Το TiSA πρέπει να δημιουργήσει διεθνείς κανόνες υψηλών προδιαγραφών. Σε έναν κόσμο δίχως σύνορα, η Ευρώπη δεν μπορεί παρά να προστατεύσει τους Ευρωπαίους καταναλωτές έναντι καταχρηστικών πρακτικών, όπως η παραβίαση προσωπικών δεδομένων και το υψηλό κόστος της περιαγωγής δεδομένων, με μια έντιμη συμφωνία. Με τα ίδια τεκμήρια, το TiSA είναι επίσης ο μόνος τρόπος για να προστατευθούν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις από τον αθέμιτο ανταγωνισμό, παραδείγματος χάριν του καταναγκαστικού εντοπισμού δεδομένων, καθώς και των περιορισμών στη συμμετοχή ξένων κεφαλαίων. Το Κοινοβούλιο ζητεί ακριβώς αυτό. Βελτιωμένους διεθνείς κανονισμούς χωρίς την υποβάθμιση των εγχώριων κανόνων και ανταγωνισμό στο πλαίσιο των κανόνων και όχι για το πλαίσιο αυτών.

Είναι ανάγκη να διασφαλίσουμε την υπευθυνότητα

Για πολύ καιρό, οι διαπραγματεύσεις λάμβαναν χώρα σε κλειστές διασκέψεις. Για να αντιστραφεί αυτή η τάση, τα αιτήματά μας είναι ξεκάθαρα. Τίποτα δεν πρέπει να εμποδίσει τις ευρωπαϊκές, τις εθνικές και τις τοπικές αρχές από το να διατηρούν, να βελτιώνουν και να εφαρμόζουν τους νόμους τους, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το εργατικό μας δυναμικό και το επίπεδο προστασίας των δεδομένων. Το ίδιο ισχύει και για τις δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και για τις οπτικοακουστικές υπηρεσίες μας, των οποίων η προστασία είναι κατοχυρωμένη στις ευρωπαϊκές συνθήκες και οι οποίες δεν διατίθενται προς πώληση. Αποτελούν κοσμήματα του ευρωπαϊκού DNA και όχι εμπορικούς φραγμούς. Γι’ αυτόν το λόγο, άλλωστε, δεν συμπεριλαμβάνονται και ως αντικείμενα των διαπραγματεύσεων.

Οι ευρωβουλευτές ασκούν πίεση για να δημιουργηθεί αμοιβαία σχέση πρόσβασης των Ευρωπαίων στις ξένες αγορές. Και σε αυτήν την περίπτωση τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους: 

Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι σημαντικά πιο «ανοικτή» από τους εταίρους της. Οι ευρωπαϊκοί φραγμοί στο εμπόριο των υπηρεσιών αντιστοιχούν μόλις στο 6% της συνολικής τιμής των υπηρεσιών σε σύγκριση με το 15% της αξίας που ισχύει για τον Καναδά, 16% για την Ιαπωνία, 44% σε ό,τι αφορά την Τουρκία και 68% στην Κίνα. 

Η ασυμμετρία αυτή είναι ιδιαίτερα αισθητή στον τομέα της ναυτιλίας. Ενώ οι Ευρωπαίοι πλοιοκτήτες ελέγχουν το 40% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου, στερούνται νέων ευκαιριών που μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο μέσω της ρήξης των ξένων εμπορικών φραγμών που θα επιτρέψουν στα ευρωπαϊκά πλοία να χαράξουν την πορεία τους προς νέες αγορές. Η Ευρώπη πρέπει, ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας υπηρεσιών, κατέχοντας το 24% του παγκοσμίου εμπορίου και εμπορικό πλεόνασμα της τάξεως των 160 δισ. ευρώ, να ρίξει το βάρος της σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Στη ναυτιλία, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς της οικονομίας, οι ξένες επιχειρήσεις μπορούν να ανταγωνιστούν με άνεση στις ευρωπαϊκές αγορές, σε αντίθεση με τις δικές μας επιχειρήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν τρομερά εμπόδια στις ξένες αγορές. Αυτό είναι απαράδεκτο. Η Ευρώπη εξαλείφει τους μη δασμολογικούς φραγμούς της, την ίδια ώρα που άλλα μέρη του κόσμου προσπαθούν να τους αυξήσουν. Δεν αποτελεί, λοιπόν, έκπληξη το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές συντάσσονται σε ένα κοινό μέτωπο για να δηλώσουν «έως εδώ».

Από τις Ευρωεκλογές του 2014 και έπειτα, ένας άνεμος αλλαγής φυσάει στα πανιά της ευρωπαϊκής εμπορικής πολιτικής. Μετά την επερχόμενη ψηφοφορία του TiSA, και έχοντας λάβει την εντολή, θα υψώσουμε τη μαΐστρα, διότι αυτό είναι που οι πολίτες αναμένουν και δικαιούνται.