Εδώ και σαράντα χρόνια οι λεγόμενες
«ενδοκυπριακές συνομιλίες» ξεκινούν με υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής
πλευράς, διακόπτονται από προκλήσεις της τουρκικής και ξαναξεκινούν με
νέες ελληνικές υποχωρήσεις.
Από την πρώτη συμφωνία κορυφής που πρόβλεπε «δικοινοτική
ομόσπονδη δημοκρατία», η ελληνοκυπριακή ηγεσία υποχώρησε στη «διζωνική
ομοσπονδία», κατόπιν στην αναγνώριση «πολιτικής ισότητας των δύο
κοινοτήτων» και μετά στην αποδοχή της τουρκικής αξίωσης για κατάργηση
της Κυπριακής Δημοκρατίας και σύσταση ενός νέου μορφώματος από δύο
«συνιστώντα κράτη».
Με μοναδική εξαίρεση το εκτρωματικό Σχέδιο Ανάν, δεν
υπήρξε κύκλος διαπραγματεύσεων που να μη διακόπηκε από την τουρκική
πλευρά και να μην ξεκίνησε έπειτα από υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής
πλευράς.
Αυτό ακριβώς επιδιώκεται από την Αγκυρα και με την πειρατική
εισβολή της στην κυπριακή ΑΟΖ. Ενώ οι συνομιλίες είχαν επαναληφθεί στις
αρχές του χρόνου, με σοβαρές ελληνοκυπριακές υποχωρήσεις, η κατοχική
διοίκηση δεν έκανε ούτε βήμα πίσω. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μόλις μια
βδομάδα πριν από την προγραμματισμένη συνάντηση των Ν. Αναστασιάδη και
Ντ. Ερογλου με το νέο σύμβουλο του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών,
η Αγκυρα προχώρησε στη δέσμευση περιοχών της κυπριακής ΑΟΖ και
ανήγγειλε την έξοδο του «Μπαρμπαρός». Γνώριζε, πολύ καλά, πως η απόφασή
της θα προκαλούσε την αντίδραση του Κυπρίου προέδρου και είναι βέβαιο
πως αυτό ακριβώς επεδίωκε. Να διακοπούν, δηλαδή, οι συνομιλίες και να
προκληθεί ένταση, έτσι ώστε να εκβιάσει είτε την εγκατάλειψη των
γεωτρήσεων που ξεκίνησαν, είτε την αποδοχή του ψευδοκράτους ως
συνεταίρου στο φυσικό αέριο, είτε την ένταξη των αξιώσεών της στην
ατζέντα των συνομιλιών.
Σήμερα, είναι ήδη πασιφανές ότι οι διεθνείς μεσολαβητές
αναζητούν συμβιβαστική φόρμουλα, που να οδηγεί στην επανάληψη των
ενδοκυπριακών, με νέα υποχώρηση της ελληνοκυπριακής πλευράς. Ο
Αμερικανός πρεσβευτής στη Λευκωσία Τζον Κόνιγκ έθεσε δημόσια θέμα
συζήτησης του φυσικού αερίου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ενώ ο
ειδικός σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό Εσπεν Αϊντα
αποκάλυψε πως εργάζεται στην ίδια κατεύθυνση. Ομολόγησε, συγκεκριμένα,
πως στόχος του είναι να «δημιουργηθεί ένα πλαίσιο, στο οποίο τα δύο μέρη
να αναλογιστούν το κοινό τους μέλλον σε σχέση με την αξιοποίηση των
υδρογονανθράκων».
Σε μια προσπάθεια να εντείνει ακόμη περισσότερο την πίεση, ο
Τούρκος πρόεδρος Τ. Ερντογάν έσπευσε να δηλώσει πως δεν θα κάνει «ούτε
ένα βήμα πίσω», ενώ ο αρχηγός του τουρκικού Ναυτικού Μπ. Μποστάνογλου
άρχισε να κραυγάζει πως οποιαδήποτε παρεμπόδιση τουρκικού σκάφους θα
σημάνει πολεμική εμπλοκή.
Αυτήν ακριβώς τη θέση η ελληνοκυπριακή πλευρά καταθέτει επίσημα
προς τους διεθνείς διαμεσολαβητές και είναι έτοιμη να θεμελιώσει ακόμη
και νομικά, χωρίς ωστόσο να αφήσει το διάβολο να χωθεί στις
λεπτομέρειες. Ξεκαθαρίζει πως δεν είναι διατεθειμένη ούτε να
εγκαταλείψει τις γεωτρήσεις, ούτε να δεχτεί στο τραπέζι των συνομιλιών
θέματα συνδιαχείρισης με το ψευδοκράτος. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα
μετέτρεπε το φυσικό αέριο από κίνητρο για τη λύση του Κυπριακού σε
αντικίνητρο. Θα γεννούσε, μέσα σε λίγο καιρό, νέες σχετικές απαιτήσεις.
Και, βέβαια, θα υποκινούσε την Αγκυρα σε επανάληψη ανάλογων πειρατικών
ενεργειών στην Αν. Μεσόγειο. Αθήνα και Λευκωσία, αξιοποιώντας την
ιστορική εμπειρία και εκτιμώντας τις προθέσεις της γείτονος,
ξεκαθαρίζουν τη στάση τους. Οι θαλάσσιοι πόροι ανήκουν στο κράτος και οι
Τουρκοκύπριοι θα έχουν οφέλη μετά τη λύση. Από το σημείο αυτό δεν
μπορεί να υπάρξει καμιά υποχώρηση και καμιά παραχώρηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου