Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
απεργία (η)
αποχή από την εργασία, ρεπό «άντε, μια ώρα δουλειά έμεινε και αύριο απεργία να ξεκουραστούμε λίγο»
μαζική τελετή στην οποία εργαζόμενοι απέχουν μια μέρα από τις δουλειές τους προβάλλοντας αιτήματα για να επιστρέψουν την επομένη μέρα χωρίς τα αιτήματα να έχουν ικανοποιηθεί «δεν καταλαβαίνω γιατί αναρωτιέσαι για την ικανοποίηση των αιτημάτων από τη στιγμή που αυτό που κάνουμε είναι απλώς απεργία»
οικονομική ζημιά «παίζω έναν χρόνο τώρα στοίχημα και έχω αρκετά μεγάλη απεργία».
Φοβάμαι ότι η απεργιακή κινητοποίηση και οι συνοδευτικές αυτής εκδηλώσεις έχουν και αυτήν τη φορά ελάχιστη σχέση με την αφορμή τους. Αρκεί να σας πω ότι ενώ μιλάμε για ένα δυστύχημα του οποίου η συντριπτική ευθύνη βαραίνει το κράτος και τους λειτουργούς του, η ΑΔΕΔΥ έχει ως αίτημα «να σταματήσει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων».
Το τραγικό γεγονός θα ξαναγίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης κομματικών και συντεχνιακών ατζεντών αλλά και ευκαιρία προσωπικής προβολής των εμπόρων της διαμαρτυρίας. Για άλλη μια φορά αυτοί που αντιστέκονται με πάθος σε κάθε εκσυγχρονισμό, σε κάθε αξιολόγηση και σε κάθε προσπάθεια επιβολής κανόνων θα κυριαρχήσουν σε μια κινητοποίηση στην οποία τα μόνα αιτήματα που θα έπρεπε να έχει θα είναι (αν υπάρχουν) απλές υποσημειώσεις.
Στο κάτω κάτω, ο εκσυγχρονισμός, η αξιολόγηση, η αξιοκρατία και η αυστηρή επιβολή των κανόνων είναι έννοιες παραδοσιακά απωθητικές για τους συμπολίτες που παριστάνουν ότι αντιστέκονται ενώ είναι οι πιο γεροί πυλώνες του ελληναράδικου συστήματος.
Είναι τέτοια η αγωνία των συντρόφων της «ανανεωτικής αριστεράς» (όπως αποκαλείται η αριστερά των πλουσίων) να μην ενοχληθεί ο «αντιεξουσιαστικός χώρος» (όπως αποκαλούνται οι χουλιγκάνοι της πολτικής), μέλη του οποίου ξυλοφόρτωσαν τον άνθρωπο-παγόνι (κατά κόσμον Γιάνη Βαρουφάκη), που στο τέλος τους βλέπω να πηγαίνουν μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη.
Κολυμπήθρες με ψέμα και αίμα…
Η «αγανάκτηση» των παρουσιαστών «ψυχαγωγικών» εκπομπών, για τους οποίους μέχρι χθες το σημαντικότερο θέμα ήταν το ζεϊμπέκικο του Μπισμπίκη, είναι κάπως ενοχλητική.
Αλλά (κι ενώ καταλαβαίνω ότι όταν ασχολείσαι μια ζωή με κουτσομπολιά δεν μπορεί παρά όλα να τα σχολιάζεις με την ίδια επιπολαιότητα) γίνεται φοβερά επικίνδυνη όταν στοχοποιεί δημοσιογράφους, όπως ο Αρης ο Πορτοσάλτε, αποδίδοντάς τους πράγματα που δεν είπαν.
Νομίζω καλό θα ήταν η θεμιτή επιθυμία αναβάπτισης να μην ικανοποιείται σε κολυμπήθρες με ψέμα και αίμα.
Επιμορφωτικά πανό:
Δεν βρίσκω σωστή την άποψη σύμφωνα με την οποία τα απολιτικοφασιστικά-ψεκασμένα πανό που αναρτώνται στα γήπεδα πρέπει σώνει και καλά να κατεβαίνουν.
Προσωπικά τα βρίσκω ιδιαιτέρως επιμορφωτικά καθώς μας δίνουν την ευκαιρία να διαπιστώνουμε ποίων οι απόψεις ταυτίζονται με αυτές των οργανωμένων οπαδών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου