Αν δεν τα αποσαφηνίσουμε κινδυνεύουμε να αναμείξουμε τα προσωπικά μας με τα εργασιακά με αποτελέσματα συνήθως μακροπρόθεσμα (αλλά βραχυπρόθεσμα ενίοτε) δυσάρεστα τόσο για τον προσωπικό βίο όσο και για τον εργασιακό.
Ο πρόεδρος Μάο, ο πλέον αιμοσταγής των δικτατόρων του περασμένου αιώνα με βάση τον αριθμό των θυμάτων, είχε αναγκάσει τους Κινέζους να φορούν ομοιόμορφες άκομψες στολές σε μια επιδερμική προσπάθεια εξίσωσης δια ομογενοποιήσεως ανόμοιων υποστάσεων, όπως είναι οι άνθρωποι. Το συμβολικό μήνυμα που ήθελε να περάσει ο Μάο ήταν η κατάργηση των τάξεων με βάση τον διαφορετικό ενδυματολογικό κώδικα.
Οι εκκλησίες γενικότερα, η αφοσίωση στην αιώνια ζωή και η επίδειξη αδιαφορίας για τα εγκόσμια αποτυπώνεται από τους πνευματικούς καθοδηγητές της θρησκείας (μοναχούς) με το φθηνό ράσο που είναι όμοιο για όλους και ικανό να κρύβει τις περισσότερες καμπύλες του ανθρώπινου σώματος που θα μπορούσαν να εγείρουν ενδιαφέρον για το μάταιο τούτο κόσμο.
Κατά μια φροϋδική εκδοχή σε αμφότερα τα συστήματα, η αγάπη του θανάτου ως διεξόδου πίεσης που προκαλεί η αποστροφή προς τη ζωή είναι εμφανής ως συμβολισμός. Ο Βίλχεμ Ράιχ, θα το εντόπιζε σαν απαρχή της συναισθηματικής πανούκλας...
Πριν από μερικά χρόνια ο επί μισό αιώνα δικτάτορας της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, έβγαλε τη στρατιωτική στολή του κομαντάτε, η οποία αποτελεί συρμό για τον ενδυματολογικό κώδικα των ανά την υφήλιο οπαδών του, και φόρεσε κοστούμι Αρμάνι για να συναντήσει τον Πάπα, σε μια προσπάθεια να βγάλει την λιμοκτονούσα χώρα τους από τη διεθνή απομόνωση και να προσελκύσει ξένες επενδύσεις.
Μια λαϊκή παροιμία όμως λέει πως τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά, υπονοώντας προφανώς πως πολλάκις οι άνθρωποι προσπαθούν να δώσουν ψεύτικα μηνύματα για τις προθέσεις τους μέσω του ενδυματολογικού κώδικα.
Για τους καθημερινούς ανθρώπους τα ρούχα έχουν αξία χρήσης, αλλά και αξία επίδειξης.
Στο ζωικό βασίλειο χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι κυνηγοί της πάπιας παραπλανούν τα θηράματά τους. Κρύβονται στις καλαμιές και μιμούνται το κελάηδημα του πτηνού, έτσι που αυτό να νομίσει πως κάποιος δικός του κρύβεται εκεί κοντά και να πλησιάσει...
Η επιλογή του κ. Τσίπρα στις κινητοποιήσεις των πάση φύσεως «δεν πληρώνω», αλλά απαιτώ το κράτος να συνεχίσει να καταβάλλει τους προ κρίσεως μισθούς και συντάξεις της ευημερίας με δανεικά, έστω και αν τώρα δεν υπάρχουν δανεικά, προφανώς ήταν προσπάθεια εκπομπής ενός μηνύματος:
Ίσως πάλι η φαντασία μας να καλπάζει και ο μήνυμα να μην είναι παρά μια γροθιά στο μαλακό υπογάστριο του καπιταλισμού, καθώς το επίμαχο πουκάμισο είναι από καλάθι της οδού Αθηνάς, προϊόν κινέζικης πειρατείας που δεν αποδίδει δικαιώματα υπεραξίας στο βρετανικό οίκο που λάνσαρε την καπαρντίνα. Μια καθαρά επαναστατική πράξη δηλαδή...
Όπως και νάχει η επιλογή ενός ακριβού Burberry σε μια διαδήλωση εναντία στην απώλεια μικρομεσαίων προνομίων όπου πλειοδοτούν τα φθηνά μακό με τη στάμπα του Τσε προκάλεσε σύγχυση.
Η προσπάθεια διεύρυνσης σε άλλους χώρους μαζικής ελαφρότητας είχε σαν συνέπεια διάφορες παραδοξότητες όπως ο έλεγχος του πληθυσμού δια των ψεκασμών να περάσει από το περιθώριο στο επίκεντρο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου