Είναι ένα από τα πολλά ελληνικά παράδοξα!
Εάν, για παράδειγμα, το πάρτι στο διαμέρισμά σας σκορπίζει εκκωφαντικό θόρυβο στη γειτονιά τις νυκτερινές ώρες κοινής ησυχίας, θα υποστείτε τις συνέπειες του νόμου. Από ένα απλό πρόστιμο, στην καλύτερη περίπτωση, έως τη διαδικασία του αυτοφώρου, αν επιμένετε να σηκώνετε τη γειτονιά στο πόδι και αρνείστε την τήρηση του νόμου.
Αν, τώρα, ακριβώς με την ίδια παρέα των 30- 40 φίλων, την επομένη το πρωί απλώσετε ένα πανό με πιασάρικο σύνθημα (πχ κατά του Μνημονίου) και αποκλείσετε έναν κεντρικό δρόμο της Αθήνας, το πιθανότερο είναι να δεχθείτε την παράκληση των αστυνομικών να συντομεύετε με τον αποκλεισμό του δρόμου! Αν επιχειρήσουν να σας απομακρύνουν με το ζόρι, με σπρωξιές ή με χρήση βίας, θα προστρέξουν για βοήθεια οι κάμερες. Θα γίνεται θέμα στις ειδήσεις της τηλεόρασης και στα παράθυρα των πρωινών εκπομπών, ως θύματα απρόκλητης επίθεσης (καθότι διαδηλώνατε ειρηνικά)! Και σε κάθε περίπτωση, δεν θα οδηγηθείτε ενώπιον του δικαστηρίου και δεν θα πληρώσετε κανένα πρόστιμο. Και ας έχετε προκαλέσει χάος στην πόλη.
Όσοι έχουν την τύχη ή την ατυχία να εργάζονται στο κέντρο της πρωτεύουσας γνωρίζουν καλά το πρόβλημα. Αρκούν 50- 100 διαδηλωτές ή ακόμη και πολύ λιγότεροι, για να παραλύσει η πόλη απ’ άκρη σε άκρη. Ειδικά αν κλείσει η Πανεπιστημίου, ή η κάθοδος της Βασιλίσσης Σοφίας ο μοναδικός άξονας που διασχίζει κάθετα την πρωτεύουσα με κατεύθυνση την Ομόνοια, πρακτικά επικρατεί απόλυτο χάος. Από την Κηφισίας ψηλά, έως το Δέλτα του Φαλήρου!
Το να αποκλείονται κεντρικές λεωφόροι από ελάχιστους διαδηλωτές είναι κάτι που συμβαίνει πολλές εκατοντάδες φορές στη διάρκεια του χρόνου, με θύματα χιλιάδες συμπολίτες μας. Που θα χάσουν το μεροκάματο, θα ακυρώσουν το ραντεβού στο γιατρό, θα κινδυνέψουν μέσα στο μπλοκαρισμένο ασθενοφόρο, θα δουν την επιχείρησή τους χωρίς πελάτες, θα γίνουν τα νεύρα τους κουρέλια! Εκτός αν κανείς πιστεύει, πως με τον τρόπο αυτό οι διαδηλωτές τιμωρούν την κυβέρνηση και έχουν την συμπαράσταση της κοινωνίας!
Είναι αδιανόητο το δίκαιο των 50 -100 διαδηλωτών, να θέτει εν αδίκω μια ολόκληρη πόλη! Αφορμή για τις σκέψεις αυτές είναι η νιοστή προσπάθεια, αυτή τη φορά από τον Δήμαρχο της Αθήνας, για την θέσπιση κανόνων στις πορείες διαμαρτυρίας και τις διαδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας. Αφού ήδη προηγήθηκαν πολλές αποτυχημένες προσπάθειες στο παρελθόν, λόγω της πολιτικής δειλίας όσων το επιχείρησαν, και της άρνησης των κομμάτων της αριστεράς να συμφωνήσουν σε αυτονόητους κανόνες, που θα εξυπηρετούν και τις διαδηλώσεις και τη λειτουργία της πόλης. Σε όλες τις περιπτώσεις ο αντίλογος της Αριστεράς ήταν πως “δεν συζητάμε κανένα μέτρο, που επιχειρεί να βάλει το λαϊκό κίνημα στο γύψο!”
Και όμως με το να παραμένει ανοικτή η λωρίδα κυκλοφορίας των μέσων μαζικής μεταφοράς στις κεντρικές λεωφόρους της πρωτεύουσας όταν πρόκειται για μικρές διαδηλώσεις, δεν αναιρείται η ουσία της διαμαρτυρίας. Ούτε η χρήση μιας λωρίδας κυκλοφορίας από τους διαδηλωτές, όταν το επιτρέπει ο όγκος της διαδήλωσης, τους στερεί το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Είναι αυτονόητοι δημοκρατικοί κανόνες! Αντίθετα η λογική πως το πρόβλημά μου είναι υπέρτερο όλων, είναι παραλογισμός! Είναι έκφραση τυφλού εγωισμού. Και ασφαλώς αυτά δεν συμβαίνουν σε κανένα μέρος του κόσμου.
Η Αθήνα αργοπεθαίνει και όποιος ζει και κινείται στην πόλη το διαπιστώνει. Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη και εμπορικοί δρόμοι ερημώνουν. Η οικονομική κρίση έχει αφανίσει τον εμπορικό κόσμο. Όσοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν, ζητούν τουλάχιστον να συνεχίσει να λειτουργεί η πόλη όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Ζητούν να επικρατήσει έστω και την ύστατη στιγμή, η κοινή λογική, αφού ούτως ή άλλως θέμα τήρησης των νόμων δεν υφίσταται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου