"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Με τα βιβλία ανοιχτά



Τζάμπα χαλάσαμε τις καρδιές μας με το φετινό θέμα της Εκθεσης. Κανονικά δεν θα 'πρεπε καν να ασχοληθούμε. Τουλάχιστον όχι όσο το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει Λατίνους ή αρχαίους Ελληνες. Πάρε εσύ τους αρχαίους και παίρνω εγώ τους Λατίνους που μου αρέσουν οι βαρυκόκαλοι. Δυο ώρες τη βδομάδα έρχονται σε επαφή οι μαθητές με κείμενα της Νέας Ελληνικής Γραμματείας, ενώ ο χρόνος διδασκαλίας των Αρχαίων είναι υπερδιπλάσιος. Οσο γι αυτή τη σουπιά, τα Λατινικά, μολονότι στο ωρολόγιο πρόγραμμα εμφανίζονται υποβαθμισμένα, φυλάνε καλά το μελάνι τους και περιμένουν να το αμολήσουν μαζεμένο στις Πανελλαδικές, όπου και καταλαμβάνουν τη μια θέση εκ των τεσσάρων εξεταζόμενων μαθημάτων που οδηγούν στις θεωρητικές σχολές: Εκθεση, Ιστορία, Αρχαία, Λατινικά. Μπίνγκο!
 

Μην περιμένεις να τινάξεις την μπάνκα στον αέρα, την ώρα μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε καλό για τη γλωσσική εξέλιξη των μαθητών να τους την κόψει από τη ρίζα, βγάζοντας τα Νέα Ελληνικά από τη λίστα των εξεταζόμενων μαθημάτων. Ξαναμπίνγκο!
 

Γκρινιάζουμε για τη λεξιπενία, για την πλημμελή τριβή μας με το θεωρητικό λεξιλόγιο, γιορτάζουμε την αμάθειά μας με σφηνάκια ετυμολογίας (εβίβα), δίνουμε λογοτεχνικά βραβεία που δεν τα παίρνει κανείς (αναγνώστης), στήνουμε θέατρα και τα χαλούμε. Ελα μωρέ, δεν είμαστε τόσο κακοί.
 

Τα σχολικά βιβλία έχουν προ πολλού βελτιωθεί και έχουν ξεπεράσει το λίαν καλώς, αφού από τα περιεχόμενά τους περνάνε τα πάντα. Από το δημοτικό τραγούδι ίσαμε τη γενιά του '30, την πρώτη και τη δεύτερη μεταπολεμική γενιά. Δεν το λες και λίγο. Απεναντίας. Το λες πολύ και πάρα πολύ. Αλλά τι να σου κάνουν η Αναγνωστάκη κι ο Σινόπουλος όταν την τελευταία λέξη την έχει το λυσάρι, ενώ ο δάσκαλος οδηγεί την τάξη με τον αυτόματο πιλότο;

 
Θα γκρινιάξω λίγο ακόμα και θα φύγω. Οταν δούλευα στο σχολείο - πες από τσαντίλα, πες από ένστικτο - έβαλα διαγώνισμα με το βιβλίο της Ιστορίας υποχρεωτικά ανοιχτό. Ηταν εκείνο το πολύπαθο του Βασίλη Κρεμμυδά. Να το ψάξουν και να εντοπίσουν με την ησυχία τους τις απαντήσεις. Ε, δεν θα το πιστέψετε: 



Παταγώδης η αποτυχία των παιδιών και μεγαλειώδης ο παραξενισμός τους. 


Εφυγα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: