ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: 5 ερωτήματα για τις Κυριακές & ο σουρεαλισμός

Tης ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

«…. στο δικαίωμα του ελευθέρου χρόνου και της απολαύσεώς του από κοινού με την οικογένειά τους κατά την κοινή αργία της Κυριακής καθώς και στο δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας, παρίσταται αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη»

5 ερωτήματα:

 

1) Την «ανεπανόρθωτη βλάβη» που θα υποστούν οι εμποροϋπάλληλοι από την εργασία την Κυριακή δεν την υφίστανται οι εργαζόμενοι σε τρένα- λεωφορεία- πλοία- μπαρ- εστιατόρια- θέατρα- ζαχαροπλαστεία- νοσοκομεία- ξενοδοχεία- ανθοπωλεία- κανάλια- fast food- κανάλια ραδιόφωνα- εφημερίδες οι οποίοι εδώ κ χρόνια δουλεύουμε Κυριακή;

2) Με ποια ακριβώς λογική προκαλείται «ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη» από το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές (όπως αναφέρεται στην απόφαση) με δεδομένο ότι το άνοιγμα είναι ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ; Εάν ένας έμπορος θεωρεί ότι με το να ανοίξει το κατάστημά του θα υποστεί «ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη» δεν μπορεί απλά να επιλέξει να μην το ανοίξει; Και αν όπως ισχυρίζονται κάποιοι «το πρόβλημα δεν είναι το ωράριο, αλλά η έλλειψη χρημάτων», τότε δεν είναι λογικό κάποιος έμπορος που θα δει ότι δεν έχει τζίρο (και με δεδομένο ότι –επαναλαμβάνεται- το άνοιγμα είναι προαιρετικό) να μην ανοίξει για να μην έχει επιπλέον έξοδα;

3) Το «δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας» το οποίο κατά την απόφαση θίγεται στην περίπτωση των εμποροϋπαλλήλων δε θίγεται στην περίπτωση των εργαζόμενων σε πλοία, αεροπλάνα, λεωφορεία, καφετέριες, νοσοκομεία, ζαχαροπλαστεία, ανθοπωλεία, ραδιόφωνα ή των εργαζομένων στη ΔΕΗ; 

 

4) Και ας πούμε ότι όλοι οι εμποροϋπάλληλοι θέλουν να εκκλησιαστούν και η εργασία κατά αυτή την ώρα θα τους στερήσει το δικαίωμα… Με δεδομένο ότι το μέτρο του προαιρετικού ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές προβλέπει ότι τα καταστήματα θα πρέπει να ανοίγουν μετά τις 11 το πρωί, ο εκκλησιασμός δεν έχει ολοκληρωθεί εκείνη την ώρα;
Και εν πάση περιπτώσει όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι που εργάζονται Κυριακές δεν έχουν το ίδιο δικαίωμα και δεν υφίστανται την ίδια… «ηθική βλάβη»; Ή μήπως αυτοί δεν είναι Χ.Ο; Ή μήπως δεν έχουν οικογένειες τις οποίες θέλουν να δουν;

5) Στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες γιατί εφαρμόζεται το ίδιο μέτρο;

Υ.Γ (1) Πόσο σουρεαλιστική ακούγεται η φράση στην ανακοίνωση του ΕΜΕΙΣ- ΓΣΕΕ: ότι η απόφαση για την απαγόρευση του ανοίγματος «πάνω απ’ όλα δικαίωσε το «κοινό περί δικαίου αίσθημα»»; Ποιο ακριβώς είναι το κοινό περί δικαίου αίσθημα; Να εργάζονται κατά τις Κυριακές γκαρσόνια, ταξιτζήδες, πυροσβέστες, ναυτικοί, γιατροί, νοσοκομειακοί υπάλληλοι και δεκάδες άλλοι κλάδοι, αλλά ειδικά όχι οι εμποροϋπάλληλοι; Γιατί αν σε κάτι αντίκειται όλο αυτό είναι στο «κοινό περί δικαίου αίσθημα»! Το κοινό περί δικαίου αίσθημα μετά από αυτή την απόφαση επιτάσσει να μην ξαναδουλέψει ποτέ κανείς Κυριακή, να μην έχουμε ούτε ρεύμα, ούτε μετακινήσεις, ούτε νοσοκομεία.

Υ.Γ (2) Απόλυτα σεβαστές είναι οι ενστάσεις για τον κίνδυνο επιχειρηματίες να υποχρεώσουν υπαλλήλους τους (υπό τον πέλεκυ της απόλυσης) να δουλεύουν χωρίς το προβλεπόμενο ημερομίσθιο τις Κυριακές. Το καλύτερο, λοιπόν, που θα μπορούσε να κάνει κάθε συνδικαλιστικός φορέας θα ήταν να απαιτήσει τη διεξαγωγή συνεχών και εξαντλητικών ελέγχων και την απαρέγκλιτη επιβολή της εργατικής νομοθεσίας και αυστηρότατων προστίμων για όσους διαπιστωθεί ότι απασχολούν προσωπικό τις Κυριακές χωρίς να τους πληρώνουν. Με αίτημα, ενδεχομένως, ακόμα και το λουκέτο σε μία επιχείρηση που παρανομεί. Είναι αδιαπραγμάτευτο ότι σε ένα τέτοιο αίτημα θα μας βρουν όλους αρωγούς και υποστηρικτές.
 

Σίγουρα όμως είναι πιο εύκολος ο ρόλος του θύματος. Σε απαλλάσσει από ευθύνες, από υποχρεώσεις, από προσπάθεια. Σε μία χρεωκοπημένη χώρα όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι η λύση δε θα έρθει μαγικά από κάποιους άλλους. Η λύση είναι μία: δουλειά, δουλειά, δουλειά. Κάθε δυνατότητα που δίνεται είτε για διευκόλυνση των εργαζομένων με ανοιχτά καταστήματα και τις ώρες που τους βολεύει να ψωνίσουν, είτε με τη λειτουργία μικρών επιχειρήσεων που κατά βάση εξυπηρετούν τον πολίτη σε επίπεδο γειτονιάς, μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει στη διάσωση αυτών των μικρών επιχειρήσεων ή έστω στη συντήρησή τους. Αν τα κόμματα θέλουν να είναι χρήσιμα θα πρέπει να αντιληφθούν ότι το προοδευτικό σήμερα είναι η υπεράσπιση της εργασίας.

Η απόφαση, πάντως, ισχύει μέχρι νεωτέρας και έως ότου η Ολομέλεια του ΣτΕ αποφανθεί αμετάκλητα επί του θέματος στις αρχές Νοεμβρίου