Αρεοπαγίτη ε.τ.
Αφού ξεκαθαρίσαμε με τα προηγούμενα άρθρα μας ποιες είναι και τι σημαίνουν οι παρεκκλίσεις στο δικαιικό σύστημα της χώρας πρέπει να εξετάσομε λαμβάνοντας υπόψη και τα σχόλια των αναγνωστών, πως οι καταστάσεις , που περιγράφονται μονολεκτικά από αυτά , έχουν εισχωρήσει στον καθημερινό μας βίο, στο κοινωνικό μας σύστημα, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και πόσο βαθειά τους επηρεάζουν, όπως ποιες είναι οι συνέπειες βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα και οι παράπλευρες απώλειες στην εξέλιξη της πολιτείας και κοινωνίας και πως οι αρνητικές αυτές καταστάσεις μπορούν να εξαλειφθούν, ώστε α επικρατήσει στη χώρα μας ευνομία.
Αφού ξεκαθαρίσαμε με τα προηγούμενα άρθρα μας ποιες είναι και τι σημαίνουν οι παρεκκλίσεις στο δικαιικό σύστημα της χώρας πρέπει να εξετάσομε λαμβάνοντας υπόψη και τα σχόλια των αναγνωστών, πως οι καταστάσεις , που περιγράφονται μονολεκτικά από αυτά , έχουν εισχωρήσει στον καθημερινό μας βίο, στο κοινωνικό μας σύστημα, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και πόσο βαθειά τους επηρεάζουν, όπως ποιες είναι οι συνέπειες βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα και οι παράπλευρες απώλειες στην εξέλιξη της πολιτείας και κοινωνίας και πως οι αρνητικές αυτές καταστάσεις μπορούν να εξαλειφθούν, ώστε α επικρατήσει στη χώρα μας ευνομία.
Πολύ φοβάμαι ,ότι αυτό είναι ουτοπία.
Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Σύμφωνα με το άρθρο 26 του Συντάγματος υπάρχει διάκριση εξουσιών με τη νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική λειτουργία , η οποία από ίδια σφάλματα φιλόδοξων δικαστικών λειτουργών, πλην εξαιρέσεων, έχει στην ουσία υποβιβασθεί ως θεραπαινίδα της εκτελεστικής εξουσίας. ΄Οπως βεβαιώνεται από διεθνή έκθεση στον πίνακα δικαστική ανεξαρτησία η χώρα μας κατετάγη 83η πριν από το Μπορούντι. Υποτίθεται πως και οι τρεις εξουσίες είναι ισοδύναμες , στη πράξη όμως υπερτερεί η εκτελεστική εξουσία, που ταυτίζεται με τη νομοθετική, σε σημείο που κάποιοι ομιλούν για πρωθυπουργική δημοκρατία.
Ένα αναπόφευκτο χαρακτηριστικό της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι ότι αυτή επιδιώκει και προωθεί τη μετριότητα του επιδόξου πολιτικού, ενώ απεχθάνεται και φοβάται τον ήρωα, τον ευφυή διανοούμενο, τον επιτυχημένο επαγγελματικά, επειδή δεν μπορεί να τον ελέγξει και ανακόπτει με διαφόρους τρόπους την πολιτική εξέλιξη του.
Η ανθρωπότητα είναι ιεραρχημένη ουσιαστικά σύμφωνα με τις πνευματικές ικανότητες καθενός. Μόνον μία μειοψηφία καταφέρνει να είναι δημιουργική , ενώ η πλειοψηφία , ανεξαρτήτως μόρφωσης, παραμένει αμέτοχη, διεκδικώντας ατελεσφόρως το δημοκρατικό δικαίωμα στη δημιουργική ισότητα. Το πολιτικό λοιπόν έλλειμμα της χώρας μας μπορεί να επιλυθεί μόνον με την προώθηση μιας δημιουργικής μειοψηφίας με την ανάμειξη στη πολιτική των αρίστων από όλες τις απόψεις, όπως λέει ο Πλάτων, ότι οι άρχοντες πρέπει να είναι φιλόσοφοι και σε κάθε περίπτωση να φιλοσοφούν. Αυτό όμως προϋποθέτει ωριμότητα στη ψήφο, κόμματα αρχών και όχι με μόνη αρχή τη νομή της εξουσίας, κατάλληλο και σταθερό εκλογικό σύστημα , προστασία και στήριξη των ανθρώπων, που θα θελήσουν να προσφέρουν και όχι κτυπήματα κάτω από τη μέση κυρίως από συνυποψήφιους.
Κλασσικό παράδειγμα είναι η θέσπιση των βουλευτών επικρατείας , που είχε σαν σκοπό να μπορέσουν να μπουν στην πολιτική αριστείνδην αξιόλογα μη πολιτικά πρόσωπα, τα οποία δεν ήσαν διατεθειμένα να υποστούν την εκλογική βάσανο. Και αυτός ο θεσμός παρέκλινε με το να τοποθετούνται πολιτικοί σε αποδρομή ή λαϊκοί ήρωες για άγρα ψήφων.
Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Σύμφωνα με το άρθρο 26 του Συντάγματος υπάρχει διάκριση εξουσιών με τη νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική λειτουργία , η οποία από ίδια σφάλματα φιλόδοξων δικαστικών λειτουργών, πλην εξαιρέσεων, έχει στην ουσία υποβιβασθεί ως θεραπαινίδα της εκτελεστικής εξουσίας. ΄Οπως βεβαιώνεται από διεθνή έκθεση στον πίνακα δικαστική ανεξαρτησία η χώρα μας κατετάγη 83η πριν από το Μπορούντι. Υποτίθεται πως και οι τρεις εξουσίες είναι ισοδύναμες , στη πράξη όμως υπερτερεί η εκτελεστική εξουσία, που ταυτίζεται με τη νομοθετική, σε σημείο που κάποιοι ομιλούν για πρωθυπουργική δημοκρατία.
Ένα αναπόφευκτο χαρακτηριστικό της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι ότι αυτή επιδιώκει και προωθεί τη μετριότητα του επιδόξου πολιτικού, ενώ απεχθάνεται και φοβάται τον ήρωα, τον ευφυή διανοούμενο, τον επιτυχημένο επαγγελματικά, επειδή δεν μπορεί να τον ελέγξει και ανακόπτει με διαφόρους τρόπους την πολιτική εξέλιξη του.
Η ανθρωπότητα είναι ιεραρχημένη ουσιαστικά σύμφωνα με τις πνευματικές ικανότητες καθενός. Μόνον μία μειοψηφία καταφέρνει να είναι δημιουργική , ενώ η πλειοψηφία , ανεξαρτήτως μόρφωσης, παραμένει αμέτοχη, διεκδικώντας ατελεσφόρως το δημοκρατικό δικαίωμα στη δημιουργική ισότητα. Το πολιτικό λοιπόν έλλειμμα της χώρας μας μπορεί να επιλυθεί μόνον με την προώθηση μιας δημιουργικής μειοψηφίας με την ανάμειξη στη πολιτική των αρίστων από όλες τις απόψεις, όπως λέει ο Πλάτων, ότι οι άρχοντες πρέπει να είναι φιλόσοφοι και σε κάθε περίπτωση να φιλοσοφούν. Αυτό όμως προϋποθέτει ωριμότητα στη ψήφο, κόμματα αρχών και όχι με μόνη αρχή τη νομή της εξουσίας, κατάλληλο και σταθερό εκλογικό σύστημα , προστασία και στήριξη των ανθρώπων, που θα θελήσουν να προσφέρουν και όχι κτυπήματα κάτω από τη μέση κυρίως από συνυποψήφιους.
Κλασσικό παράδειγμα είναι η θέσπιση των βουλευτών επικρατείας , που είχε σαν σκοπό να μπορέσουν να μπουν στην πολιτική αριστείνδην αξιόλογα μη πολιτικά πρόσωπα, τα οποία δεν ήσαν διατεθειμένα να υποστούν την εκλογική βάσανο. Και αυτός ο θεσμός παρέκλινε με το να τοποθετούνται πολιτικοί σε αποδρομή ή λαϊκοί ήρωες για άγρα ψήφων.
Πιστεύω, ότι ο θεσμός των βουλευτών επικρατείας είναι πολύ χρήσιμος για να αποκτήσει η πολιτική ζωή καλύτερη ποιότητα . Ο αριθμός των βουλευτών επικρατείας πρέπει να διπλασιασθεί και να απαιτούνται αυξημένα προσόντα για την ανακήρυξη τους .
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να σταματήσει η προώθηση των παιδιών του κομματικού σωλήνα ,ή τοπικών παραγόντων, που είναι μέτριας πνευματικής ικανότητας και μορφώσεως , μιλούν ξύλινη γλώσσα και συστηματικά επιλέγονται για την κατάληψη θέσεων εξουσίας έχουν σύνδεση συμφερόντων με τους κατέχοντας αυτές, όπως κατάδειξε η πρακτική των τελευταίων ετών και πρόσφατα με τους διορισμούς διοικητών νοσοκομείων ή σε θέσεις ευθύνης σε θεσμούς..
Μετά τη κρίση των μνημονίων και των συνεπειών τους προέκυψε η κρίση της πανδημίας με σημαντικές επιπτώσεις τόσο στην οικονομία και στην οικονομική ανάπτυξη όσο στο δημόσιο τομέα με αποτέλεσμα να μη λειτουργούν τα δημόσια σχολεία, να υπολειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες και τα δικαστήρια. Είναι λοιπόν μία ευκαιρία μέσα στο κλίμα της γενικής συγχύσεως να ληφθούν πιο εύκολα κάποια ριζικά μέτρα, όπως η μείωση της γραφειοκρατίας , η ψηφιοποίηση του κράτους και οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της αποδοτικότητας του ανθρωπίνου δυναμικού. Πιστεύω όμως ότι τα πάντα εξαρτώνται από την επιτυχή επιλογή των προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αξιοκρατικά και όχι πολιτικά κριτήρια. Δυστυχώς χάθηκε η ευκαιρία με την συνταγματική αναθεώρηση να ιδρυθεί το Συνταγματικό Δικαστήριο, που θα ελέγχει και θα ακυρώνει τον αντισυνταγματικό νόμο erga omnes ενώ με τον διάχυτο έλεγχο ο αντισυνταγματικός νόμος δεν εφαρμόζεται μόνο στη συγκεκριμένη υπόθεση.
Σύμφωνα με τα παραπάνω το ζήτημα της εφαρμογής των νόμων και του Συντάγματος είναι πολιτικό με ευθύνη των πολιτικών κομμάτων εξουσίας και του πελατειακού κράτους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα παραβίασης του άρθρου 60 του Σ. , που ορίζει ότι ο βουλευτής ψηφίζει κατά συνείδηση, όταν κατά τη ψηφοφορία τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να σταματήσει η προώθηση των παιδιών του κομματικού σωλήνα ,ή τοπικών παραγόντων, που είναι μέτριας πνευματικής ικανότητας και μορφώσεως , μιλούν ξύλινη γλώσσα και συστηματικά επιλέγονται για την κατάληψη θέσεων εξουσίας έχουν σύνδεση συμφερόντων με τους κατέχοντας αυτές, όπως κατάδειξε η πρακτική των τελευταίων ετών και πρόσφατα με τους διορισμούς διοικητών νοσοκομείων ή σε θέσεις ευθύνης σε θεσμούς..
Μετά τη κρίση των μνημονίων και των συνεπειών τους προέκυψε η κρίση της πανδημίας με σημαντικές επιπτώσεις τόσο στην οικονομία και στην οικονομική ανάπτυξη όσο στο δημόσιο τομέα με αποτέλεσμα να μη λειτουργούν τα δημόσια σχολεία, να υπολειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες και τα δικαστήρια. Είναι λοιπόν μία ευκαιρία μέσα στο κλίμα της γενικής συγχύσεως να ληφθούν πιο εύκολα κάποια ριζικά μέτρα, όπως η μείωση της γραφειοκρατίας , η ψηφιοποίηση του κράτους και οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της αποδοτικότητας του ανθρωπίνου δυναμικού. Πιστεύω όμως ότι τα πάντα εξαρτώνται από την επιτυχή επιλογή των προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αξιοκρατικά και όχι πολιτικά κριτήρια. Δυστυχώς χάθηκε η ευκαιρία με την συνταγματική αναθεώρηση να ιδρυθεί το Συνταγματικό Δικαστήριο, που θα ελέγχει και θα ακυρώνει τον αντισυνταγματικό νόμο erga omnes ενώ με τον διάχυτο έλεγχο ο αντισυνταγματικός νόμος δεν εφαρμόζεται μόνο στη συγκεκριμένη υπόθεση.
Σύμφωνα με τα παραπάνω το ζήτημα της εφαρμογής των νόμων και του Συντάγματος είναι πολιτικό με ευθύνη των πολιτικών κομμάτων εξουσίας και του πελατειακού κράτους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα παραβίασης του άρθρου 60 του Σ. , που ορίζει ότι ο βουλευτής ψηφίζει κατά συνείδηση, όταν κατά τη ψηφοφορία τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας.
Επίσης παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας με νόμο περί ευθύνης υπουργών και με τη βουλευτική ασυλία ,που θάπρεπενα ισχύει μόνο για τις αγορεύσεις στη Βουλή.
Κάθε χρόνο υποβάλλονται στη Βουλή από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αιτήσεις άρσης ασυλίας βουλευτών για ποινικά αδικήματα, οι οποίες συνήθως απορρίπτονται. Η απόρριψη αυτή δεν σημαίνει εξάλειψη του αξιοποίνου ,αλλά διακοπή της ποινικής διαδικασίας κατά την διάρκεια της θητείας του βουλευτή, η οποία πρέπει να συνεχισθεί όταν ο βουλευτής χάσει την ιδιότητα του, το δε παρεμβαλλόμενο χρονικό διάστημα να μην λαμβάνεσαι υπόψη για τον υπολογισμό του χρόνου της παραγραφής.
Το σχόλιο αναγνώστη ,ότι τα δικαστήρια έπρεπε κατά παράβαση του interna corporis να ελέγχουν τη διαδικασία ψηφίσεως των νόμων δεν ισχύει, γιατί οι δύο λειτουργίες είναι διακριτές και δεν μπορεί η μία να ελέγχει την άλλη ,άλλως θα είχαμε κράτος δικαστών.
Δύο είναι οι μεγάλοι ασθενείς της χώρα μας η Δημόσια Διοίκηση και η Δικαιοσύνη.
Κάθε χρόνο υποβάλλονται στη Βουλή από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αιτήσεις άρσης ασυλίας βουλευτών για ποινικά αδικήματα, οι οποίες συνήθως απορρίπτονται. Η απόρριψη αυτή δεν σημαίνει εξάλειψη του αξιοποίνου ,αλλά διακοπή της ποινικής διαδικασίας κατά την διάρκεια της θητείας του βουλευτή, η οποία πρέπει να συνεχισθεί όταν ο βουλευτής χάσει την ιδιότητα του, το δε παρεμβαλλόμενο χρονικό διάστημα να μην λαμβάνεσαι υπόψη για τον υπολογισμό του χρόνου της παραγραφής.
Το σχόλιο αναγνώστη ,ότι τα δικαστήρια έπρεπε κατά παράβαση του interna corporis να ελέγχουν τη διαδικασία ψηφίσεως των νόμων δεν ισχύει, γιατί οι δύο λειτουργίες είναι διακριτές και δεν μπορεί η μία να ελέγχει την άλλη ,άλλως θα είχαμε κράτος δικαστών.
Δύο είναι οι μεγάλοι ασθενείς της χώρα μας η Δημόσια Διοίκηση και η Δικαιοσύνη.
Ως προς τη Δημόσια Διοίκηση φαίνεται ότι μετά την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, την ψηφιοποίηση του κράτους και τις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις για την αξιοποίηση του ανθρωπίνου δυναμικού μπορεί να επιφέρουν τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό του κράτους υπό την προϋπόθεση να μη επέμβει το πελατειακό κράτος στις επιλογές για τις θέσεις ευθύνης και να εκσυγχρονισθεί ο συνδικαλιστικός νόμος κυρίως ως την διαδικασία κηρύξεως απεργιών. Είναι απαράδεκτο φαινόμενο οι γενικές συνελεύσεις εργαζομένων στο δημόσιο τομέα να γίνονται σε εργάσιμες ώρες και να μη λειτουργούν σχολεία και δημόσιες συγκοινωνίες. Επίσης η νέα αρχή της Διαφάνειας να ενεργοποιηθεί για τον έλεγχο της διαφθοράς στον δημόσιο τομέα , γιατί ακούγονται πολλά για τις πολεοδομίες της Μυκόνου και άλλων νησιών.
Ως προς την Δικαιοσύνη το ζήτημα είναι συνταγματικό και δομικό, γιατί χωρίς την αναθεώρηση του κεφαλαίου περί δικαστικής εξουσίας του Συντάγματος κανένα μέτρο δεν μπορεί να ληφθεί για τη βελτίωση της αποδοτικότητας και λειτουργίας της . Κανένα όμως πολιτικό κόμμα στις προηγούμενες αναθεωρήσεις του Συντάγματος δεν υπόβαλε πρόταση αναθεωρήσεως των σχετικών διατάξεων ιδίως για τον τρόπο εκλογής της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων, μολονότι το θέμα είναι ώριμο και εκ των ουκ άνευ για τη βελτίωση της λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Επομένως με κοινό νόμο μόνο μερεμέτια μπορούν να γίνουν και αυτά θα συναντήσουν την αντίδραση δικαστών και δικηγόρων..
Ως προς τα ζητήματα που θέσαμε με προηγούμενα άρθρα..
α) Ως προς την πολυνομία, που αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας, χρειάζεται ως προς τους ήδη θεσπισμένους νόμους, όπως ισχύουν, μια πλήρης κωδικοποίηση και μεταγραφή σε απλή γλώσσα από δόκιμους νομικούς με απάλειψη των διατάξεων που δεν ισχύουν. Για το μέλλον χρειάζεται μία αυτοσυγκράτηση εκ μέρους των κκ υπουργών και βουλευτών να μη υποβάλλουν σωρηδόν προς ψήφιση νομοσχέδια και μάλιστα σκούπα με άσχετα μεταξύ τους θέματα και να τηρούν κατά την υποβολή τροπολογιών τις διατάξεις του Σ. και του κανονισμού της Βουλής ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο σε ένα βράδυ κατά τη συζήτηση ενός νόμου να υποβληθούν 82 τροπολογίες κατά το πλείστον κακογραμμένες και χωρίς ανάγνωση. Ίσως θα έπρεπε να διδάσκεται στις νομικές σχολές το μάθημα του καλώς νομοθετείν.
β) Ως προς την κακονομία , που αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας , το μόνο που μπορεί να πούμε, ότι αυτό συμβαίνει , όταν οι κυβερνήσεις εν γνώσει τους θεσπίζουν κακούς νόμους για τακτοποιήσουν καταστάσεις ή πρόσωπα αδιαφορώντας για τις συνέπειες , που πολλές φορές δεν είναι αναστρέψιμες. Ως τον χειρότερο νόμο με σοβαρές συνέπειες είναι ο νέος Π.Κ., που θεσπίσθηκε την ημέρα κλεισίματος της προηγουμένης βουλής, ο οποίος με την αποποινικοποίηση σωρείας αδικημάτων , την κατάργηση του ν.1608 /1950 για χάρη μίας καθαρίστριας, την ποινική δίωξη οικονομικών αδικημάτων κυρίως του αδικήματος της απιστίας (αρθ.390 Π.Κ) κατόπιν εγκλήσεως επέτρεψε στους καταχραστές δημοσίου χρήματος ή τραπεζών γνωστούς απατεώνες να απαλλαγούν ή να τιμωρηθούν με πολύ ελαφρές ποινές. Φυσικά δεν ευθύνονται οι δικαστές , που απλά εφαρμόζουν το νόμο. Υπάρχουν δύο ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί, ποια ήταν τα μέλη των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών που συνέταξαν το νέο Π.Κ και γιατί η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν κατάργησε τον νέο Π.Κ. και δεν επανάφερε τον παλιό.
γ) Ως προς την ανομία με την έννοια της παράβασης νόμου ή της παράνομης πράξης. Αρχικά είναι ευθύνη των αστυνομικών αρχών να συλλάβουν τους δράστες παρανόμων πράξεων και να τους προσάγουν στη δικαιοσύνη ή των θιγομένων από τη παράνομη πράξη να υποβάλλουν μηνύσεις. Από το σημείο αυτό αρχίζει η ευθύνη των εισαγγελέων και δικαστών. Δεν συνηθίζω να κρίνω δικαστικές αποφάσεις ως προς την ουσιαστική κρίση, διότι μόνον ο δικάζων εκ νέου την υπόθεση κατόπιν ενδίκου μέσου μπορεί να αποφανθεί για την ορθότητα της και αυτό κατά τεκμήριο. Παρατηρώ όμως , ότι υπάρχει τεράστια δυσαναλογία μεταξύ ποινικών διώξεων και αθωωτικών αποφάσεων κυρίως από το Αφετείο, που σημαίνει ότι είτε οι εισαγγελείς είτε οι δικαστές δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους είτε και οι δύο. Σαφώς οι κρίνοντες κρίνονται και ο δικαστής υπέχει πειθαρχικές ευθύνες εάν η ουσιαστική του κρίση υπερβαίνει τα ακραία όρια της δικαιοδοτικής του ευχέρειας. Σημειώνω ,ότι κάθε χρόνο τιμωρούνται πειθαρχικά μέχρι απολύσεως δικαστές ,αλλά η πειθαρχική διαδικασία είναι απόρρητη.
Με τα παραπάνω ανάλυσα τα ζητήματα, που έθεσα με τα άρθρα μου. Θα προσθέσω όμως κάποιες σκέψεις για τα προβλήματα της δικαιοσύνης και ποιες λύσεις είναι εφικτές.
Η δικαστική λειτουργία είναι ανεξάρτητη και ασκείται από τα δικαστήρια (αρθ.26 Σ), Στη πράξη μόνο η δικαστική κρίση είναι ανεξάρτητη ,η διοίκηση όμως της δικαιοσύνης πλην της λειτουργίας των δικαστηρίων, ασκείται από τον Υπουργό Δικαιοσύνης , που είναι πολιτικό πρόσωπο . Η δικαιοσύνη είναι αυτοδιοίκητη με την έννοια ,ότι οι υπηρεσιακές μεταβολές αποφασίζονται από τα Ανώτατα Δικαστικά Συμβούλια Πολιτικής και Διοικητικής Δικαιοσύνης κατόπιν όμως ερωτήματος του Υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος το υποβάλλει όποτε γουστάρει, όπως συμβαίνει με το ερώτημα για την αντικατάσταση της κ. Τουλουπάκη από εισαγγελέα διαφθοράς, που ο ίδιος είχε δηλώσει δημόσια ότι θα υποβληθεί στις 22 Ιουλίου και ακόμα το αναμένομε. Δεν θέλω να πιστέψω τις φήμες, ότι η κ. Τουλουπάκη τυγχάνει υψηλής προστασίας, σε κάθε περίπτωση όμως η κ. Τουλουπάκη έπρεπε να έχει δηλώσει αποχή από τα καθήκοντα της.
Επίσης η δικαστική εξουσία δεν έχει δικό της προϋπολογισμό αυτοδιαχειριζόμενο, όπως η Βουλή, δεν έχει δικιά της δικαστική αστυνομία, δεν ελέγχει το σωφρονιστικό σύστημα, που υπάγεται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και το κυριότερο δικάζει με βάση τους νόμους ,που θεσπίζει η νομοθετική εξουσία όρα κυβέρνηση πολλές φορές με πολιτικούς και όχι σωφρονιστικούς σκοπούς ,που έχουν αναδρομική ισχύ λόγω ηπιότερου νόμου και έτσι ακυρώνει το έργο των δικαστών. Συνεπώς για το ότι πολλοί μεγαλοαπατεώνες κυκλοφορούν ελεύθεροι δεν φταίνε οι δικαστές.
Το δικαστικό σώμα , που κάποτε δεν ήταν τόσο πολυάριθμο, σήμερα οι δικαστικοί λειτουργοί της τακτικής δικαιοσύνης υπερβαίνουν τις 3.οοο που σε αναλογία με τον πληθυσμό είναι διπλάσιοι από τις ευρωπαϊκές χώρες, ήταν μόνο άνδρες , η πρώτη και μόνη για πολλά χρόνια δικαστίνα εισήχθη το 1959, υπηρετούσαν πολλά χρόνια στην επαρχία και έκαναν παρέα μόνο μεταξύ τους και σχεδόν όλοι προέρχονταν από την Παλιά Ελλάδα και μπορούμε να πούμε , ότι είχε δημιουργηθεί ένα είδος δικαστικής κάστας. Αυτό όμως δεν ισχύει πλέον, γιατί οι περισσότεροι δικαστές προέρχονται από την Σχολή Δικαστών στη Θεσσαλονίκη και κατάγονται πάρα πολλοί από τη Βόρεια Ελλάδα, το 70ο/0 των δικαστών είναι γυναίκες και έχουν δημιουργήσει δικιά τους οικογένεια, υπηρετούν ελάχιστα στην επαρχία και είναι εξωστρεφείς, συνεπώς διαφέρουν κατά νοοτροπία από τους παλιούς δικαστές.
Στη Δικαιοσύνη, όπως σε όλα τα συλλογικά όργανα ισχύει αυτό που έλεγαν οι Ρωμαίοι << senatores boni viri, senatus mala bestia >> και στις δικαστικές αποφάσεις όταν εμπλέκεται η πολιτική, μπορεί να δώσει κάποιος πολλές ερμηνείες, γιατί κάθε κυβέρνηση θέλει να έχει φιλική προς αυτή δικαιοσύνη, όπως και αντίστροφα , τρανή απόδειξη η ΑΠ.1010/2019. Θυμίζω τα περιστατικά.
Ως προς την Δικαιοσύνη το ζήτημα είναι συνταγματικό και δομικό, γιατί χωρίς την αναθεώρηση του κεφαλαίου περί δικαστικής εξουσίας του Συντάγματος κανένα μέτρο δεν μπορεί να ληφθεί για τη βελτίωση της αποδοτικότητας και λειτουργίας της . Κανένα όμως πολιτικό κόμμα στις προηγούμενες αναθεωρήσεις του Συντάγματος δεν υπόβαλε πρόταση αναθεωρήσεως των σχετικών διατάξεων ιδίως για τον τρόπο εκλογής της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων, μολονότι το θέμα είναι ώριμο και εκ των ουκ άνευ για τη βελτίωση της λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Επομένως με κοινό νόμο μόνο μερεμέτια μπορούν να γίνουν και αυτά θα συναντήσουν την αντίδραση δικαστών και δικηγόρων..
Ως προς τα ζητήματα που θέσαμε με προηγούμενα άρθρα..
α) Ως προς την πολυνομία, που αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας, χρειάζεται ως προς τους ήδη θεσπισμένους νόμους, όπως ισχύουν, μια πλήρης κωδικοποίηση και μεταγραφή σε απλή γλώσσα από δόκιμους νομικούς με απάλειψη των διατάξεων που δεν ισχύουν. Για το μέλλον χρειάζεται μία αυτοσυγκράτηση εκ μέρους των κκ υπουργών και βουλευτών να μη υποβάλλουν σωρηδόν προς ψήφιση νομοσχέδια και μάλιστα σκούπα με άσχετα μεταξύ τους θέματα και να τηρούν κατά την υποβολή τροπολογιών τις διατάξεις του Σ. και του κανονισμού της Βουλής ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο σε ένα βράδυ κατά τη συζήτηση ενός νόμου να υποβληθούν 82 τροπολογίες κατά το πλείστον κακογραμμένες και χωρίς ανάγνωση. Ίσως θα έπρεπε να διδάσκεται στις νομικές σχολές το μάθημα του καλώς νομοθετείν.
β) Ως προς την κακονομία , που αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας , το μόνο που μπορεί να πούμε, ότι αυτό συμβαίνει , όταν οι κυβερνήσεις εν γνώσει τους θεσπίζουν κακούς νόμους για τακτοποιήσουν καταστάσεις ή πρόσωπα αδιαφορώντας για τις συνέπειες , που πολλές φορές δεν είναι αναστρέψιμες. Ως τον χειρότερο νόμο με σοβαρές συνέπειες είναι ο νέος Π.Κ., που θεσπίσθηκε την ημέρα κλεισίματος της προηγουμένης βουλής, ο οποίος με την αποποινικοποίηση σωρείας αδικημάτων , την κατάργηση του ν.1608 /1950 για χάρη μίας καθαρίστριας, την ποινική δίωξη οικονομικών αδικημάτων κυρίως του αδικήματος της απιστίας (αρθ.390 Π.Κ) κατόπιν εγκλήσεως επέτρεψε στους καταχραστές δημοσίου χρήματος ή τραπεζών γνωστούς απατεώνες να απαλλαγούν ή να τιμωρηθούν με πολύ ελαφρές ποινές. Φυσικά δεν ευθύνονται οι δικαστές , που απλά εφαρμόζουν το νόμο. Υπάρχουν δύο ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί, ποια ήταν τα μέλη των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών που συνέταξαν το νέο Π.Κ και γιατί η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν κατάργησε τον νέο Π.Κ. και δεν επανάφερε τον παλιό.
γ) Ως προς την ανομία με την έννοια της παράβασης νόμου ή της παράνομης πράξης. Αρχικά είναι ευθύνη των αστυνομικών αρχών να συλλάβουν τους δράστες παρανόμων πράξεων και να τους προσάγουν στη δικαιοσύνη ή των θιγομένων από τη παράνομη πράξη να υποβάλλουν μηνύσεις. Από το σημείο αυτό αρχίζει η ευθύνη των εισαγγελέων και δικαστών. Δεν συνηθίζω να κρίνω δικαστικές αποφάσεις ως προς την ουσιαστική κρίση, διότι μόνον ο δικάζων εκ νέου την υπόθεση κατόπιν ενδίκου μέσου μπορεί να αποφανθεί για την ορθότητα της και αυτό κατά τεκμήριο. Παρατηρώ όμως , ότι υπάρχει τεράστια δυσαναλογία μεταξύ ποινικών διώξεων και αθωωτικών αποφάσεων κυρίως από το Αφετείο, που σημαίνει ότι είτε οι εισαγγελείς είτε οι δικαστές δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους είτε και οι δύο. Σαφώς οι κρίνοντες κρίνονται και ο δικαστής υπέχει πειθαρχικές ευθύνες εάν η ουσιαστική του κρίση υπερβαίνει τα ακραία όρια της δικαιοδοτικής του ευχέρειας. Σημειώνω ,ότι κάθε χρόνο τιμωρούνται πειθαρχικά μέχρι απολύσεως δικαστές ,αλλά η πειθαρχική διαδικασία είναι απόρρητη.
Με τα παραπάνω ανάλυσα τα ζητήματα, που έθεσα με τα άρθρα μου. Θα προσθέσω όμως κάποιες σκέψεις για τα προβλήματα της δικαιοσύνης και ποιες λύσεις είναι εφικτές.
Η δικαστική λειτουργία είναι ανεξάρτητη και ασκείται από τα δικαστήρια (αρθ.26 Σ), Στη πράξη μόνο η δικαστική κρίση είναι ανεξάρτητη ,η διοίκηση όμως της δικαιοσύνης πλην της λειτουργίας των δικαστηρίων, ασκείται από τον Υπουργό Δικαιοσύνης , που είναι πολιτικό πρόσωπο . Η δικαιοσύνη είναι αυτοδιοίκητη με την έννοια ,ότι οι υπηρεσιακές μεταβολές αποφασίζονται από τα Ανώτατα Δικαστικά Συμβούλια Πολιτικής και Διοικητικής Δικαιοσύνης κατόπιν όμως ερωτήματος του Υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος το υποβάλλει όποτε γουστάρει, όπως συμβαίνει με το ερώτημα για την αντικατάσταση της κ. Τουλουπάκη από εισαγγελέα διαφθοράς, που ο ίδιος είχε δηλώσει δημόσια ότι θα υποβληθεί στις 22 Ιουλίου και ακόμα το αναμένομε. Δεν θέλω να πιστέψω τις φήμες, ότι η κ. Τουλουπάκη τυγχάνει υψηλής προστασίας, σε κάθε περίπτωση όμως η κ. Τουλουπάκη έπρεπε να έχει δηλώσει αποχή από τα καθήκοντα της.
Επίσης η δικαστική εξουσία δεν έχει δικό της προϋπολογισμό αυτοδιαχειριζόμενο, όπως η Βουλή, δεν έχει δικιά της δικαστική αστυνομία, δεν ελέγχει το σωφρονιστικό σύστημα, που υπάγεται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και το κυριότερο δικάζει με βάση τους νόμους ,που θεσπίζει η νομοθετική εξουσία όρα κυβέρνηση πολλές φορές με πολιτικούς και όχι σωφρονιστικούς σκοπούς ,που έχουν αναδρομική ισχύ λόγω ηπιότερου νόμου και έτσι ακυρώνει το έργο των δικαστών. Συνεπώς για το ότι πολλοί μεγαλοαπατεώνες κυκλοφορούν ελεύθεροι δεν φταίνε οι δικαστές.
Το δικαστικό σώμα , που κάποτε δεν ήταν τόσο πολυάριθμο, σήμερα οι δικαστικοί λειτουργοί της τακτικής δικαιοσύνης υπερβαίνουν τις 3.οοο που σε αναλογία με τον πληθυσμό είναι διπλάσιοι από τις ευρωπαϊκές χώρες, ήταν μόνο άνδρες , η πρώτη και μόνη για πολλά χρόνια δικαστίνα εισήχθη το 1959, υπηρετούσαν πολλά χρόνια στην επαρχία και έκαναν παρέα μόνο μεταξύ τους και σχεδόν όλοι προέρχονταν από την Παλιά Ελλάδα και μπορούμε να πούμε , ότι είχε δημιουργηθεί ένα είδος δικαστικής κάστας. Αυτό όμως δεν ισχύει πλέον, γιατί οι περισσότεροι δικαστές προέρχονται από την Σχολή Δικαστών στη Θεσσαλονίκη και κατάγονται πάρα πολλοί από τη Βόρεια Ελλάδα, το 70ο/0 των δικαστών είναι γυναίκες και έχουν δημιουργήσει δικιά τους οικογένεια, υπηρετούν ελάχιστα στην επαρχία και είναι εξωστρεφείς, συνεπώς διαφέρουν κατά νοοτροπία από τους παλιούς δικαστές.
Στη Δικαιοσύνη, όπως σε όλα τα συλλογικά όργανα ισχύει αυτό που έλεγαν οι Ρωμαίοι << senatores boni viri, senatus mala bestia >> και στις δικαστικές αποφάσεις όταν εμπλέκεται η πολιτική, μπορεί να δώσει κάποιος πολλές ερμηνείες, γιατί κάθε κυβέρνηση θέλει να έχει φιλική προς αυτή δικαιοσύνη, όπως και αντίστροφα , τρανή απόδειξη η ΑΠ.1010/2019. Θυμίζω τα περιστατικά.
Τον Μάιο 2019 το Συμβούλιο Πλημ/κων Βόλου απόρριψε αίτημα του κ. Κουφοντίνα για την χορήγηση αδείας από τις φυλακές με την αιτιολογία ότι ο σωφρονιστικός κώδικας προβλέπει τη χορήγηση αδείας στον καταδικασθέντα ισόβια και όχι στον πολλές φορές καταδικασθέντα σε ισόβια. Μόλις βγήκε η απόφαση η τότε εισαγγελέας του Α.Π. Ξένη Δημητρίου άσκησε αμέσως Παρασκευή βράδυ αυτεπάγγελτα αναίρεση, που δικάσθηκε τη Τρίτη και τη Πέμπτη βγήκε η απόφαση, που αναίρεσε την απόφαση του Συμβουλίου του Βόλου με την αιτιολογία της εσφαλμένης αναγνώσεως της διατάξεως, γιατί ο νομοθέτης εκφράσθηκε μεν στον ενικό, αλλά εννοούσε πληθυντικό. Φυσικά δεν υπάρχει τέτοιος κανόνας αναγνώσεως μίας διατάξεως παρά μόνο στο ανέκδοτο, που η κυρά επέμενε στην υπηρέτρια να μιλάει στον πληθυντικό και αυτή έλεγε εμείς οι Μαρίες Από την απόφαση όμως βγαίνει το συμπέρασμα, ότι όταν η Δικαιοσύνη θέλει κινείται τάχιστα..
Σαφώς η βραδύτητα απονομής της δικαιοσύνης έχει φθάσει στα όρια της αρνησιδικίας , γιατί οι μεν ποινικές αποφάσεις σε βαθμό πλημμελήματος εκδικάζονται στα όρια της παραγραφής με τη παράταση, οι δε πολιτικές αποφάσεις και οι πλέον απλές τουλάχιστον μετά οκτάμηνο ανεκτό όριο σύμφωνα με εγκύκλιο παλιού προέδρου Α.Π, μερικές δε ποινικές υποθέσεις διαρκούν χρόνια, όπως η δίκη της Χρυσής Αυγής . Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η βραδύτητα, όσο η ποιότητα τω αποφάσεων, γιατί πλέον στη πολιτική διαδικασία δεν εξετάζονται μάρτυρες στο ακροατήριο και έτσι χάθηκε η αμεσότητα των αποδείξεων. Το κρίσιμο σημείο κάθε απόφασης είναι η εκτίμηση των αποδείξεων, διαβάζοντας σύγχρονες αποφάσεις βλέπω, ότι ασχολούνται με το νομικό μέρος , για δε την εκτίμηση των αποδείξεων ελάχιστα, ίσως γιατί κάποιοι δικαστές στερούνται κοινωνικής πείρας για να κατανοήσουν καταστάσεις με αποτέλεσμα σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις να στηρίζονται μόνο στις εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης , που μπορεί να είναι επισφαλές αποδεικτικό μέσο.
Η καθυστέρηση στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης οφείλεται στην μακρά προδικασία ,αλλά κυρίως στην αφειδή χορήγηση από τα δικαστήρια αναβολών δικασίμων δήθεν για λόγους ανώτερης βίας ή λόγω πέρατος του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων. Η λύση είναι απλή , να απαγορευτεί η αναβολή δικασίμου και μόνο σε περίπτωση πραγματικής ανώτερης βίας, που αποδεικνύεται όχι με απλή ιατρική βεβαίωση , να διακόπτεται η δίκη για ορισμένο χρονικό διάστημα και να δικάζεται από τους ίδιους δικαστές και να παραταθεί κατά δύο ώρες το ωράριο λειτουργίας των δικαστηρίων. Κάποιος όμως πρέπει να σπάσει αυγά στο θέμα αυτό.
Στη δικαστική ζωή έχει εισχωρήσει βαθειά ο δικαστικός συνδικαλισμός με πολιτικό πρόσημο και υπάρχει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δικαστικών παρατάξεων, που πλειοδοτούν σε αδιαλλαξία σε σημείο, που όταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης μετά 4 μήνες , πουν ήταν κλειστά τα δικαστήρια, περιόρισε κατά 15ημέρες τις δικαστικές διακοπές οι συνδικαλιστές διαμαρτυρήθηκαν.
Ειλικρινά έχω γνωρίσει πολλούς δικαστές, που είναι εξαιρετικοί, δεν μπορώ να αντιληφθώ ,γιατί στις τελευταίες προαγωγές σε αρεοπαγίτες 70 πρόεδροι εφετών αρνήθηκαν να υποβάλλουν αίτηση να γίνουν αρεοπαγίτες και από τους 22 προαχθέντες οι 19 ήταν γυναίκες και μόνο 3 άνδρες. Φαίνεται ότι ο βαθμός του προέδρου εφετών, που είναι 201, είναι ο καλύτερος στη δικαστική ιεραρχία. Ίσως οι αρμόδιοι δεν πρέπει να εφησυχάζουν και να θεωρούν τα πάντα δεδομένα και να ασχοληθούν πως θα μπορέσουν να βελτιώσουν εκ βαθέων τη δικαιοσύνη.
Οι δικαστές επιθεωρούνται από τον επιθεωρητή αρεοπαγίτη, που συντάσσει ετήσια έκθεση επιθεωρήσεως. Επειδή ο όγκος της εργασίας των δικαστών είναι μεγάλος και οι επιθεωρούμενοι κάποιοι εκατοντάδες, ο επιθεωρητής καταγράφει συνήθως την περιρέουσα ατμόσφαιρα, που συνοδεύει κάθε δικαστή. Η σωστή αξιολόγηση των δικαστών μπορεί να γίνει από ανώτερο δικαστήριο που εκδικάζει κατόπιν ασκήσεως ενδίκου μέσου τις αποφάσεις τους, αλλά γιαυτό απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση. Κατά των δικαστών υποβάλλονται σωρεία αναφορών, αλλά μόνο οι τεκμηριωμένες εξετάζονται. Θα μπορούσε όμως ο Α.Π. όταν αναιρεί μία απόφαση λόγω προδήλου σφάλματος των δικαστών να τους τιμωρεί πειθαρχικά με τη νόμιμη διαδικασία.
Πολλοί λένε, ότι οι δικαστές τα πιάνουν , δεν έχω ιδία αντίληψη και δεν μπορώ να πάρω θέση , γιατί η δωροδοκία μόνο με την αυτόφωρο σύλληψη ή κατά τη λαϊκή έκφραση με το κατσίκι στη πλάτη αποδεικνύεται, αλλά δεν κατανοώ την άρνηση των δικαστών για τον ηλεκτρονικό έλεγχο των δηλώσεων τους της περιουσιακής κατάστασης. Πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ δημόσια δήλωσε, ότι γνωρίζει δύο αρεοπαγίτες που δωροδοκήθηκαν με κουτιά από σοκολατάκια με λεφτά. Πιστεύω ότι πρέπει να δηλώσει αρμοδίως τα ονόματα των δύο αρεοπαγιτών για να μη παραμείνει η υποψία στο σύνολο των αρεοπαγιτών.
Ευχαριστώ τους αναγνώστες που είχαν το κουράγιο να διαβάσουν το μακροσκελέστατο άρθρο μου, που έγραψα με τη φρούδη ελπίδα , ότι θα συμβάλλω στη κατανόηση των προβλημάτων της δικαιοσύνης και τους προηγούμενους ,που με βοήθησαν με τα σχόλια τους.
Σαφώς η βραδύτητα απονομής της δικαιοσύνης έχει φθάσει στα όρια της αρνησιδικίας , γιατί οι μεν ποινικές αποφάσεις σε βαθμό πλημμελήματος εκδικάζονται στα όρια της παραγραφής με τη παράταση, οι δε πολιτικές αποφάσεις και οι πλέον απλές τουλάχιστον μετά οκτάμηνο ανεκτό όριο σύμφωνα με εγκύκλιο παλιού προέδρου Α.Π, μερικές δε ποινικές υποθέσεις διαρκούν χρόνια, όπως η δίκη της Χρυσής Αυγής . Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η βραδύτητα, όσο η ποιότητα τω αποφάσεων, γιατί πλέον στη πολιτική διαδικασία δεν εξετάζονται μάρτυρες στο ακροατήριο και έτσι χάθηκε η αμεσότητα των αποδείξεων. Το κρίσιμο σημείο κάθε απόφασης είναι η εκτίμηση των αποδείξεων, διαβάζοντας σύγχρονες αποφάσεις βλέπω, ότι ασχολούνται με το νομικό μέρος , για δε την εκτίμηση των αποδείξεων ελάχιστα, ίσως γιατί κάποιοι δικαστές στερούνται κοινωνικής πείρας για να κατανοήσουν καταστάσεις με αποτέλεσμα σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις να στηρίζονται μόνο στις εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης , που μπορεί να είναι επισφαλές αποδεικτικό μέσο.
Η καθυστέρηση στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης οφείλεται στην μακρά προδικασία ,αλλά κυρίως στην αφειδή χορήγηση από τα δικαστήρια αναβολών δικασίμων δήθεν για λόγους ανώτερης βίας ή λόγω πέρατος του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων. Η λύση είναι απλή , να απαγορευτεί η αναβολή δικασίμου και μόνο σε περίπτωση πραγματικής ανώτερης βίας, που αποδεικνύεται όχι με απλή ιατρική βεβαίωση , να διακόπτεται η δίκη για ορισμένο χρονικό διάστημα και να δικάζεται από τους ίδιους δικαστές και να παραταθεί κατά δύο ώρες το ωράριο λειτουργίας των δικαστηρίων. Κάποιος όμως πρέπει να σπάσει αυγά στο θέμα αυτό.
Στη δικαστική ζωή έχει εισχωρήσει βαθειά ο δικαστικός συνδικαλισμός με πολιτικό πρόσημο και υπάρχει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δικαστικών παρατάξεων, που πλειοδοτούν σε αδιαλλαξία σε σημείο, που όταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης μετά 4 μήνες , πουν ήταν κλειστά τα δικαστήρια, περιόρισε κατά 15ημέρες τις δικαστικές διακοπές οι συνδικαλιστές διαμαρτυρήθηκαν.
Ειλικρινά έχω γνωρίσει πολλούς δικαστές, που είναι εξαιρετικοί, δεν μπορώ να αντιληφθώ ,γιατί στις τελευταίες προαγωγές σε αρεοπαγίτες 70 πρόεδροι εφετών αρνήθηκαν να υποβάλλουν αίτηση να γίνουν αρεοπαγίτες και από τους 22 προαχθέντες οι 19 ήταν γυναίκες και μόνο 3 άνδρες. Φαίνεται ότι ο βαθμός του προέδρου εφετών, που είναι 201, είναι ο καλύτερος στη δικαστική ιεραρχία. Ίσως οι αρμόδιοι δεν πρέπει να εφησυχάζουν και να θεωρούν τα πάντα δεδομένα και να ασχοληθούν πως θα μπορέσουν να βελτιώσουν εκ βαθέων τη δικαιοσύνη.
Οι δικαστές επιθεωρούνται από τον επιθεωρητή αρεοπαγίτη, που συντάσσει ετήσια έκθεση επιθεωρήσεως. Επειδή ο όγκος της εργασίας των δικαστών είναι μεγάλος και οι επιθεωρούμενοι κάποιοι εκατοντάδες, ο επιθεωρητής καταγράφει συνήθως την περιρέουσα ατμόσφαιρα, που συνοδεύει κάθε δικαστή. Η σωστή αξιολόγηση των δικαστών μπορεί να γίνει από ανώτερο δικαστήριο που εκδικάζει κατόπιν ασκήσεως ενδίκου μέσου τις αποφάσεις τους, αλλά γιαυτό απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση. Κατά των δικαστών υποβάλλονται σωρεία αναφορών, αλλά μόνο οι τεκμηριωμένες εξετάζονται. Θα μπορούσε όμως ο Α.Π. όταν αναιρεί μία απόφαση λόγω προδήλου σφάλματος των δικαστών να τους τιμωρεί πειθαρχικά με τη νόμιμη διαδικασία.
Πολλοί λένε, ότι οι δικαστές τα πιάνουν , δεν έχω ιδία αντίληψη και δεν μπορώ να πάρω θέση , γιατί η δωροδοκία μόνο με την αυτόφωρο σύλληψη ή κατά τη λαϊκή έκφραση με το κατσίκι στη πλάτη αποδεικνύεται, αλλά δεν κατανοώ την άρνηση των δικαστών για τον ηλεκτρονικό έλεγχο των δηλώσεων τους της περιουσιακής κατάστασης. Πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ δημόσια δήλωσε, ότι γνωρίζει δύο αρεοπαγίτες που δωροδοκήθηκαν με κουτιά από σοκολατάκια με λεφτά. Πιστεύω ότι πρέπει να δηλώσει αρμοδίως τα ονόματα των δύο αρεοπαγιτών για να μη παραμείνει η υποψία στο σύνολο των αρεοπαγιτών.
Ευχαριστώ τους αναγνώστες που είχαν το κουράγιο να διαβάσουν το μακροσκελέστατο άρθρο μου, που έγραψα με τη φρούδη ελπίδα , ότι θα συμβάλλω στη κατανόηση των προβλημάτων της δικαιοσύνης και τους προηγούμενους ,που με βοήθησαν με τα σχόλια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου