Του Ευθύμη Μαραμή
Αναλυτή της Αυστριακής σχολής οικονομικών και
κοινωνικής οργάνωσης.
Ένα από τα μεγαλύτερα "μυστήρια" της οικονομίας είναι το νόμισμα ή αν
θέλετε το χρήμα.
Η ποσότητα του χρήματος δεν έχει καμία σημασία για την
ανάπτυξη. Σημασία για την ανάπτυξη έχουν οι πραγματικοί πόροι και η
εργασία. Η αίσθηση των mainstream οικονομολόγων, πως η ποσότητα του
χρήματος πρέπει να αυξάνεται καθώς αυξάνεται η παραγωγή όλων των
υπόλοιπων αγαθών είναι εσφαλμένη.
"Το χρήμα δεν τρώγεται ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο
παραγωγής. Το χρήμα είναι νεκρό και δεν παράγει τίποτα"
(Murray
Rothbard)
To χρήμα πρέπει να συνδεθεί άμεσα με κάποιο αγαθό και να επιστρέψει στην
αγορά.
Η παραγωγή χρήματος δεν μπορεί να διαφέρει απο καμία άλλη
παραγωγική διαδικασία. Το πολύ χρήμα χάνει την συναλλακτική του δύναμη
και το λίγο χρήμα την ενισχύει. Δεν επηρεάζονται οι τιμές της αγοράς των
προϊόντων και των υπηρεσιών, αλλά η τιμή του χρήματος όταν αυτό
μανιπουλάρεται μονοπωλιακά απο τα κράτη και την κεντρική τράπεζα.
Όταν επιτραπεί στην αγορά να ξεκαθαρίσει την κατάσταση μέσω προσφοράς
και ζήτησης, το υπάρχον στοκ χρήματος, είναι υπεραρκετό και δεν
πρόκειται να προκύψει ποτέ "έλλειψη".
Τα οικονομικά, πέρα από τα στερεότυπα, είναι μια απλή διαδικασία της
ανθρώπινης δράσης με στόχο την επιβίωση.
"Το χρήμα πρέπει να
αντιμετωπίζεται όπως κάθε άλλο αγαθό της αγοράς, με την μοναδική
εξαίρεση πως αυτό επελέγη ως συναλλακτικό μέσο" λέει ο Murray Rothbard. [1]
Το χρήμα έχει (η πρέπει να έχει σύμφωνα με την Αυστριακή σχολή) τρείς
ιδιότητες.
Συναλλακτικό μέσο, λογιστική μονάδα και αποταμιευτική αξία.
Σε κάθε περίπτωση σήμερα με την νομισματική μονεταριστική πολιτική των
αρνητικών επιτοκίων, το πολιτικό fiat χρήμα, δεν έχει καμία
αποταμιευτική αξία. Ο καταναλωτής ωθείται στο να σπαταλά τους καρπούς
των κόπων του, η ακόμα "καλύτερα" στο να δανειστεί υπέρογκα ποσά τα
οποία δεν πρόκειται να αποπληρώσει ποτέ, καθώς τα αρνητικά επιτόκια
καθιστούν πλέον την αποταμίευση ως έγκλημα, όπως οραματιζόταν ανέκαθεν ο
λόρδος Κέυνς.
Τι καθιστά λοιπόν το χρήμα και το νόμισμα ως ένα από τα "ανεξήγητα"
μυστήρια της αγοράς;
Η Αυστριακή οικονομική θεωρία προειδοποίησε για τις
συνέπειες που θα προκύψουν από το μονοπώλιο έκδοσης νομίσματος από τα
κράτη και την κεντρική τράπεζα. Ο συντονιστής των πιστωτικών επεκτάσεων
και της νομισματικής πολιτικής, όταν διαθέτει μονοπώλιο στην έκδοση
νομίσματος, έχει άμεσα τον πλήρη έλεγχο των μέσων παραγωγής. Οι
ντιρεκτίβες του Καρλ Μαρξ στο κομμουνιστικό μανιφέστο, αποτελούν αν μη
τι άλλο μια γελοιοποίηση για το δήθεν σημερινό "καπιταλιστικό" σύστημα
στην Ε.Ε. Ο Μαρξ θεωρεί πως ο έλεγχος των μέσων παραγωγής, μπορεί να
επιτευχθεί μέσω του μονοπωλίου νομίσματος, τραπεζικού συστήματος και
πίστωσης. [2]
Όσο το νόμισμα ήταν συνδεμένο με τον χρυσό, οι κυβερνήσεις είχαν ένα
φρένο στην μαζική πιστωτική και νομισματική επέκταση. Σήμερα, οι πρέσες
των κεντρικών τραπεζών τυπώνουν χαρτιά χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Σημειώνω εδώ, πως ο χρυσός δεν είναι σε καμία περίπτωση πανάκεια για την
Αυστριακή οικονομική θεωρία. Ο μόνος λόγος που ο χρυσός αντιμετωπίζεται
θετικά, είναι διότι αυτός εμπόδιζε τις κυβερνήσεις να εκδίδουν νόμισμα
ακάλυπτο. Ο χρυσός, ήταν μια μορφή χρήματος, άσχετα αν ως αγαθό (ο
χρυσός) δεν έχει κάποια ιδιαίτερη χρήση, πέραν της υποκειμενικής αξίας
που του προσδίδουν οι άνθρωποι.
Τι είναι λοιπόν τόσο "μυστήριο" στην χρηματοπιστωτική αγορά, ώστε αυτή
να τυγχάνει ειδικής μεταχείρισης από τα κράτη; Γιατί ξέφυγαν οι τράπεζες
από το νομικό και θεσμικό πλαίσιο τα οποία διέπουν κάθε άλλη εμπορική
επιχείρηση; [3]
Ας φανταστούμε...
ένα σούπερ μάρκετ που αποφασίζει να κάνει προσφορές.
Εκδίδει διαφημιστικά φυλλάδια, προχωρά σε μαζική τηλεοπτική διαφήμιση
και μάλιστα, ο πρωθυπουργός της χώρας όπου δρα το σούπερ μάρκετ,
αναγγέλλει με διαγγέλματα πως το εν λόγω σούπερ μάρκετ είναι αξιόπιστο
και συμβάλει στην ανάπτυξη. Κατόπιν η διεύθυνση του σούπερ μάρκετ, πουλά
κάτω του κόστους και επι πιστώσει προϊόντα σε μια γκάμα πελατών. Δεν
ελέγχει την επαγγελματική τους κατάσταση, δεν ελέγχει αν έχουν
περιουσία, δεν ελέγχει αν έχουν ποινικό μητρώο, αν ψυχικά υγιείς. Δεν
ελέγχει τίποτα. Απλά "μοιράζει" τα προϊόντα του. Όταν σε κάποια στιγμή
το σούπερ μάρκετ αντιληφθεί πως δεν έχει αποθεματικά για να καλύψει τις
προσφορές του, τι συμβαίνει;
Θα ζητήσει κρατική παρέμβαση ώστε να
μοιραστούν τα χρέη επι δικαίων και αδίκων;
Θα στείλει τον λογαριασμό σε
κάποιον ο οποίος δεν αγόρασε ποτέ με πίστωση από τα γκισέ;
ΌΧΙ βέβαια.
Οι τράπεζες λοιπόν, εφόσον είναι "ιδιωτικές" εμπορικές επιχειρήσεις,
γιατί τους επετράπη να μοιράσουν προϊόντα που δεν είχαν;
Γιατί το κράτος
επέτρεψε να απαλλοτριωθούν μαζικά οι καταθέσεις μέσω της φορολογίας;
Γιατί η Ελληνικές τράπεζες δεν έχουν αποθεματικά μετά από 5 χρόνια
"διάσωσης"; Γιατί είναι μείον 100 δισ οι "καταθέσεις" σήμερα;
Το νόμισμα σήμερα, δεν είναι χρήμα. Δεν συνδέεται με αγαθά. Ο
μονεταρισμός με 40 χρόνια ιστορίας, κοντεύει να διαλύσει μια οικονομία
στημένη με κόπους και σοφία 4000 ετών. Το πιο σημαντικό προϊόν της
αγοράς, το χρήμα, είναι μονοπώλιο. Για πια ελεύθερη αγορά μιλάνε οι
ευρωσοσιαλιστές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου