ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΣΥΡΙΖΟΜΑΧΜΟΥΤΙΣΤΑΝ: Το βάθος της πολιτικής Ερντογάν στην Ελλάδα

Γράφει ο Αλκιβιάδης Κ. Κεφάλας

Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε αφενός λόγω της οικονομικής δυσπραγίας που επέβαλε η αποχή από τη Βιομηχανική Επανάσταση και αφετέρου από την πολυεθνική σύνθεσή της, που διαιώνιζε τις κοινωνικές αντιθέσεις. 

Ενώ οι Νεότουρκοι αντιμετώπισαν μέσω της εθνοκάθαρσης το εθνολογικό μωσαϊκό, ήταν ανίκανοι να αντιληφθούν ότι η οικονομική δυσπραγία ήταν το αποτέλεσμα του διαζυγίου από την επιστημονική γνώση και τον ορθολογισμό. 

Εκτοτε χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να αντιληφθεί ένας χαρισματικός πολιτικός ότι αυτό που κατηγοριοποιεί τις χώρες σε προηγμένες και υπανάπτυκτες είναι οι επιστημονικοί και οι τεχνολογικοί δείκτες. Ετσι, στις αρχές του 21ου αιώνα ο Ερντογάν κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες, να μετασχηματίσει την αγροτική τουρκική οικονομία σε τεχνολογική μέσω της αναβάθμισης των ερευνητικών κέντρων και των πανεπιστημίων.  

Ο Ερντογάν δεν είναι ένας τυχαίος ηγέτης και ένας απλός διαχειριστής της εξουσίας. Είναι ιδεολόγος, οραματιστής, εθνικιστής και πατριώτης. Εχει προικιστεί με το πολιτικό ταλέντο και την ευφυΐα της μετατροπής της ιδεολογίας σε πράξη.

Εχει αντιληφθεί, σε αντίθεση με τους κυβερνώντες στην Ελλάδα, ότι καμία χώρα δεν μπορεί να υπάρξει στον χώρο και τον χρόνο, εάν δεν στηρίζεται σε κάποιο εθνικό ιδεολόγημα που αντλεί την ισχύ του από την Ιστορία και το παρελθόν. 

 

Η πολιτική του Ερντογάν ξεφεύγει από τα στενά επαρχιακά, διαχειριστικά βαλκανικά όνειρα των Ευρωπαίων και των Ελλήνων ηγετών, επειδή έχει στρατηγικό βάθος, όπως αποδεικνύει η συστηματική προώθηση της θεωρίας του παντουρκισμού. 

Τα μέσα που χρησιμοποιεί για την επίτευξη του σκοπού του είναι η καλλιέργεια ενός τεχνολογικού πολιτισμού, για να αποδείξει ότι οι Τούρκοι είναι το ίδιο ικανοί με τους δυτικούς στις επιστήμες, καθώς και η εδραίωση ενός πνευματικού χαλιφάτου μέσω της ιδεολογικής επικράτησης του Ισλάμ. 
 

Στον αντίποδα ευρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τη συστηματική και τη μεθοδική αποδόμηση του ελληνικού ιδεολογήματος στηρίζει εμμέσως μεν, ουσιαστικώς δε, τις τουρκικές θέσεις. 

 

Στη γραμμή αυτή τοποθετούνται και οι δηλώσεις των πολιτικών στελεχών του ότι οι «θάλασσες δεν έχουν σύνορα». Δημιουργούνται λοιπόν εύλογα ερωτήματα για το επίπεδο ικανότητας και βούλησης της κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στη στήριξη των συμφερόντων του Ελληνισμού.  

Πώς θα μπορέσει, άραγε, να πειστεί ο ελληνικός λαός ότι η κυβέρνηση που παρέδωσε αυτόν και την περιουσία του βορά στο διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο δεν θα εκχωρήσει και την εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο και στη Θράκη; 

 

Οταν και όποτε έλθει στην Αθήνα ο Τούρκος πρόεδρος, δεν πρόκειται να συζητήσει περί Αιγαίου και ΑΟΖ. Η στρατηγική της πολιτικής του στην Ελλάδα εστιάζεται στην αναγνώριση της μουσουλμανικής παρουσίας, επειδή στο μέλλον αυτή θα στηρίζει νομοτελειακά τις τουρκικές θέσεις, καθώς επίσης και στη συνειδησιακή εμπέδωση μιας πάγιας κατάστασης σταδιακής «βοσνιοποίησης» της χώρας, όπου θα αναγνωρίζεται από όλους ότι στην Ελλάδα υπάρχει μία ισότιμη μουσουλμανική συνιστώσα.

Είναι λοιπόν βέβαιον ότι ο Ερντογάν θα εξακολουθεί να πιέζει ασφυκτικά την κυβέρνηση των Αθηνών για την επίσπευση των εργασιών του τεμένους στην Αθήνα. 

Ο άμεσος στόχος του Ερντογάν είναι...

 η συμμετοχή 1.000.000 μουσουλμάνων στα εγκαίνια του τεμένους στην Αθήνα, ώστε να επιδείξει στη διεθνή κοινή γνώμη την ιδεολογική επικράτηση του Ισλάμ σε μία εμβληματική χώρα και πόλη. Μετά θα επανέλθουν σταδιακά οι πολιτικές και οι κοινωνικές καταστάσεις που υπήρχαν πριν από το 1821. Ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός των μουσουλμάνων εποίκων θα απαιτεί να χτίζονται όλο και περισσότερα τεμένη στην επικράτεια.