Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Το «εναλλακτικό» κάμπινγκ που διοργανώνει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ στον Γράμμο θα μπορούσε, όντως, να είναι εναλλακτικό. Το τοπίο πάντα σε βοηθάει να προσεγγίσεις το αίσθημα γεγονότων που διαδραματίσθηκαν σε χρόνο ο οποίος ξεφεύγει από τα όρια των βιωμάτων σου.
Το «εναλλακτικό» κάμπινγκ που διοργανώνει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ στον Γράμμο θα μπορούσε, όντως, να είναι εναλλακτικό. Το τοπίο πάντα σε βοηθάει να προσεγγίσεις το αίσθημα γεγονότων που διαδραματίσθηκαν σε χρόνο ο οποίος ξεφεύγει από τα όρια των βιωμάτων σου.
Το 1949 για τον σημερινό νέο –με την ευρεία έννοια– ανήκει σε άλλο κόσμο. Και ως γνωστόν ο σημερινός Ελληνας δεν διακρίνεται στις επιδόσεις του για την κατανόηση κειμένου, πολλώ μάλλον του κειμένου της Ιστορίας.
Από την άλλη ο εμφύλιος στον οποίον οφείλονται πολλές από τις αναπηρίες της σημερινής Ελλάδας, αποτελεί την πάγια φαντασίωση της Αριστεράς. Στα κομματικά φροντιστήρια οι τελευταίοι αντάρτες που έπεσαν στον Γράμμο περιφέρονται σαν φαντάσματα ενός απαράμιλλου ηρωισμού που εκπέμπει την ακτινοβολία του ηττημένου, κοινώς του αδικαίωτου.
Στον Γράμμο για την αριστερή μυθολογία δεν νίκησε η Ελλάδα της δημοκρατίας –με όλες τις στρεβλώσεις της–, η Ελλάδα που γλίτωσε από το «θαύμα» του Σιδηρού Παραπετάσματος.
Για την αριστερή μυθολογία στον Γράμμο ηττήθηκε η αδούλωτη Ελλάδα, αφού η φαντασίωσή της διεκδικεί και το μονοπώλιο της αντίστασης κατά των Γερμανών.
Δυστυχώς και γι’ αυτήν, αλλά και για μας, η Αριστερά είναι το μόνο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που ώς σήμερα δεν είχε την τόλμη να αναστοχαστεί τους μύθους της. Με αποτέλεσμα να τους αναπαριστά στο θέατρο της σημερινής πολιτικής σκηνής. Είτε με το «ή εμείς ή αυτοί» του Τσίπρα, είτε με το «ή με τον Βελουχιώτη ή με τον Παττακό» του Πολάκη.
Το κάμπινγκ που διοργανώνουν στον Γράμμο ουδόλως «εναλλακτικό» είναι.
Το κάμπινγκ που διοργανώνουν στον Γράμμο ουδόλως «εναλλακτικό» είναι.
Για τη νοοτροπία τους είναι απολύτως main stream. Μνημόσυνο είναι. Θα επισκεφθούν το πέρασμα από τον Γράμμο στο Βίτσι που χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες, το νοσοκομείο του ΔΣΕ και οι εκδηλώσεις θα κλείσουν με ομιλία του ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιάννη Μότσιου. Θεωρείται «ποιητής του Γράμμου» και, όπως γράφει το πρόγραμμα, η ομιλία του θα είναι βιωματική αφού ο ίδιος, όπως και όλη η οικογένειά του, συμμετείχαν στο αντάρτικο.
Ολα αυτά μοιάζουν γραφικά. Τα παιδιά θα συμμετέχουν σε μια γιορτή σχολικού τύπου, θα αναπνεύσουν καθαρό αέρα και θα συγκινηθούν από τη μοίρα των ηρώων που τους εμπνέει όταν απαιτούν να καταργηθούν οι εξετάσεις ή όταν συμπαρίστανται στους μετανάστες που στέλνει ο Ερντογάν στον Εβρο.
Ομως εκείνο που δεν παύει να εντυπωσιάζει –τρόπος του λέγειν– είναι...
Ομως εκείνο που δεν παύει να εντυπωσιάζει –τρόπος του λέγειν– είναι...
η προσήλωση της Αριστεράς στα φαντάσματα και τις φαντασιώσεις της.
Τι είναι αυτό που την κρατάει ζωντανή;
Ισως η συνείδηση ότι αν αρχίσει να σκαλίζει την επιφάνεια των μύθων της θα αναγκαστεί να αποδεχθεί το βάρος της ενοχής της. Κι όταν κάνεις καριέρα με την αθωότητα του «ηθικού πλεονεκτήματος» αυτό δεν αντέχεται με τίποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου