ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΛΑΘΡΟΕΠΟΙΚΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η βαρβαρότητα άλωσε την Ακρόπολη

Ο βράχος της Ακροπόλεως έχει πατηθεί από τη βαρβαρότητα. Στο Θησείο ηχούν τα ταμπούρλα και το άλσος που περιβάλλει τα ιερά μας είναι πλέον επικίνδυνο για τους διαβάτες

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

H κυριαρχία εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Ενας απ' όλους, και εξαιρετικά πειστικός, είναι η επιβολή των ακουσμάτων.

Στη φωτογραφία βλέπουμε μια παρέα Αφρικανών, οι οποίοι έχουν στήσει τα συμπράγκαλά τους στην οδό Αποστόλου Παύλου και “βομβαρδίζουν” τους περαστικούς -τουρίστες και ντόπιους- με φρικτούς ήχους από την Υποσαχάρια Αφρική. Η ένταση στην “ερμηνεία” τους είναι τέτοια, που σε ωθεί να υποθέσεις ότι πρόκειται για πολεμικά άσματα ή για μουσική υπόκρουση αιματηρού εξευμενισμού μοχθηρών πνευμάτων και ψυχολογική προετοιμασία για θυσίες ή επιβολή θανατικής ποινής. Συνεργείο Αφρικανών, φορτσάτων, ορεξάτων και δεινών χρηστών κρουστών βρίσκεται και στην πλατεία Μοναστηρακίου.

 

Από την Αποστόλου Παύλου μέχρι το Μοναστηράκι μεσολαβούν λίγες δεκάδες μέτρα, όπου μπορείς να κάνεις τη βόλτα σου δίχως να υποχρεώνεσαι να ακούς τους αλαλαγμούς, που θα έπρεπε να ανήκουν σε άλλα σημεία του χωροχρόνου. Με λίγα λόγια, δεν μπορείς να βαδίζεις περιμετρικά του Ιερού Βράχου για πολλή ώρα, χωρίς να σε προσβάλλει αυτό που υποχρεώνεσαι να ακούς. Είσαι περικυκλωμένος από τους κρότους της κατάρρευσης του έθνους σου.  

Από τη μια, αυτό ίσως αποδειχθεί σωτήριο. Τόσο κολασμένος θόρυβος μπορεί να ξυπνήσει κάποιους απενεργοποιημένους νόες. 

Από την άλλη, οι ηχοβολισμοί συνιστούν κατάφωρη παραβίαση του μοναδικού χαρακτήρα της περιοχής».
 

Αρθρο του υπογράφοντος το παρόν, στήλη «Περί Πωλητικής», εφημερίδα «δημοκρατία»* 4 Μαΐου 2015.

Οσα βιώνουμε δεν είναι τυχαία. Προκύπτουν από την έλλειψη ελληνικής ηγεσίας και από το έλλειμμα αγάπης για τον τόπο μας, τον οποίο αφήσαμε να αποϊεροποιηθεί και να τον λεηλατεί κάθε περαστικός. Τα ιερά μας, τα άγια των αγίων επιτρέπουμε να τα βεβηλώνουν ασεβείς. Κι εμείς χαζεύουμε τη λεηλασία, την καταστροφή, τη σύληση όσων έπρεπε να παραμείνουν άθικτα, άβατα.  

Εδώ και χρόνια, ο ειλικρινώς υμέτερος ασχολείται με την ηχητική δικτατορία που έχει επιβληθεί πέριξ του βράχου όπου βρίσκεται το ιερό της Παλλάδας Αθηνάς. Στην Ακρόπολη, πια, δεν είναι δυνατόν κάποιος να βαδίσει ήρεμος και απερίσπαστος και να παύσει εντός τους τον βόμβο που προκαλούν οι μέριμνες και τα εφήμερα τίποτα του κόσμου τούτου και να συντονιστεί με το θείο, το ωραίο και το αληθές του ιδιαίτερου χώρου.
 

Συνεργεία Αφρικανών έχουν περικυκλώσει την Ακρόπολη και κρούουν με μανία κάθε απόγευμα, μέχρι να βραδιάσει, τα ταμπούρλα τους, αλαλάζοντας στη γλώσσα τους. Ο θόρυβος είναι ανυπόφορος. Τόσο δυνατά ακούγεται η χλαπαταγή, ώστε είναι αδύνατον να ακούσεις τον συνομιλητή σου αν ομιλεί σε απόσταση μεγαλύτερη των δύο εκατοστών από το αυτί σου.

 

Η ασχήμια του πράγματος είναι ανείπωτη, η ιεροσυλία φρικτή και οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες στην περιοχή άπραγοι. 

Δεν αντιδρούν, ίσως, γιατί δεν αγαπούν αρκετά το χώμα που πατούν, που ταΐστηκε επί χιλιετίες με το αίμα των Ελλήνων προμαχούντων Αθηναίων, οι οποίοι πολέμησαν για την ελευθερία και τον πολιτισμό μας.  

Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι όσοι αγαπάμε δεν επιτρέπουμε να απλώσουν καθ' οιονδήποτε τρόπο «χέρι» σε προσφιλή πρόσωπα ή στην περιουσία μας. Οσοι βρίσκονται εγγύς της Ακροπόλεως και, φυσικά, όσοι έχουν την ευθύνη της ανέχονται τον ορυμαγδό που εμπεδώνει την αίσθηση του τριτοκοσμισμού, την οποία προσπαθούν να μας επιβάλουν.

 

Ανοχή στην ασχήμια έχει και η ΕΛ.ΑΣ. Την Πέμπτη 03/05/2018, στις 20.29, έγιναν κλήση στο «100» και επώνυμη καταγγελία από πολίτη για το αίσχος. Αν και το τηλεφωνικό κέντρο (που ανταποκρίθηκε στην κλήση έπειτα από πάροδο τετραλέπτου) είπε ότι θα στείλει αστυνομικούς να κάνουν τα δέοντα, επί σαράντα και πλέον λεπτά αναμονής του υπογράφοντος ουδείς ενεφανίσθη.

 

Ο βράχος της Ακροπόλεως έχει πατηθεί από τη βαρβαρότητα. Στο Θησείο ηχούν τα ταμπούρλα και το άλσος που περιβάλλει τα ιερά μας είναι πλέον επικίνδυνο για τους διαβάτες, γιατί καραδοκούν οι συμμορίες των αλλοδαπών μαχαιροβγαλτών που ληστεύουν τους περαστικούς.
 

Και ουδείς αντιδρά, γιατί...

 
 ουδείς αγαπά αληθινά. Ολοι θέλουν να βρεθεί «κάποιος άλλος» να κάνει αυτό που θα έπρεπε να πράττουμε διαρκώς: Το σωστό.

*Απόσπασμα από ακόμα μία δημοσίευση στη «δημοκρατία» από τον υπογράφοντα, στις 22 Μαΐου 2015: «Η κατάσταση στην περιοχή, στην καρδιά των ιερών του έθνους μας, είναι προσβλητική για όλους. Από τη μια, οι οργανοπαίκτες, που παίζουν με τόση μανία λες και είναι οι πολιορκητές της ελληνικής Ιεριχούς και θέλουν να γκρεμίσουν τα τείχη της, δηλαδή την Ακρόπολη. Και, από την άλλη, οι συμπατριώτες των “μουσικών”, που ασχολούνται με πωλήσεις αθλητικών παπουτσιών μαϊμουδένιων φιρμών. Δεκάδες λινάτσες απλωμένες στην Αποστόλου Παύλου την καταλαμβάνουν αναιδώς. [...] Δικαιολογίες για αυτή την αθλιότητα δεν υπάρχουν. Ούτε μπορεί κάποιος επίορκος κρατικός λειτουργός ή στέλεχος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να κρυφτεί πίσω από “ελλείψεις” χρημάτων, ανθρώπινου δυναμικού κ.ά. Η τσίπα τούς λείπει και ο σεβασμός στων Ελλήνων τα ιερά».