ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οι «κόκκινες γραμμές» των γραφικών

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ

Οι συλλογικές μας αυταπάτες έχουν αποκτήσει τα τελευταία χρόνια όνομα: «κόκκινες γραμμές». Και η αλήθεια είναι ότι αποτελούν ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο.  

Κατ' αρχάς επικοινωνιακά. Οταν ορίζεις μόνος σου, εκ των προτέρων, τι συνιστά επιτυχία, μπορείς να ισχυριστείς ότι έχεις ένα θετικό αποτέλεσμα, ακόμα και αν ισχύει το αντίθετο. Αρκεί να μην έχεις παραβιάσει τις «γραμμές».  

Και επί της ουσίας, όμως, οι «κόκκινες γραμμές» μπορεί να αποδειχθούν πολύτιμες. Σε ένα κείμενο εκατοντάδων ρυθμίσεων, όπως είναι το Μνημόνιο, είναι εύκολο να χαθείς. Βάζοντας «κόκκινες γραμμές» έχεις έναν μπούσουλα. Αρκεί, φυσικά, οι γραμμές να είναι πραγματικές και να μπορείς να τις υπηρετήσεις. Σε αντίθετη περίπτωση, είτε τις καταπατάς, όπως έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά, είτε γίνονται θηλιά στο λαιμό σου. Οπως κινδυνεύει να γίνουν σήμερα στην κυβέρνηση Τσίπρα.

Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. 

Τρεις μήνες τώρα οι Ελληνες πολίτες παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τους διαπραγματευτικούς ακροβατισμούς της κυβέρνησης. Στην αρχή κάποιοι με ελπίδα. Ολο και περισσότερο όμως με απορία, εκκολαπτόμενη οργή και κυρίως αγωνία για το μέλλον. Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή επικρατεί αισιοδοξία, Τρίτη Πέμπτη Σάββατο πανικός και την Κυριακή ταξιδάκι στην Αίγινα. Με αυτά τα δεδομένα είναι αδύνατον να προβλέψουμε αν πηγαίνουμε για συμφωνία ή ρήξη.

Η λογική λέει το πρώτο. Οταν τα ταμεία είναι στεγνά, όταν δεν έχεις να πληρώσεις ούτε τις συντάξεις και όταν η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, ακόμα και αν χρειαστούν επώδυνα μέτρα, στηρίζει τη συμφωνία, αποτελεί τυχοδιωκτισμό να συζητάς καν για ρήξη. Κι όμως ο κ. Τσίπρας δυσκολεύεται τόσο που πολλοί αμφιβάλλουν πια αν θέλει και αν μπορεί.

Οι αιτίες πολλές. Η κυριότερη όμως είναι ότι: 

Eχει εκχωρήσει την ιδεολογική ηγεμονία στην πλευρά Λαφαζάνη. Ολη η προεκλογική αλλά και μετεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί σε «Κούγκι». Γιατί βέβαια όταν μέχρι χθες μιλάς για μερκελιστές και γερμανοτσολιάδες, όταν λες ότι έχεις εντολή από το εκλογικό σώμα να μη δεχτείς τα μέτρα που σου ζητάνε και όταν χαρακτηρίζεις πέμπτη φάλαγγα και φερέφωνα των δανειστών όσους συνιστούν μετριοπάθεια, τότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να συμβιβαστείς. Εντιμα ή όχι, με ή χωρίς δημοψήφισμα.

Κι όλα αυτά γιατί;  

Επειδή: 

Όρισαν ως «κόκκινες γραμμές» το Ασφαλιστικό και τις ομαδικές απολύσεις και τώρα έχουν εγκλωβιστεί. Οταν η κυβέρνηση ζήτησε τα αποθεματικά των Ταμείων, πολύ λογικά υποστήριξε πως αν οδηγηθούμε σε χρεοκοπία, τότε κανένα Ταμείο δεν θα σωθεί από τα αποθεματικά του. Ε, λοιπόν, ακριβώς το ίδιο ισχύει και με τις «κόκκινες γραμμές».  

Εκτός και αν πιστεύουν ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει, αλλά θα σωθούν οι επικουρικές και θα μειωθεί η ανεργία!  

Μπορεί να μας πάνε στη δραχμή, κανείς τους όμως δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι προστατεύουν τις συντάξεις.