«Ο πόλεμος αποτελεί καταστροφή της ανθρώπινης αδελφοσύνης» απεφάνθη ο Πάπας Φραγκίσκος σε μήνυμά του για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και εγώ κατάλαβα, επιτέλους, γιατί οι υποψήφιες στα καλλιστεία, από τη Μις Κόσμος μέχρι τη Μις Πελοπόννησος, δεν παραλείπουν ποτέ να εκφράζουν την ευχή τους για παγκόσμια ειρήνη. Μιλάμε για την ίδια αφέλεια, παρά την τεράστια απόσταση που χωρίζει τον Ποντίφικα από τις καλλονές που διαγωνίζονται στα καλλιστεία ως προς το επίπεδο.
Ποιος άνθρωπος που γνωρίζει στοιχειωδώς την ιστορία του είδους στο οποίο ανήκουμε μπορεί να μιλάει σοβαρά για την «ανθρώπινη αδελφοσύνη» ως κανονική κατάσταση του είδους μας και των κοινωνιών μας και για τον πόλεμο ως εκτροπή;
Ούτε η Γκουίνεθ Πάλτροου δεν μπορεί να το πιστεύει αυτό. Να το εύχεται μπορεί ο καθένας και νομίζω ότι η πλειονότητα του είδους μας αυτό κάνει, αλλά να λες στα σοβαρά ότι η αδελφοσύνη είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπινου είδους είναι μέγιστη ανοησία.
Φυσικά, ο Πάπας δεν είναι ανόητος. Αν όμως η δουλειά του απαιτεί να λέει και καμιά ανοησία, τι θα κάνει;
Θα την πει, επειδή αυτός είναι ο ρόλος του στις κοινωνίες της Δύσης. Επειδή, γενικότερα, αυτός είναι πλέον ο ρόλος της θρησκείας στις κοινωνίες αυτές: να καλύπτει την πνευματική, ενδεχομένως και ψυχολογική ανάγκη των ανθρώπων για κάτι ανώτερο από τα εγκόσμια, που περιλαμβάνει και αυτές τις σαχλές, αλλά ανθρώπινες σε τελευταία ανάλυση, ευχές για το ανέφικτο, π.χ. την παγκόσμια ειρήνη.
Ο Πάπας – και ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει – αποστρέφεται τον πόλεμο, σε σημείο ώστε να υιοθετεί ίσες αποστάσεις από τις αντιμαχόμενες πλευρές, ακόμη και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Το επανέλαβε μάλιστα και στη δήλωσή του για τη Γάζα. «Ο πόλεμος αποτελεί πάντα μια ήττα, αναφέρομαι και στην Ουκρανία» είπε, που σημαίνει ότι συνειδητά επιλέγει τις ίσες αποστάσεις. Ομως, ούτε στην πολιτική ανακατεύεται ούτε στον πόλεμο. Λέει αυτά που του υπαγορεύει ο ρόλος και όποιος θέλει τα ακούει.
Στέκομαι στο γεγονός, διότι φωτίζει ακριβώς τη διαφορά χριστιανισμού και Ισλάμ, ως προς τη διάσταση της κοινωνικής λειτουργίας τους.
Οι κοινωνίες της Δύσης έχουν ξεπεράσει τις θρησκείες. Οι μουσουλμανικές όμως...
βρίσκονται ακόμη σε άλλη ιστορική περίοδο.
Το ατυχές είναι ότι οι μεταξύ μας επαφές είναι αναπόφευκτες και, συνεπώς, οι τριβές βέβαιες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου