"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΓΕΙΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΑΝΘΡΩΠΟΣ: Ανοιχτή επιστολή προς ανύποπτη «ηρωίδα» - Ανθρωποι, κρεατομηχανές τερατώδεις


ανθρώπους που αξίζουν να κερδίζουν το σεβασμό των άλλων ακόμα και μέσα από σοβαρές διαφωνίες)


Είναι ηρωίδα, λέει ο άντρας της, εισπράττοντας το μερτικό του από την εξασφαλισμένη διαφήμιση... Μια γυναίκα, σύμβολο του ερωτισμού, των υπερβαλλόντων εξωτερικών περιγραμμάτων, «πουκάμισο αδειανό»· στη χώρα του απύθμενου θράσους, του κέρδους, του ιλιγγιώδους εσωτερικού κενού των μεγεθυσμένων τίποτα, που όμως διεισδύουν διαβρωτικά στο κατώτερο στρώμα του συλλογικού ασυνειδήτου αμέτρητων ανθρώπων.


Μια ευειδής πλουσία, επώνυμη κυρία δίνει μαθήματα γενναιότητας σε πλήθος ανωνύμων γυναικών μικρομεσαίας εμφάνισης και οριακών ή ανύπαρκτων πόρων ζωής· που στηρίζουν την κοινωνική πορεία τους στην αναπαραγωγική ικανότητα, στη διατήρηση μιας κοινά αποδεκτής σωματικής εικόνας.  

Γυναικών του μόχθου ή της φτωχικής οικογένειας, που ο φόβος τους είναι όχι καρκίνος, όχι αρρώστια, αλλά η διάσωση μέσα στον τυφώνα της καθημερινότητας, άσχετα από κρίσεις· που αν αρρωστήσουν κάποιο City Hospital ίσως τις περιθάλψει, ίσως όχι, μετρώντας πάντως και το παραμικρό σεντ που θα ξοδευτεί για τους «σπάταλους» αυτούς ανώνυμους -η περίφημη «ανταποδοτικότητα» της κοινωνικής ασφάλισης του νεοφιλελευθερισμού... Γυναίκες που αν κάνουν μαστεκτομή, όχι για προφύλαξη μα για καρκίνο, θα ψάχνουν από κέντρο σε κέντρο πλαστικής χειρουργικής για προσιτή λύση και τέλος θα μονολογήσουν -για να το αποδεχτούν- πως καλύτερα με ένα μαστό παρά με αυτό το ψεύτικο... Ετσι, φτάνοντας άθελά τους σε μια πιο φυσική κατάσταση, συγκριτικά με τα εκτρώματα σιλικόνης!


Μια κυρία προικισμένη με όλα τα δώρα της τύχης μάς κουνάει το δάχτυλο, μας δείχνει το δρόμο· για να μην πάθετε καρκίνο, να κόψετε και τα δυο στήθια, να ξεριζώσετε μήτρα και ωοθήκες! Προεκτείνω νοητά και σκόπιμα υπερβάλλοντας: κολεκτομή, προστατεκτομή, ορχεκτομή και λοιποί ακρωτηριασμοί, προφυλακτικά στεντ στα στεφανιαία, φάρμακα για τη χοληστερίνη, την πίεση, εμβόλια από μωρά μέχρι βαθέος γήρατος κ.λπ. κ.λπ.  

Ποια σχέση με ζωή έχει όλο αυτό το παραλήρημα φόβου, παραλλαγμένο σε δήθεν «θετική σκέψη» και στάση απέναντι στην αρρώστια;


Κουφάρια να περπατούμε στα στενά της ζωής για να μην αρρωστήσουμε ποτέ· ένα τεστ και ξέρουμε πού είναι ραγισμένο το DNA μας και τι πρέπει να κάνουμε ή να κόψουμε για να μην εκδηλωθεί... Για γέλια θα ήταν αν δεν υπήρχαν ανυπολόγιστες συνέπειες στις ευάλωτες ψυχές των πολλών.


Ποιοι ωφελούνται από όλη αυτή τη φάμπρικα τρομολαγνείας;  

Οπωσδήποτε αρκετοί, όχι οι πολλοί.


Ακόμα κι αν μπορούσαμε όλες τις αρρώστιες να τις «προλάβουμε», ποιοι θα μπορούσαν να απολαύσουν αυτό το βρικολάκιασμα εν υγεία;


Θεωρίες συνωμοσίας και γκρίνια εγγενής, θα μου πείτε. Ε, λοιπόν, ναι!

Να ζήσουμε όπως μας έτυχε ή μας έταξε ο θεός -καθενός! Οχι σαν ζόμπι, ρουφώντας χρόνο από τους δίπλα μας.


Και οι γιατροί να παλεύουμε για να ανακουφίζουμε ολοένα πιο αποτελεσματικά τους ανθρώπους από τις αναπόφευκτες αρρώστιες, αφήνοντας τους υγιείς στην ησυχία τους, όπως προτείνει ο Fitzpatrick στην «Τυραννία της υγείας». Η πολλή πρόληψη σε όλες τις εκδοχές και τα «πλοκάμια» της «έχει πολύ ψωμί»· ας την υποπτευόμαστε... ή αλλιώς «ας προσέχουμε για να έχουμε»... 

Παραπέρα: 


Για ποια πρόληψη μιλάμε, την πρωτογενή ή τη δευτερογενή;  

Πόση αξία έχει να μαθαίνουμε «νωρίς» ποια ζημιά μάς έκανε ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής στον οποίο ύπουλα μας σπρώχνουν και μας εγκλωβίζουν ή τα δηλητήρια που μας ταΐζουν μέσα από τη διατροφή ή μας ψεκάζουν χωρίς τη θέλησή μας; Τις κάθε μορφής και έντασης ακτινοβολίες που εκτιθέμεθα εν αγνοία μας;


Ρητορικά διερωτήματα χωρίς προσδοκία απάντησης.


Ανθρωποι μηχανές χρήματος, τερατώδεις.


Αντζελίνα, στοχάσου και λίγο -έστω κατόπιν εορτής...

Δεν υπάρχουν σχόλια: