Της Κατερίνας Γαλανού
Θα μπορούσε κανείς χαιρέκακα ή και ίσως εντελώς δικαιολογημένα να πει, ότι ο χώρος της άλλοτε ριζοσπαστικής αριστεράς, δέχεται σήμερα τα επίχειρα της χρόνιας επιδοκιμασίας, έως του σημείου της προκλητικής συνοδοιπορίας του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Ο προπηλακισμός του Δημήτρη Βίτσα - τον διαφήμισαν οι αναρχικοί αλλά δεν υπάρχουν άλλες «μαρτυρίες» - οι φθορές οχημάτων στην Κουμουνδούρου και ο ξυλοδαρμός του Γιάνη Βαρουφάκη στα Εξάρχεια, είναι απόλυτα καταδικαστέες ενέργειες, στη μία και μόνη Δημοκρατία που αποδεχόμαστε όλοι. Πλην του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και στην ανακοίνωσή που έβγαλε για τον Βαρουφάκη, εξακολουθεί να επιμένει να δίνει διαπιστευτήρια στα «παιδιά», αναγνωρίζοντας …πολλές δημοκρατίες.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως, ο αντιεξουσιαστικός χώρος ήταν πάντα ένας βραχίονας, που αν και δεν προερχόταν άμεσα από τον πολιτικό κορμό του, είχε σχεδόν πάντα λειτουργική σχέση μαζί του. Από την πιο light εκδοχή έως το σκληρό πυρήνα του.
Μια σχέση προδήλως ανταποδοτική.
Από τις πρώτες του μέριμνες το 2015, ήταν οι φυλακισμένοι τρομοκράτες της 17ης Νοέμβρη και των Πυρήνων της Φωτιάς. Οι φυλακές τύπου Γ καταργήθηκαν. Ο νόμος που προέβλεπε, ότι βαρυποινίτες και φυλακισμένοι για τρομοκρατία, έπρεπε να συμπληρώσουν 18 χρόνια πριν μπορέσουν να λάβουν άδεια από τις φυλακές, άλλαξε και έπεσε στα 8. Κουφοντίνας, Ξηροί και λοιποί τρομοκράτες, τα… ινδάλματα των Εξαρχείων, βρέθηκαν σε αγροτικές φυλακές, με άδειες και προνόμια. Εμβληματική ήταν η κατανόηση από τον Γιάννη Δραγασάκη, στα «δικά μας παιδιά» που απαιτούσαν «νίκη» για τους Ρούπα και Μαζιώτη.
Πλήρης εξευτελισμός του κοινοβουλίου και της αστυνομίας για τα μάτια του Ρουβίκωνα, όταν επί προεδρίας Βούτση, περιπολικά που μετέφεραν προσαχθέντα μέλη του - μετά από ντου στο περιστύλιο - έλαβαν εντολή, όχι μόνο να τα αφήσουν ελεύθερα αλλά και να τα επιστρέψουν εκεί απ όπου τα πήραν. Πίσω δηλαδή στη Βουλή!
Πολιτική ρητορεία, διαρκούς κάλυψης. Με κυνισμό και ελαφρότητα, που δεν ταίριαζε σε πρωθυπουργό, ο Αλέξης Τσίπρας αστειεύονταν με τον Κώστα Τζαβάρα στο τι κακό έχουν οι μολότοφ και πως αυτό εξαρτάται από το σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν. Ενώ οι μολότοφ είχαν κάψει τρεις ανθρώπους της Marfin, είχαν καταστρέψει επιχειρήσεις και διέλυσαν κάποτε το κέντρο της Αθήνας.
Ήταν και είναι αυταπόδεικτο ότι επί διακυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ...
Θα μπορούσε κανείς χαιρέκακα ή και ίσως εντελώς δικαιολογημένα να πει, ότι ο χώρος της άλλοτε ριζοσπαστικής αριστεράς, δέχεται σήμερα τα επίχειρα της χρόνιας επιδοκιμασίας, έως του σημείου της προκλητικής συνοδοιπορίας του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Ο προπηλακισμός του Δημήτρη Βίτσα - τον διαφήμισαν οι αναρχικοί αλλά δεν υπάρχουν άλλες «μαρτυρίες» - οι φθορές οχημάτων στην Κουμουνδούρου και ο ξυλοδαρμός του Γιάνη Βαρουφάκη στα Εξάρχεια, είναι απόλυτα καταδικαστέες ενέργειες, στη μία και μόνη Δημοκρατία που αποδεχόμαστε όλοι. Πλην του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και στην ανακοίνωσή που έβγαλε για τον Βαρουφάκη, εξακολουθεί να επιμένει να δίνει διαπιστευτήρια στα «παιδιά», αναγνωρίζοντας …πολλές δημοκρατίες.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως, ο αντιεξουσιαστικός χώρος ήταν πάντα ένας βραχίονας, που αν και δεν προερχόταν άμεσα από τον πολιτικό κορμό του, είχε σχεδόν πάντα λειτουργική σχέση μαζί του. Από την πιο light εκδοχή έως το σκληρό πυρήνα του.
Μια σχέση προδήλως ανταποδοτική.
Από τις πρώτες του μέριμνες το 2015, ήταν οι φυλακισμένοι τρομοκράτες της 17ης Νοέμβρη και των Πυρήνων της Φωτιάς. Οι φυλακές τύπου Γ καταργήθηκαν. Ο νόμος που προέβλεπε, ότι βαρυποινίτες και φυλακισμένοι για τρομοκρατία, έπρεπε να συμπληρώσουν 18 χρόνια πριν μπορέσουν να λάβουν άδεια από τις φυλακές, άλλαξε και έπεσε στα 8. Κουφοντίνας, Ξηροί και λοιποί τρομοκράτες, τα… ινδάλματα των Εξαρχείων, βρέθηκαν σε αγροτικές φυλακές, με άδειες και προνόμια. Εμβληματική ήταν η κατανόηση από τον Γιάννη Δραγασάκη, στα «δικά μας παιδιά» που απαιτούσαν «νίκη» για τους Ρούπα και Μαζιώτη.
Πλήρης εξευτελισμός του κοινοβουλίου και της αστυνομίας για τα μάτια του Ρουβίκωνα, όταν επί προεδρίας Βούτση, περιπολικά που μετέφεραν προσαχθέντα μέλη του - μετά από ντου στο περιστύλιο - έλαβαν εντολή, όχι μόνο να τα αφήσουν ελεύθερα αλλά και να τα επιστρέψουν εκεί απ όπου τα πήραν. Πίσω δηλαδή στη Βουλή!
Πολιτική ρητορεία, διαρκούς κάλυψης. Με κυνισμό και ελαφρότητα, που δεν ταίριαζε σε πρωθυπουργό, ο Αλέξης Τσίπρας αστειεύονταν με τον Κώστα Τζαβάρα στο τι κακό έχουν οι μολότοφ και πως αυτό εξαρτάται από το σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν. Ενώ οι μολότοφ είχαν κάψει τρεις ανθρώπους της Marfin, είχαν καταστρέψει επιχειρήσεις και διέλυσαν κάποτε το κέντρο της Αθήνας.
Ήταν και είναι αυταπόδεικτο ότι επί διακυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ...
ικανοποίησε βασικές «απαιτήσεις» του αντιεξουσιαστικού χώρου και ο «χώρος» το ανταπέδωσε στην τότε κυβέρνηση, αναστέλλοντας τη δράση του και… εστιάζοντας αποκλειστικά στους πολιτικούς αντιπάλους του.
Δεν νομίζω ότι έχει διαφοροποιηθεί αυτή η σχέση ούτε σήμερα.
Χτυπώντας τον Βαρουφάκη το 2023, επειδή τάχα ψήφισε το μνημόνιο το 2015, αναγκαζόμαστε να θυμηθούμε οι αντιεξουσιαστές δεν είχαν «εξοργιστεί» καθόλου όταν πετάχθηκε στα σκουπίδια το ΟΧΙ της λαϊκής βούλησης, ούτε για το τρίτο Μνημόνιο Τσίπρα όταν με την υπογραφή του παρέδωσε την δημόσια περιουσία στους δανειστές για 99 χρόνια.
Κάτι δεν βγαίνει σωστό στην εξίσωση του Γιάντες …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου