Ο ρόλος που υποδύεται στην αντιπολιτευτική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ η Ελεφάντη έχει ωριμάσει. Από την καταγγελία με τόνους ειρωνείας, πέρασε στη σκέτη ειρωνεία, όπου η καταγγελία προκύπτει μόνο ως υπαινιγμός. Η ηθοποιός πια παίζει, αυτοσκηνοθετούμενη, μόνο την ξανθιά δημοσιογράφο. Ετσι παρενσαρκώνει (ενσαρκώνει κατά λάθος) και την ιδέα που έχει το κόμμα για τους αντιπάλους του. Παραδηλώνει την εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ με τα media και τον ιδεασμό του ότι βρίσκεται διαρκώς περικυκλωμένος από μια προπαγανδιστική συνωμοσία.
Ο παγερός σαρκασμός με τον οποίο η περσόνα της Ελεφάντη επιχειρεί να τρολάρει την κυβέρνηση αντανακλά το ύφος της εξουσίας όπως τη φαντάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ – και όπως εντέλει προσπάθησε και ο ίδιος να την ασκήσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που, αντί για το δικό του πρόσωπο, διαφημίζεται με το προσωπείο μιας εξουσίας την οποία μισούσε όσο μιμούνταν, έχει τον πρώτο μετεκλογικό χρόνο καταγάγει ένα σπάνιο «επίτευγμα»: Φθείρεται περισσότερο ως αντιπολίτευση, απ’ ό,τι φθειρόταν ως κυβέρνηση.
Οι τέσσερις μονάδες που έχασε κυβερνώντας (από το 35,46% του Σεπτεμβρίου του 2015 στο 31,5% του Ιουλίου του 2019) θα μπορούσαν να συγκριθούν με τις επιπλέον επτά που έχασε μετεκλογικά (24% του δίνει με αναγωγή η τελευταία δημοσκόπηση της Pulse). Δεν χρειάζεται όμως να συγκρίνουμε πραγματικές κάλπες με δημοσκοπήσεις. Η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ προκύπτει και από το γεγονός ότι, φοβούμενος τα χειρότερα, επέλεξε να τυλιχτεί γύρω από το πιο φθαρμένο πρόσωπο της διακυβέρνησής του. Από τον Παππά του ΣΥΡΙΖΑ το βάρος μεταφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ του Παππά.
Η άμυνα αυτή –«όλοι για έναν»– δεν τραυματίζει το κόμμα μόνο στο επίπεδο των εντυπώσεων. Δεν καθιστά συλλογική μόνο την ενοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου