Για το 13ωρο αυτός που πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσει είναι ο Αλέκσης ο οποίος αν θυμάστε μια μέρα δούλεψε 17 ολόκληρες ώρες.
— Manos Voularinos (@ManosVoularinos) October 14, 2025
Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ
Τους ρόλους του εργοδότη και του εργοδοτούμενου (και όχι “εργαζόμενου”, καθώς και οι δύο είναι εργαζόμενοι), δεν τους δίνει ο Θεός με τις 10 εντολές. Τους επιλέγεις εσύ.
Κανένας δεν σε υποχρεώνει, αν ένας ρόλος δεν σου αρέσει ή δεν αποδίδει, να παραμείνεις σ΄ αυτόν. Πήγαινε στον άλλο.
Εργοδότης και εργοδοτούμενος είναι δύο ενήλικες οι οποίοι μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους σε οτιδήποτε. Το κράτος δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να παρεμβαίνει και να λέει “εγώ δεν συμφωνώ με τη συμφωνία σας”. ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΛΟΓΟΣ!
Όλη η φασαρία για το εργασιακό νομοσχέδιο ξεκινάει από μια τερατώδη διαστροφή που την θεωρούμε κανονικότητα διότι με αυτή γεννηθήκαμε και γαλουχηθήκαμε: ότι το κράτος “προστατεύει” τον αδύναμο, στο γήπεδο της εργασίας.
Δεν υπάρχει εξ ορισμού δυνατός και αδύναμος. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να ορίσουμε κάποιον ως αδύναμο, αυτός θα ήταν ο εργοδότης ο οποίος, ειδικά όταν ξεκινάει μια δουλειά, και ειδικά στην Ελλάδα, έχει να παλέψει με χίλιους δαίμονες. Κι όταν τελικά τα καταφέρει και βγάλει πέντε παράδες, να έρχεται κάθε επαγγελματίας επαναστάτης να τον κατηγορεί για ανάλγητο εκπρόσωπο του κεφαλαίου που εκμεταλλεύεται την υπεραξία του εργαζόμενου και κάθε επαγγελματίας πολιτικάντης, μπλε, πράσινος και κόκκινος, να σκέφτεται πατέντες “αναδιανομής του εισοδήματος”.
Αναδιανομή του ιδρώτα μπορείτε να κάνετε;
Αναδιανομή των απογευμάτων που εγώ δούλευα μέχρι τις 4 το πρωί κι ο "αδύναμος" έπαιζε πρέφα;
Μέχρι και ο όρος είναι λάθος. Δεν διανεμήθηκε το αρχικό εισόδημα για να αναδιανεμηθεί.
Το έβγαλε, όποιος το έβγαλε, με κόπο σωματικό και πνευματικό, την ώρα που αυτός που δεν το έβγαλε έπινε φραπέ.
Δεν μέμφομαι τον φραπέ ή τον φρέντο καπουτσίνο. Επιλογή του ήταν. Προτιμούσε περισσότερο ελεύθερο χρόνο και λιγότερα χρήματα.
Ο άλλος προτίμησε λιγότερο ελεύθερο χρόνο και περισσότερα χρήματα με την ελπίδα κάποτε να καταφέρει να αποκτήσει και ελεύθερο χρόνο. Πήρε τα ρίσκα του.
Αν αποτύχει θα φάει τη χασούρα. Αυτός, όχι εσύ.
Αν πετύχει θα πάρει το κέρδος. Αυτός, όχι εσύ. Είναι τόσο απλό.
Υ.Γ. Για όσους γελοίους, φουνταριστούς από τα κομματικά υπόγεια σχολιάζουν βλακωδώς:
Αν η σοβιετική ελληνική Οικονομία είναι πάτος στον πίνακα ανταγωνιστικότητας, και δεν μπορεί να σου πληρώσει μεγάλους μισθούς, είσαι ΕΣΥ που την έκανες έτσι ψηφίζοντας κόμματα-Πατερούληδες που δήθεν σε προστατεύουν αλλά σε τραβάν στον βυθό.
Ξύπνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου