Του Γιώργου Κράλογλου
Σε ποιόν θα παραδώσουμε ΟΣΕ και άλλες ΔΕΚΟ που ασφαλώς και οφείλουμε να εκσυγχρονίσουμε;
Στη νομενκλατούρα.
Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αυτό;
Όχι. Αν υπήρχε δεν θα είχαμε φθάσει στη χρεοκοπία του 2008-2010 που προκάλεσε το σπάταλο και ανίκανο κράτος (με τις ΔΕΚΟ στην κορυφή).
Θα συνεχίζαμε βεβαίως να δανειζόμαστε αλλά δεν θα είχαμε χάσει την αξιοπιστία μας ως οικονομία με τις χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ και κρατικές επιχειρήσεις. Δεν θα ψάχναμε σήμερα να βρούμε αξιόπιστη επενδυτική βαθμίδα.
Μπορεί οι 150.000 των νέων (όταν το κατάλαβαν, μεταξύ του 2008 και του 2010) να έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους, ψάχνοντας μακριά από το Ελλαδιστάν την τύχη τους, αλλά (δυστυχώς για όλους μας) το μήνυμα δεν το αφήσαμε (πολιτικά και κομματικά) να περάσει στην κοινωνία.
Τα ίδια και με το "όλοι μαζί τα φάγαμε". Δεν εξηγήθηκε όπως και όσο έπρεπε στον λαό.
Το "όλοι μαζί τα φάγαμε..." αφορούσε και αφορά αφισοκολλητές, και κλακαδόρους κομμάτων. Ανεπάγγελτους που διορίσαμε και συνεχίζουμε να διορίζουμε, ως νομενκλατούρα, στις ΔΕΚΟ.
Τους ανεπάγγελτους που παριστάνουν πότε τους ειδικούς, πότε τους βιομήχανους, και πότε τους γνώστες και εκσυγχρονιστές, σε μια οικονομία, όπου μόνο τα κόμματα προσδιορίζουν τους δήθεν στόχους της...
Αν ήταν γνώστες. Αν ήξεραν ή και αν ήθελαν εκσυγχρονισμό δεν θα επέλεγαν το κράτος να δείξουν τα προσόντα τους. Ειδικά το κράτος του Ελλαδιστάν, με τις δικές του σκοπιμότητες. Αυτές του κρατικοδιαιτισμού και της διαπλοκής και της κομπίνας.
Η νομενκλατούρα (αν ήταν πραγματικοί επαγγελματίες) θα είχαν ενταχθεί στην ανοικτή αγορά. Θα πάλευαν στον ανταγωνισμό της ιδιωτικής οικονομίας. Εντός ή και εκτός του Ελλαδιστάν.
Θα αντέγραφαν τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους μας που δεν "έχαψαν" τον ψευτοσοσιαλισμό ή την "επανίδρυση κράτους", που ευαγγελιζόμαστε από το 2005 και ασφαλώς δεν την είδαμε. Το απέδειξε άλλωστε η κρατική και πολιτική διαχείρισή μας και στο Μάτι και στα Τέμπη...
Τι έχει αλλάξει όμως ώστε να ελπίζουμε πως θα ξεπεραστεί και η επιμονή της νομενκλατούρας των ανεπάγγελτων των κομμάτων για διορισμούς στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ και του κράτους γενικά;
Τίποτε απολύτως. Η "φιλοσοφία" των κομματικών που διορίζει η κάθε νέα κυβέρνηση τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ και άλλων κρατικών Οργανισμών συνεχίζει (ως πελατειακή ανταπόκριση) στο μόνιμο αίτημα του ψηφοφόρου "...μια θέση στο κράτος και ο μισθός να τρέχει κάθε μήνα", που τη διασφαλίζει και η δεδομένη μονιμότητα στο Ελλαδιστάν.
"Φιλοσοφία" ταιριασμένη με τις (ουκ ολίγες...) κυβερνήσεις των ανεπάγγελτων, με πρώτο τους επάγγελμα υπουργός, υφυπουργός ή αναπληρωτής ή Γενικός Γραμματέας. Τα ίδια και οι ανεπάγγελτοι των ΔΕΚΟ με πρώτο τους επάγγελμα πρόεδρος ή Διοικητής ή και Διευθύνων Σύμβουλος...
Αν η συγκεκριμένη (σε κάθε κυβέρνηση) νομενκλατούρα είχε σημαντικές επαγγελματικές προτάσεις από την ανταγωνιστική ελεύθερη οικονομία θα τις απέρριπτε; Θα επέλεγε τις ΔΕΚΟ και θητεία διάρκειας μέχρι να αλλάξει η κυβέρνηση...;
Ποιος ο λόγος να τρέχει (με όλη τη σημασία της λέξης) να πιάσει θέση στις κρατικοποιημένες βιομηχανίες (μόλις ένα βήμα πριν από το λουκέτο) στις οποίες το κράτος έδωσε και τις αποζημιώσεις που έκλεισαν τρεις κρατικές Τράπεζες!!. Ψάξτε την ιστορία μας στη ναυπηγική βιομηχανία, στη μεταλλουργία, στις μεταφορές, ή στην άμυνα και θα καταλάβετε πολύ καλά τι λέμε...
Τι μας εγγυώνται λοιπόν σήμερα τα κόμματα εξουσίας (όλα τα κόμματα εξουσίας συν τα δεκανίκια τους σε συγκυβερνήσεις). Μας εγγυώνται (ξανά) ότι θα επανιδρύσουν το κράτος;
Ας πούμε πως είναι έτσι. Τη νομενκλατούρα, τους αφισοκολλητές και όλους τους κλακαδόρους (που περιμένουν διορισμούς σε κρατικά Δ.Σ) πως θα τους βολέψουν;
Σε ιδιωτικές επιχειρήσεις;
Σύμφωνοι. Αλλά...
εκεί θα πρέπει να δουλεύουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου