κοινωνία (η) 1. σύνολο που αποτελείται από ετερόκλητα μέρη, με διαφορετικά και συχνά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, τα οποία συμβιώνουν χάρη σε αμοιβαίες υποχωρήσεις, «αν ήμασταν όλοι ίδιοι, δεν θα είχαμε κοινωνία, θα είχαμε κλωνοποίηση», 2. φανταστική οντότητα στην οποία γίνεται επίκληση προκειμένου να δοθεί υπόσταση σε κενό περιεχομένου λόγο, «και όπως ήταν αναμενόμενο, ο σύντροφος Σωκράτης επικαλέστηκε ξανά την κοινωνία», 3. αυτό που μας γυρίζει την πλάτη, «σε παρακαλώ, βρε Μαρία, μη γίνεσαι κοινωνία».
Η φράση «εμείς δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κοινωνία» του συντρόφου Φάμελλου είναι άλλη μια από τις συνηθισμένες χωρίς κανένα νόημα πομπώδεις μπούρδες στις οποίες ειδικεύονται οι βουτηγμένοι στην εντεχνίλα σύντροφοι.
Κι αυτός ο χαρακτηρισμός είναι πολύ προτιμότερος από το να προσπαθήσει κανείς να βρει κάποιο νόημα. Γιατί τότε, το μόνο νόημα στο οποίο μπορεί να καταλήξει κανείς είναι το εξής: ο ΣΥΡΙΖΑ εμπιστεύεται την κοινωνία, άρα εμπιστεύεται τις επιλογές της και άρα εμπιστεύεται την κυβέρνηση Μητσοτάκη που είναι η επιλογή της κοινωνίας. Ταυτοχρόνως, εμπιστευόμενος την κοινωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει ότι θα πρέπει να παρατήσει την κοινωνία ήσυχη, αφού του γύρισε την πλάτη με τον πιο εμφατικό τρόπο.
Με λίγα λόγια, η «ψήφος εμπιστοσύνης στην κοινωνία» του συντρόφου Φάμελλου είναι ψήφος εμπιστοσύνης σε όλα όσα συκοφάντησε και προσπάθησε να εμποδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και μια ψήφος αποδοκιμασίας στο ίδιο του το κόμμα. Κι επειδή δεν διακρίνω τέτοια διάθεση για αυτοκριτική, παραμένουμε στο χαρακτηρισμό χωρίς κανένα νόημα «πομπώδης μπούρδα».
Κουίζ για δυνατούς λύτες: Ποια παροιμία ταιριάζει στη σεναριογράφο σαπουνοπερών Ελενα Ακρίτα, η οποία, προκειμένου να μειώσει τον Μητσοτάκη που έκανε μια αναφορά στο «Αν», έφτασε να απαξιώσει τον Κίπλινγκ (για τον οποίο δεν ξέρει ούτε πώς είναι το μικρό του και τον γράφει «Ρίντιαρντ»).
Για να σας βοηθήσω, στην παροιμία...
πρωταγωνιστεί μια μύγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου