Γράφει ο Κωνσταντίνος Δούβλης
Εγκληματολόγος, διδάκτωρ Κοινωνιολογίας της Αστυνόμευσης.
Στην κοινωνιολογία υπάρχει το labeling theory, αυτό που ελληνιστί μεταφράσαμε ως "θεωρία της ετικέτας".
Ο πυρήνας της θεωρίας αυτής είναι ότι από τη στιγμή που αποδοθούν από την κοινωνία κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα σε έναν άνθρωπο ή σε μια κατάσταση, ανεξαρτήτως αν είναι αληθή ή όχι, αποκτούν πραγματική υπόσταση.
Αν επί παραδείγματι η κοινωνία θεωρήσει ότι κάποιος είναι περιθωριακός, το συγκεκριμένο άτομο αντιλαμβάνεται ότι είναι μάταιο να προσπαθήσει να πείσει για το αντίθετο. Είναι πολύ ευκολότερο το να... αποδεχτεί τη μοίρα του.
Αρχίζει και αποδέχεται τον χαρακτηρισμό αλλά και συμπεριφέρεται με τρόπους που συνάδουν με αυτόν. Ξεκινά να συναναστρέφεται περιθωριακά άτομα και εμπλέκεται σε περιθωριακές δραστηριότητες. Ουσιαστικά αποδέχεται μια "ετικέτα" που τον συνοδεύει για μια ζωή!
Ο λαός μας έχοντας αντιληφθεί τη δύναμη αυτής της κοινωνικής διαδικασίας έχει βγάλει μια ειδική παροιμία για να την περιγράψει: "Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα"...
Κάτι ανάλογο έχει συμβεί με την έννοια της δημόσιας τάξης στην Ελλάδα. Οι αριστερές ιδέες που για δεκαετίες κυριάρχησαν στη χώρα μας, είχαν προσδώσει στην έννοια της δημόσιας τάξης μια κοινωνική μομφή.
Όποιος την επεδίωκε, ήταν εξ ορισμού ακροδεξιός, οπαδός του αστυνομικού κράτους αν όχι φασίστας...
Επί ΣΥΡΙΖΑ όλη αυτή η κατάσταση αναβαθμίστηκε...
Η ταύτιση της ευνομίας με την αστυνομοκρατία βρήκε απήχηση ακόμα και σε αστούς. Ακόμα και η έννοια του "νοικοκυραίου" που κάποτε ήταν έπαινος, έγινε ψόγος...
Η φράση του Μάο έγινε καραμέλα στα πρωθυπουργικά χείλη σηματοδοτώντας κοινωνική επιταγή: "Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση"!
Μετά από 4,5 χρόνια πρωτοφανούς κυβερνητικής ανοχής σε κάθε είδους έκνομες ενέργειες, η κοινωνία φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι οι αυταπάτες της κυβέρνησης δεν περιορίζονταν στην οικονομία...
Γι' αυτό και θεωρώ ότι η επερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να αναγνωρίσει επισήμως τη συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην έννομη τάξη.
Ναι, καλά διαβάσατε. Τη συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην έννομη τάξη!
Διότι ποιος ανέδειξε την αξία της τήρησης των νόμων δια της πλήρους περιφρόνησης τους;
Ποιος ανέχτηκε καταδικασμένους εκτελεστές να σουλατσάρουν εκεί που δολοφονούσαν όσους δεν γούσταραν;
Ποιος θεωρεί ακτιβισμό πλείστες όσες παραβατικές πράξεις;
Ποιος άδειασε τις φυλακές στο όνομα μιας στρεβλής "αποσυμφόρησης" δίνοντας την ευκαιρία σε επικίνδυνους κακοποιούς να συνεχίσουν τη λαμπρή καριέρα τους;
Ποιος κατήργησε αποτελεσματικές αστυνομικές ομάδες μετά από απαίτηση της... νεολαίας του;
Ποιος κατήργησε τις φυλακές τύπου Γ στο όνομα του... ανθρωπισμού;
Για τους περισσότερους από μας, όλα αυτά δεν αποτελούν έκπληξη.
Αυτοί ήταν πάντα. Από τότε που στελέχη τους πήγαιναν μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη της 17Ν. Από τότε που βουλευτές τους μιλούσαν για "πολιτική δράση" της 17Ν. Από τότε που η λέξη μπάτσος ήταν καραμέλα στο στόμα τους, καταδεικνύοντας με τον πιο σαφή τρόπο τη βαθιά τους περιφρόνηση για τα σώματα ασφαλείας.
Η κοινωνία σήμερα, μετά τη λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ και στη δημόσια τάξη, απαλλάχτηκε και από τις τελευταίες πλάνες της και τα φοβικά σύνδρομα που έχουν τις ρίζες τους σε άλλες εποχές.
Κατανοεί πλήρως πως ελευθερία χωρίς ευνομία δεν μπορεί να υπάρξει. Ανάπτυξη χωρίς ασφάλεια είναι εξ ορισμού αδύνατη.
Η αστυνομία, κατέχοντας το μονοπώλιο της βίας, αποτελεί τον θεματοφύλακα των κοινωνικών μας κεκτημένων. Του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Του αστικού, δυτικού τρόπου ζωής μας.
Από τον καιρό της ενοποίησης Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής του 1984 ήταν ζητούμενη η μετεξέλιξη της σχέσης κοινωνίας και Κράτους. Αυτή επήλθε πλέον. Η κοινωνία είναι ώριμη και απαλλαγμένη από τα χουντικά σύνδρομα.
Έτοιμη να αντιληφθεί ότι η ανακατάληψη των δρόμων από την Αστυνομία είναι η πλήρης, η απόλυτη έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Η Αστυνομία λειτουργεί στο όνομα του ελληνικού λαού. Η εξουσία της προέρχεται από τον λαό, για τον λαό όπως και όλες οι υπόλοιπες εξουσίες.
Γι' αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητη μια ανακεφαλαίωση των προτεραιοτήτων της επόμενης μέρας των εκλογών. Χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους. Χωρίς ενοχικά σύνδρομα από τα οποία μαστιζόταν το αστικό κράτος της μεταπολίτευσης.
Με υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και εμπιστοσύνη στους θεσμούς.
Έχω αναφερθεί πολλάκις στην απολύτως αναγκαία ίδρυση και λειτουργία ενός υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας με αυξημένες αρμοδιότητες. Το συγκεκριμένο σχήμα θα είναι συνεκτικό και θα λειτουργεί ως ομπρέλα για όλα τα σώματα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένου και του Λιμενικού Σώματος.
Απαραίτητη κρίνεται η ενσωμάτωση σε αυτό του ΕΚΑΒ. Στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον της ασφάλειας η έννοια της διάσωσης είναι ενταγμένη στα σώματα ασφαλείας.
Προχωρούμε στις προτεραιότητες:
Αν επί παραδείγματι η κοινωνία θεωρήσει ότι κάποιος είναι περιθωριακός, το συγκεκριμένο άτομο αντιλαμβάνεται ότι είναι μάταιο να προσπαθήσει να πείσει για το αντίθετο. Είναι πολύ ευκολότερο το να... αποδεχτεί τη μοίρα του.
Αρχίζει και αποδέχεται τον χαρακτηρισμό αλλά και συμπεριφέρεται με τρόπους που συνάδουν με αυτόν. Ξεκινά να συναναστρέφεται περιθωριακά άτομα και εμπλέκεται σε περιθωριακές δραστηριότητες. Ουσιαστικά αποδέχεται μια "ετικέτα" που τον συνοδεύει για μια ζωή!
Ο λαός μας έχοντας αντιληφθεί τη δύναμη αυτής της κοινωνικής διαδικασίας έχει βγάλει μια ειδική παροιμία για να την περιγράψει: "Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα"...
Κάτι ανάλογο έχει συμβεί με την έννοια της δημόσιας τάξης στην Ελλάδα. Οι αριστερές ιδέες που για δεκαετίες κυριάρχησαν στη χώρα μας, είχαν προσδώσει στην έννοια της δημόσιας τάξης μια κοινωνική μομφή.
Όποιος την επεδίωκε, ήταν εξ ορισμού ακροδεξιός, οπαδός του αστυνομικού κράτους αν όχι φασίστας...
Επί ΣΥΡΙΖΑ όλη αυτή η κατάσταση αναβαθμίστηκε...
Η ταύτιση της ευνομίας με την αστυνομοκρατία βρήκε απήχηση ακόμα και σε αστούς. Ακόμα και η έννοια του "νοικοκυραίου" που κάποτε ήταν έπαινος, έγινε ψόγος...
Η φράση του Μάο έγινε καραμέλα στα πρωθυπουργικά χείλη σηματοδοτώντας κοινωνική επιταγή: "Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση"!
Μετά από 4,5 χρόνια πρωτοφανούς κυβερνητικής ανοχής σε κάθε είδους έκνομες ενέργειες, η κοινωνία φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι οι αυταπάτες της κυβέρνησης δεν περιορίζονταν στην οικονομία...
Γι' αυτό και θεωρώ ότι η επερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να αναγνωρίσει επισήμως τη συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην έννομη τάξη.
Ναι, καλά διαβάσατε. Τη συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην έννομη τάξη!
Διότι ποιος ανέδειξε την αξία της τήρησης των νόμων δια της πλήρους περιφρόνησης τους;
Ποιος ανέχτηκε καταδικασμένους εκτελεστές να σουλατσάρουν εκεί που δολοφονούσαν όσους δεν γούσταραν;
Ποιος θεωρεί ακτιβισμό πλείστες όσες παραβατικές πράξεις;
Ποιος άδειασε τις φυλακές στο όνομα μιας στρεβλής "αποσυμφόρησης" δίνοντας την ευκαιρία σε επικίνδυνους κακοποιούς να συνεχίσουν τη λαμπρή καριέρα τους;
Ποιος κατήργησε αποτελεσματικές αστυνομικές ομάδες μετά από απαίτηση της... νεολαίας του;
Ποιος κατήργησε τις φυλακές τύπου Γ στο όνομα του... ανθρωπισμού;
Για τους περισσότερους από μας, όλα αυτά δεν αποτελούν έκπληξη.
Αυτοί ήταν πάντα. Από τότε που στελέχη τους πήγαιναν μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη της 17Ν. Από τότε που βουλευτές τους μιλούσαν για "πολιτική δράση" της 17Ν. Από τότε που η λέξη μπάτσος ήταν καραμέλα στο στόμα τους, καταδεικνύοντας με τον πιο σαφή τρόπο τη βαθιά τους περιφρόνηση για τα σώματα ασφαλείας.
Η κοινωνία σήμερα, μετά τη λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ και στη δημόσια τάξη, απαλλάχτηκε και από τις τελευταίες πλάνες της και τα φοβικά σύνδρομα που έχουν τις ρίζες τους σε άλλες εποχές.
Κατανοεί πλήρως πως ελευθερία χωρίς ευνομία δεν μπορεί να υπάρξει. Ανάπτυξη χωρίς ασφάλεια είναι εξ ορισμού αδύνατη.
Η αστυνομία, κατέχοντας το μονοπώλιο της βίας, αποτελεί τον θεματοφύλακα των κοινωνικών μας κεκτημένων. Του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Του αστικού, δυτικού τρόπου ζωής μας.
Από τον καιρό της ενοποίησης Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής του 1984 ήταν ζητούμενη η μετεξέλιξη της σχέσης κοινωνίας και Κράτους. Αυτή επήλθε πλέον. Η κοινωνία είναι ώριμη και απαλλαγμένη από τα χουντικά σύνδρομα.
Έτοιμη να αντιληφθεί ότι η ανακατάληψη των δρόμων από την Αστυνομία είναι η πλήρης, η απόλυτη έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Η Αστυνομία λειτουργεί στο όνομα του ελληνικού λαού. Η εξουσία της προέρχεται από τον λαό, για τον λαό όπως και όλες οι υπόλοιπες εξουσίες.
Γι' αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητη μια ανακεφαλαίωση των προτεραιοτήτων της επόμενης μέρας των εκλογών. Χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους. Χωρίς ενοχικά σύνδρομα από τα οποία μαστιζόταν το αστικό κράτος της μεταπολίτευσης.
Με υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και εμπιστοσύνη στους θεσμούς.
Έχω αναφερθεί πολλάκις στην απολύτως αναγκαία ίδρυση και λειτουργία ενός υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας με αυξημένες αρμοδιότητες. Το συγκεκριμένο σχήμα θα είναι συνεκτικό και θα λειτουργεί ως ομπρέλα για όλα τα σώματα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένου και του Λιμενικού Σώματος.
Απαραίτητη κρίνεται η ενσωμάτωση σε αυτό του ΕΚΑΒ. Στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον της ασφάλειας η έννοια της διάσωσης είναι ενταγμένη στα σώματα ασφαλείας.
Προχωρούμε στις προτεραιότητες:
Προτεραιότητα πρώτη:
Η αστυνομία θα έχει άμεση και ανεμπόδιστη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια, όπως έχει σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Είναι αστείο εν έτει 2019 να μιλάμε για άσυλο ιδεών. Δεν υπάρχει σημείο σε ολόκληρη την επικράτεια που να μην υφίσταται ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Το "άσυλο" που υφίσταται σήμερα αποτελεί άσυλο παρανομούντων και κακοποιών στοιχείων. Κράτος που το ανέχεται αυτό είναι absentee landlord, νοικοκύρης που απουσιάζει/αδιαφορεί. Κράτος που εκχωρεί την εξουσία του στο κοινωνικό περιθώριο δεν έχει παρόν ούτε μέλλον.
Προτεραιότητα δεύτερη: Κοινωνικές στρεβλώσεις τύπου Εξαρχείων παύουν να υφίστανται. Η αστυνομία – δηλαδή η συντεταγμένη πολιτεία – δεν μοιράζεται την εξουσία της με κανέναν! Είναι η αδιανόητη η προβληματική πρόσβασή της σε οποιοδήποτε σημείο της ελληνικής επικράτειας. Η ανακατάληψη των δρόμων σε αυτό το ιδιότυπο αντάρτικο πόλεων που ζούμε εδώ και χρόνια είναι και πρακτικής αλλά πρωτίστως συμβολικής σημασίας. Κάθε φορά που ένας αστυνομικός πέφτει θύμα ξυλοδαρμού ή αφοπλισμού, εξευτελίζεται η έννοια της κρατικής εξουσίας. Διαλύεται η έννοια της συντεταγμένης πολιτείας. Το πολίτευμα και η κοινωνική ζωή δέχονται ένα ισχυρό ράπισμα που νομοτελειακά οδηγεί στην πλήρη απαξίωση τους.
Συνεχίζουμε...
Εκτός από τις εξουσίες, εξοπλίζουμε την αστυνομία με τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό για να είναι αποτελεσματική. Όταν ζητάς από αστυνομικούς να επιχειρήσουν με ληγμένα γιλέκα, αυτομάτως τους περνάς το μήνυμα ότι είναι αναλώσιμοι. Αν ως Κράτος απαιτείς επαγγελματισμό, πρέπει πρώτα να τον επιδεικνύεις εσύ.
Το κόστος αντικατάστασης των γιλέκων είναι 5 εκατ. ευρώ, ποσό ευτελές ακόμα και για τη μαστιζόμενη από οικονομική κρίση χώρα μας. Δεν είναι θέμα οικονομικό, είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Όλα όπως προανέφερα λειτουργούν πρωτίστως σε επίπεδο συμβολισμού. Αν δεν εξοπλίζεις, αδιαφορείς. Αν δεν φροντίζεις όσους φροντίζουν, δεν είσαι άξιος για να λάβεις φροντίδα.
Στον χώρο του σωφρονισμού, επιτακτική είναι η ανάγκη να ανασυσταθεί το εγκαταλειφθέν σχέδιο για δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας.
Η ώσμωση ποινικών και τρομοκρατών είναι από τις μεγαλύτερες μάστιγες της χώρας που οδηγεί στην "εκπαίδευση" νέας γενιάς κακοποιών. Η ειδική μεταχείριση αυτών των κρατουμένων υφίσταται σε όλες τις προηγμένες χώρες και εδώ εγκαταλείφθηκε λόγω των γνωστών ιδεοληψιών.
Ας μην έχουμε αυταπάτες ούτε εμείς. Η ασφάλεια είναι έννοια πολυσύνθετη. Έχει όμως βασικές αρχές.
Η πιο σημαντική είναι ότι επιτρέπεις αυτούς που έχεις εξουσιοδοτήσει για να την προστατεύουν, να κάνουν αυτό για το οποίο ορκίστηκαν.
Δεν τους σαμποτάρεις.
Δεν τους αδειάζεις.
Δεν στέλνεις αντικρουόμενα μηνύματα.
Φυσικά ελέγχεις και συνετίζεις.
Αλλά κυρίως στηρίζεις.
Το κράτος είναι ο μεγαλύτερος παιδαγωγός.
Τόσα χρόνια μας "διαπαιδαγώγησε" με τρόπο προβληματικό.
Αν θέλουμε κοινωνική αλλαγή και στον πολύπαθο τομέα της ασφάλειας, καιρός να επιλέξουμε τι είδους Κράτος (και αστυνομία) θέλουμε...
Προτεραιότητα δεύτερη: Κοινωνικές στρεβλώσεις τύπου Εξαρχείων παύουν να υφίστανται. Η αστυνομία – δηλαδή η συντεταγμένη πολιτεία – δεν μοιράζεται την εξουσία της με κανέναν! Είναι η αδιανόητη η προβληματική πρόσβασή της σε οποιοδήποτε σημείο της ελληνικής επικράτειας. Η ανακατάληψη των δρόμων σε αυτό το ιδιότυπο αντάρτικο πόλεων που ζούμε εδώ και χρόνια είναι και πρακτικής αλλά πρωτίστως συμβολικής σημασίας. Κάθε φορά που ένας αστυνομικός πέφτει θύμα ξυλοδαρμού ή αφοπλισμού, εξευτελίζεται η έννοια της κρατικής εξουσίας. Διαλύεται η έννοια της συντεταγμένης πολιτείας. Το πολίτευμα και η κοινωνική ζωή δέχονται ένα ισχυρό ράπισμα που νομοτελειακά οδηγεί στην πλήρη απαξίωση τους.
Συνεχίζουμε...
Εκτός από τις εξουσίες, εξοπλίζουμε την αστυνομία με τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό για να είναι αποτελεσματική. Όταν ζητάς από αστυνομικούς να επιχειρήσουν με ληγμένα γιλέκα, αυτομάτως τους περνάς το μήνυμα ότι είναι αναλώσιμοι. Αν ως Κράτος απαιτείς επαγγελματισμό, πρέπει πρώτα να τον επιδεικνύεις εσύ.
Το κόστος αντικατάστασης των γιλέκων είναι 5 εκατ. ευρώ, ποσό ευτελές ακόμα και για τη μαστιζόμενη από οικονομική κρίση χώρα μας. Δεν είναι θέμα οικονομικό, είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Όλα όπως προανέφερα λειτουργούν πρωτίστως σε επίπεδο συμβολισμού. Αν δεν εξοπλίζεις, αδιαφορείς. Αν δεν φροντίζεις όσους φροντίζουν, δεν είσαι άξιος για να λάβεις φροντίδα.
Στον χώρο του σωφρονισμού, επιτακτική είναι η ανάγκη να ανασυσταθεί το εγκαταλειφθέν σχέδιο για δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας.
Η ώσμωση ποινικών και τρομοκρατών είναι από τις μεγαλύτερες μάστιγες της χώρας που οδηγεί στην "εκπαίδευση" νέας γενιάς κακοποιών. Η ειδική μεταχείριση αυτών των κρατουμένων υφίσταται σε όλες τις προηγμένες χώρες και εδώ εγκαταλείφθηκε λόγω των γνωστών ιδεοληψιών.
Ας μην έχουμε αυταπάτες ούτε εμείς. Η ασφάλεια είναι έννοια πολυσύνθετη. Έχει όμως βασικές αρχές.
Η πιο σημαντική είναι ότι επιτρέπεις αυτούς που έχεις εξουσιοδοτήσει για να την προστατεύουν, να κάνουν αυτό για το οποίο ορκίστηκαν.
Δεν τους σαμποτάρεις.
Δεν τους αδειάζεις.
Δεν στέλνεις αντικρουόμενα μηνύματα.
Φυσικά ελέγχεις και συνετίζεις.
Αλλά κυρίως στηρίζεις.
Το κράτος είναι ο μεγαλύτερος παιδαγωγός.
Τόσα χρόνια μας "διαπαιδαγώγησε" με τρόπο προβληματικό.
Αν θέλουμε κοινωνική αλλαγή και στον πολύπαθο τομέα της ασφάλειας, καιρός να επιλέξουμε τι είδους Κράτος (και αστυνομία) θέλουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου