Toυ ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία κυβέρνηση που πίστευε ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Και μόνο η παρουσία της ήταν ένας συμβολισμός αρμονίας και καλοσύνης. Η κατάφαση του λεγόμενου ηθικού πλεονεκτήματος.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία κυβέρνηση που πίστευε ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Και μόνο η παρουσία της ήταν ένας συμβολισμός αρμονίας και καλοσύνης. Η κατάφαση του λεγόμενου ηθικού πλεονεκτήματος.
Η επιτυχημένη διαχείριση του πρώτου κύματος του κορωνοϊού, σε συνδυασμό με τους παιάνες των φιλοκυβερνητικών Μέσων αλλά και την ανεύθυνη στάση των αντιπολιτευόμενων -τα οποία έχασαν μες στην παραφορά της προπαγάνδας την πολύτιμη ευκαιρία να ελέγξουν την κυβέρνηση ουσιωδώς- δημιούργησε μία ψευδαίσθηση ασφάλειας. Παρά τις οδηγίες των ειδικών και την προφανή διαπίστωση ότι είχαμε να κάνουμε με προσωρινή ανάσχεση της διασποράς του covid-19 και όχι με τιθάσευσή του, η κυβέρνηση έδωσε την εντύπωση ότι ανέγνωσε μια ρευστή κατάσταση ως νίκη. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο απλώς για μια κερδισμένη μάχη εν μέσω ενός αστάθμητου πολέμου.
Η επιπόλαιη ψυχολογία του νικητή συνδέεται και με τη σκορποχεριά των εκατομμυρίων στα ΜΜΕ που σαν να μην έφτανε από μόνη της να στοιχειοθετήσει ένα σκάνδαλο, συνοδεύτηκε κι από έναν πρωτοφανή κυνισμό ως προς τα διαδικαστικά της μέρη. Καμία εξήγηση δεν παρασχέθηκε σχετικά με το γιατί ήταν απαραίτητο να δοθούν εκατομμύρια σε εκδότες, σε περίοδο γενικευμένης κρίσης, για μία καμπάνια που θα μπορούσε να γίνει και δωρεάν. Κατά έναν τρόπο, ως αντιστάθμισμα της μεγάλης σπατάλης λειτούργησε η πολυτέλεια του να είμαστε ζωντανοί (ευχαριστούμε).
Σταδιακά, τα μέτρα χαλάρωσαν, η καμπάνια του «μαζί ξεκινάμε πάλι» έδωσε έναν υπερβολικά γενναιόδωρο τόνο επαναφοράς και η επικινδυνότητα του ιού υποτιμήθηκε.
Ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας εξελίχθηκε σε ένα είδος celebrity, γεγονός που καθόλου δεν φάνηκε να τον δυσαρεστεί, αν κρίνουμε από τις εξόδους του σε κέντρα διασκέδασης συνοδεία κάμερας, όπου αντιμετωπίστηκε και ως τιμώμενο πρόσωπο. Η αγάπη του δε για τα φλας ήταν τέτοια που δεν έκρινε καν σκόπιμο να θέσει το τιμώμενο πρόσωπό του υπό τον περιττό περιορισμό της μάσκας.
Συνολικά, η κυβέρνηση επέδειξε μία αναίτια χαλάρωση η οποία επηρέασε αντίστοιχα τα αντανακλαστικά της κοινωνίας. Η μάσκα, η αποφυγή του συνωστισμού και τα μέτρα πρόληψης ως ευρύτερο σύστημα αντίληψης και συμπεριφοράς στην covid εποχή, για ένα μεγάλο διάστημα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, ως σημαντικά μεν αλλά όχι ακριβώς επείγοντα ζητήματα (το φιάσκο Καραμανλή στο θέμα των επικίνδυνα αραιών δρομολογίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και η αναδίπλωσή του είναι ενδεικτικά της κατάστασης).
Με τις πλημμύρες στην Εύβοια και τις ανεπαρκείς δικαιολογίες Χαρδαλιά περί μη λειτουργίας του 112 -οι οποίες θύμισαν τη χαρακτηριστική άνεση με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έσφαλλε συστηματικά και επιχειρούσε να βγει κι από πάνω- έγινε σαφές ότι η κυβέρνηση έχει βαλτώσει σε ένα τριπ αυταρέσκειας κι αδικαιολόγητης αυτοπεποίθησης, σαν μαθητής που γράφει δύο καλά διαγωνίσματα και μετά κάνει κοιλιά για ένα τρίμηνο.
Το χειρότερο όμως είναι ότι...
ο ξεκούρδιστος ρυθμός της έχει αποσυντονίσει τον κόσμο ο οποίος έτσι κι αλλιώς αναζητεί μια αφορμή για απειθαρχία. Και τώρα που το δεύτερο κύμα της πανδημίας έχει ήδη αρχίσει να φουσκώνει, η χώρα βρίσκεται σε ένα δυσοίωνο καθεστώς ανετοιμότητας. Τα νέα και ολοένα αυξανόμενα κρούσματα οφείλονται σε πάρτι που κανείς δεν εμπόδισε, σε μέτρα που την τήρησή τους κανείς δεν έλεγξε και σε παραβιάσεις που κανείς δεν τιμώρησε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία ασαφής συνθήκη μέσα στην οποία ο καθένας λειτουργεί στο περίπου. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολου Τζιτζικώστα, ο οποίος εθεάθη προχθές και παρά τα σχετικά μέτρα, να τρώει σε ταβέρνα μετά τις 12.
Αν υπάρχει σχεδιασμός για τη νέα φάση της πανδημίας, αυτός είναι παντελώς αόρατος, εφόσον η κρατική πρόνοια προς το παρόν εξαντλείται σε αόριστες παραινέσεις και φοβέρες, τις οποίες ο καθένας ερμηνεύει καταπώς υποδεικνύουν η ισχύς του και η καλή του προαίρεση. Ένα χάος δηλαδή, όπου η ατομική και η κρατική ευθύνη μπλέκονται άτσαλα σε ένα αποτυχημένο κοκτέιλ αβεβαιότητας κι αυθαιρεσίας.
Αυτό που διακρίνει μία φιλόδοξη κυβέρνηση από μία επιτυχημένη κυβέρνηση δεν είναι μόνο η ικανότητα. Η ικανότητα είναι στοιχειώδης προϋπόθεση, δεν θα έπρεπε να τη συζητάμε καν.
Αυτό που διακρίνει μία φιλόδοξη κυβέρνηση από μία επιτυχημένη κυβέρνηση δεν είναι μόνο η ικανότητα. Η ικανότητα είναι στοιχειώδης προϋπόθεση, δεν θα έπρεπε να τη συζητάμε καν.
Είναι η πρόθεσή της να λερώσει τα χέρια της και να γίνει, αν χρειαστεί, δυσάρεστη.
Η κυβέρνηση πρέπει τώρα να αποδείξει ότι πέρα από το χάιδεμα αφτιών και την επικοινωνιακή καλλιγραφία, μπορεί να επιδείξει το σωστό είδος αυστηρότητας μαζί με την απαιτούμενη συνέπεια στην αυστηρότητα αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου