Γράφει ο Θοδωρής Γιάνναρος
Μοριακός Βιολόγος, τ. Διοικητής του Νοσοκομείου "Ελπίς”
Αν όλες οι συνειδητές επιλογές και οι
εμπρόθετες πράξεις κάποιων ανθρώπων, εξαρτώνται και σε μεγάλο βαθμό
καθορίζονται από τη λειτουργία του συνειδητού του εγκεφάλου, τότε η
πολύτιμη "ελευθερία βουλήσεως" ίσως να μην είναι τίποτα περισσότερο γι΄
αυτούς, από μια ηθελημένη και παγιωμένη ψευδαίσθηση... μία δηλαδή,
ηθελημένη, & νοητική "Fata Morgana"...
Η τάση κάποιων ανθρώπων... αμετανόητων,
είναι δυστυχώς, ν' αναζητούν με κάθε ευκαιρία, εξειδικευμένες
πληροφορίες αγνώστου εγκυρότητος, σχετικά με αυτό που ήδη έχουν
αποφασίσει να πράξουν, ή έχουν ήδη πράξει.
Από τα κυβερνητικά στελέχη του στενού
κύκλου εξουσίας, που δεν δέχονται αντιρρήσεις ή διαφωνίες, μέχρι τους
φανατικούς οπαδούς ενός κόμματος, που εναγωνίως αναζητούν να διαβάσουν
την φιλικά στο κόμμα τους προσκείμενη εφημερίδα. Με άλλα λόγια, οι
συγκεκριμένοι άνθρωποι, μάλλον έχουν γεννηθεί με παρωπίδες, με
αποτέλεσμα, να βλέπουν μόνο αυτά που θέλουν να βλέπουν, μη δίνοντας
σημασία στην όποια αλήθεια περπατά δίπλα τους...
Αποτέλεσμα είναι, να
μην λαμβάνουν τελικά τις κρίσιμες πληροφορίες εκείνες, που σε τελευταία
ανάλυση, θα μπορούσαν να αλλάξουν την τελική τους στάση ή απόφαση, και
παραμένουν φυλακισμένοι σε ένα λευκό Κάλι, μιας φυλακής χωρίς σίδερα!
Πως είναι δυνατόν κάποιοι φανατικοί μέχρι ηλιθιότητος να μην αντιδρούν
στην απόφαση ενός απερίγραπτου υπουργού... "καινοτομιών", να απορρίψει
την πρόταση του CERN, για δημιουργία "Κέντρου Προτονικής Θεραπείας" με
τη δικαιολογία... πως ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι να επενδύσουμε χρήματα
σε ένα... "ανώριμο εγχείρημα" και να σώσουμε ανθρώπινες ζωές;
Τόλμησε δε ο ανεκδιήγητος αυτός υπουργός
της αριστερής κυβέρνησης μας, να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την
τερατουργηματική του απόφαση λέγοντας πως "...το κόστος μιας τέτοιας
επένδυσης θα ήταν υψηλό, σε συνδυασμό με το πειραματικό ακόμη στάδιο της
αποτελεσματικότητας και της περιορισμένης ευρύτητας εφαρμογών της
συγκεκριμένης μεθόδου, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι στις συνήθεις και κατά
πολύ οικονομικότερες... ακτινοθεραπείες έχουν ήδη σημειωθεί σημαντικές
βελτιώσεις στον περιορισμό των παρενεργειών"...
Μας προσγείωσε δηλαδή πίσω στην εποχή
των παγετώνων, αλλά ο Συριζαίος οπαδός γνέφει με κατανόηση καταφατικά το
κεφάλι και χειροκροτά, παρ' όλο που ο δικός του άνθρωπος που
αργοπεθαίνει, θα μπορούσε να τα καταφέρει, αν υπήρχε η δυνατότητα αυτή
που ο ίδιος, μαζί με τον υπουργό του απέκλεισαν ανερυθρίαστα... και
ελαφρά τη καρδία...
Μάλλον τους έχουν πει πως οι πόροι που
στην περίπτωση που προαναφέρθηκε, ήδη έχουν επενδυθεί, για την επισκευή
των... "βομβών κοβαλτίου" για την ακτινοβολία καρκινοπαθών... του 1950,
επιδρούν σε ανθρώπους, όπως οι Συριζαίοι φανατικοί, στη λήψη μιάς
κρίσιμης απόφασης.
Η ορθολογική προσέγγιση, ενός ορθολογικά
σκεπτόμενου ανθρώπου, θα απαιτούσε να μην ληφθούν υπόψη... αλλά όχι γι'
αυτούς τους ανθρώπους, που πάνω τους, διατηρούν εξαιρετικά ισχυρή
επίδραση. Είναι εξαιρετικά εύκολο γι' αυτούς τους ανθρώπους να
δικαιολογήσουν μία κακή απόφαση... να μείνουν παραδείγματος χάριν,
εξαρτημένοι από μία κοσμοθεωρία και ένα κόμμα, παρ' όλο που αντί να
κερδίζουν τουλάχιστον κάτι, συνεχίζουν να χάνουν και να υποφέρουν, με το
επιχείρημα... να μην πάνε χαμένα αυτά που έχουν ήδη επενδύσει στο
παρελθόν. Αποτέλεσμα, να θυσιάζουν ακόμα περισσότερα στο βωμό μιας
ψευδαίσθησης... μέχρι και τη ζωή των δικών τους ανθρώπων στα κελεύσματα
του κόμματος...
Είναι τραγικό, αλλά τελικά, είναι μάλλον
θέμα "προσημειωμένης επιλογής"! Οι άνθρωποι αυτοί, οι εγκλωβισμένοι,
τείνουν να διατηρούν στο νου τους ως γκραβούρα, την ψευδαίσθηση,
ανεξάρτητα από την ουσία της... Επιλέγουν συνειδητά, να μην αποφασίσουν,
αλλά να συμφωνήσουν με την απόφαση ενός άλλου γι' αυτούς... χωρίς
αυτούς. Επιλέγουν ακόμα και την πιθανότητα του "θανάτου", προκειμένου να
μην βρεθούν.... στη δυσάρεστη θέση να αποφασίσουν και να διαφωνήσουν με
το κόμμα, ακόμα και αν ποντάρεται στην αριστερόστροφη ρουλέτα, η ίδια
τους η ζωή...
Ο Συριζαίος οπαδός αδυνατεί να εκτιμήσει
με ακρίβεια τη συμπεριφορά του και τις επιπτώσεις της στο μέλλον.
Υπερεκτιμά τις ικανότητές του, υποτιμώντας συγχρόνως, τις δυσκολίες και
τις αδυναμίες του.... οδεύοντας με σίγουρα βήματα προς το γκρεμό!
Ο Συριζαίος οπαδός είναι...
σίγουρος πως οι
επιλογές του, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα καλύτερο
μέλλον... γιατί μη μου πείτε πως από πλευράς επιλογών δεν είχε φορτώσει,
μια ζωή, τα πάντα στον κόκκορα;
Μήπως δεν ήταν εκείνος που ξεκινούσε
μία εργασία την παραμονή της παράδοσής της, ή από Δευτέρα πάντα
ξεκινούσε να κάνει δίαιτα... ή μήπως δεν ήταν αυτός που υποστηρίζει πως
την "επόμενη φορά", όλα θα γίνουν ως δια μαγείας καλύτερα;
Η επιλογή του πλαισίου, στο οποίο
τοποθετούν οι άνθρωποι αυτοί μία απόφαση είναι καθοριστικός παράγοντας
για τις εναλλακτικές διόδους που θα εξετάσουν. Το πλαίσιο που έχουν στη
διάθεσή τους, είναι, με απόφαση άλλων, εξαιρετικά περιορισμένο, με
αποτέλεσμα, να μην έχουν την πλήρη εικόνα ούτε καν για τις διαθέσιμες
επιλογές, ούτε των πιθανών συνεπειών τους. Δεν φθάνει η νοητική τους
ικανότητα, να σκεφθούν.. out of the box και να διακρίνουν τις αλήθειες
που υπάρχουν και σχεδόν τους αγγίζουν...
Οι άνθρωποι αυτοί... οι φανατικοί οπαδοί
του αριστερού συστήματος, επιλέγουν συνήθως, μια ανταμοιβή χαμηλότερης
αξίας ή ακόμα και μηδαμινή, αρκεί να την λάβουν νωρίτερα, αντί μιας,
υψηλότερης αξίας, για την οποία όμως πρέπει να κάνουν κάτι και να μπουν
σε ανταγωνισμό! Προτιμούν δηλαδή τα σίγουρα ψίχουλα, αντί της προοπτικής
να πάρουν όσα αξίζουν, γνωρίζοντας μάλλον... πως δεν αξίζουν!
Ιδιαίτερα έντονα δε, είναι η τάση αυτή,
όταν βρίσκεται κοντά στο "τώρα", όπως αυτή την εποχή που το δέλεαρ της
πρόσληψης στο δημόσιο τους έχει αναστατώσει!
Έτσι λοιπόν αγαπητέ Συριζαίε οπαδέ, δεν
είναι όλες οι καταστάσεις και οι στιγμές ακαριαίες αστραπές της στιγμής.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου πρέπει να γνωρίζεις προκαταβολικά τι
πρόκειται να αντιμετωπίσεις και ότι κάνεις σήμερα, αναπόφευκτα επηρεάζει
το αύριο. Θεωρώ πως είναι καιρός πια, να βγεις από το "boxάκι που σε
έχουν χώσει.
Είναι νομοτέλεια πως, αποφάσεις που
παίρνουμε το κάθε δευτερόλεπτο που περνά, είναι σαν μικρά νήματα που μας
συνδέουν με άπειρες δυναμικές και μεταβλητές του χρόνου. Θεωρώ ότι το
παρελθόν είναι ο πιο σοφός και ταυτόχρονα ο πιο σκληρός δάσκαλος, και θα
ήταν ευτύχημα να καταλάβεις πως ποτέ δεν νικάς ένα ύπουλο ποτάμι με
υποταγή! Κολυμπάς μέσα στο ρεύμα του και χρησιμοποιείς τη δύναμή του!
Ίσως δεν βγάζει νόημα, ότι πρέπει να παραδώσεις τον έλεγχο, αλλά δεν πρέπει να τα καταλαβαίνεις και όλα!
Ακόμα και η ευφυΐα που δεν διαθέτεις, μπορεί να οδηγήσει μακρυά αλλά έχει όρια!
Αν σιγήσει λοιπόν το "εγώ" σου... και η
δύναμη θα επιστρέψει και εσύ θα γίνεις ξανά άνθρωπος, στα μονοπάτια της
κοινωνίας των ανθρώπων που εγκατέλειψες για μια σακούλα ψίχουλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου