Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, αξίζει, τώρα πια που έχουν τελεσίδικα διαμορφωθεί τα αντίπαλα εκλογικά στρατόπεδα, να ρίξουμε μια ματιά στις προοπτικές των επικείμενων προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Τα δύο αντίπαλα ζευγάρια, Τραμπ – Πενς στους Ρεπουμπλικανούς και Μπάιντεν – Χάρις στους Δημοκρατικούς, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες πολιτικές συνθήκες της φετινής χρονιάς, δημιουργούν ένα πλαίσιο σκληρής μάχης για το αξίωμα.
Σε όποια διαφορετική περίπτωση, αν δεν είχε δηλαδή παρεμβληθεί η υγειονομική κρίση του κορωνοϊού, δεν θα είχα την παραμικρή αμφιβολία πως ο σκληρά δοκιμαζόμενος σε επίπεδο ΜΜΕ Πρόεδρος Τραμπ θα κέρδιζε την αναμέτρηση.
Το ένα ήταν πως ήταν μαύρος. Αυτό τον βοήθησε σε εκλογικές περιφέρειες, ιδιαίτερα στον Νότο, που παραδοσιακά, μετά το 1963 δηλαδή, καταψηφίζουν σε εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις τους Δημοκρατικούς.
Αυτή τη φορά οι Δημοκρατικοί επανέλαβαν το ίδιο λάθος. Χωρίς να έχουν μάθει από τα λάθη τους επέλεξαν τον Τζο Μπάιντεν, πρώην γερουσιαστή από το Ντελαουέαρ, που δύσκολα συγκινεί τον συντηρητικό Νότο και τις μαύρες χριστιανικές του κοινότητες.
Το Μιζούρι, η Φλόριντα και πολύ συχνά το Οχάιο, με το πληθυσμιακό δείγμα εκλογέων αντιπροσωπευτικό φυλετικά, κοινωνικά, εργασιακά και ιδεολογικά του συνόλου των Αμερικανών συνηθέστατα δίνουν το εθνικό αποτέλεσμα. Προσέξτε, πως οι δύο βρίσκονται στο Νότο. Γι’ αυτό στον Νότο θα κριθούν πολλά. Οταν ο Τζορτζ Μπους τζούνιορ κέρδισε τη Φλόριντα, κέρδισε την Προεδρία. Ετσι κι ο Τραμπ με το Οχάιο. Να μην ξεχνάμε τη μεγάλη διείσδυση που έχει πετύχει ο Τραμπ στις μάζες των βιομηχανικών εργαζομένων με τις επιθέσεις του κατά της Κίνας, της NAFTA και γενικά της παγκοσμιοποίησης.
Με όλα αυτά γίνεται φανερό πως ο Τραμπ δύσκολα θα έχανε τις εκλογές κάτω από ομαλές συνθήκες. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την υπερβολική στροφή των Δημοκρατικών σε ζητήματα φυλετικής, σεξουαλικής και κοινωνικής ταυτότητας με απομάκρυνση από τις παραδοσιακές τους πολιτικο-οικονομικές κατευθύνσεις και την υπερβολική τους αφοσίωση στην «πολιτική ορθότητα», που ενοχλεί ένα σημαντικό κομμάτι του μεσαίου πολιτικού χώρου, δείχνει ανάγλυφα τις δυσκολίες.
Η κρίση όμως του κορωνοϊού είναι δύσκολο να μετρηθεί τι επιπτώσεις ακριβώς θα έχει. Η αλλοπρόσαλλη αντιμετώπιση της κρίσης από τον Πρόεδρο, οι πολλοί θάνατοι και οι σκληρές του συγκρούσεις με κυβερνήτες που είχαν διαφορετικές απόψεις είναι άγνωστο πώς και πόσο θα επηρεάσουν τους εκλογείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου