Μία μεγάλη, πολύ μεγάλη, υπόκλιση παρακαλώ !!
— fans του ΑΟΦ ΠΟΡΦΥΡΑΣ (@porfyras_fans) October 28, 2019
Αείμνηστος Συνταγματάρχης Γκίκας Τρίπος !!
Αθάνατος !!#WeArePorfyras #28Οκτωβριου #28οκτωβρίου pic.twitter.com/zojT6AKxZJ
Προς πιτσιρικάδες,
— Jolly Roger 🏴☠️ ✠ 🦈 ⚓️ (@Pirates_Flag) October 26, 2019
Καλός ο χαβαλές πριν κ μετά, όταν όμως παρελαύνετε την 28η Οκτ. ψηλά τα κεφάλια, γιατί το κάνετε κ γι' αυτόν.
Σ/χης Γκίκας Τρίπος τραυματίστηκε στην Πρεμετή από έκρηξη οβίδος με αποτέλεσμα να χάσει κ τα δύο του πόδια. Άνοιγε τις παρελάσεις για πολλά χρόνια. pic.twitter.com/qIkUQvC42F
Ένα εξαιρετικό κείμενο - ποίημα του Γεωργίου Βλάχου, εκδότη της Καθημερινής, που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία!!!
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
Κύριοι νέοι τοῦ 1940, εἶσθε τυχεροί, εἶσθε προνομιούχοι.
Κύριοι νέοι τοῦ 1940, καμμία γενεά, καμμία νεολαία, κανένα παιδί δὲν εἶχε τὴν τύχη ν᾿ ἀναπτυχθῇ μέσα σ' ἕνα τέτοιο θαυμάσιον θερμοκήπιον ἀρετῆς, πατριωτισμοῦ καὶ ἀνδρείας, ὅπως εἶναι ἡ Ἑλλὰς ἡ σημερινή.
Εμεγαλώσαμε καὶ ἐμεῖς μέσα στὰ ὡραῖα ἀθηναϊκὰ σπίτια τοῦ παλαιοῦ καιροῦ, μὲ καλούς γονεῖς, καλὰ παραδείγματα, μὲ ἐθνικὰς παραδόσεις. Τὸ Εἰκοσιένα ἦταν σ᾿ ἐμᾶς πιὸ κοντά. Τὶς ἱστορίες του καὶ τὶς δόξες του τὶς ἀκούσαμε στην κούνια μας, ἀπὸ τὴ γιαγιά μας, σὰν παραμύθι. Κάποιος τελευταῖος ᾿Αγωνιστὴς πρὶν κλείσῃ τὰ μάτια του καὶ φύγῃ μακριὰ γιὰ τὴν Ιστορία, ἐχάϊδεψε τὸ παιδικό μας κεφάλι. Ἐζήσαμε καὶ ἐμεῖς ἐθνικὲς ἡμέρες καὶ εὐτυχήματα. Εξεχυθήκαμε παιδιὰ μὲ σημαίες καὶ μὲ ζητωκραυγὲς εἰς τοὺς δρόμους ὅταν στὰ 1897 ὁ Πρίγκηψ Γεώργιος κατέβηκε γιὰ νὰ πάρῃ τὴν Κρήτη. Ἐγυρίσαμε μὲ δάκρυα εἰς τὸ σπίτι μας τὸ βράδυ ἐκεῖνο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς ποὺ ὁ ἐχθρὸς εἶχε μπῆ εἰς τὴν Λάρισαν. Ἐπήραμε κι᾿ ἐμεῖς ἀργότερα, εἰς τὰ Δώδεκα, τοὺς παλαιούς γκράδες καὶ τὰ νέα μάνλιχερ εἰς τὰ χέρια καὶ ἐφτάσαμε ψηλά, ὣς τὰ Γιάννενα, ὡς τὴ Ροδόπη.
᾿Αρχίσαμε ἔπειτα, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, τοὺς ἐλεεινοτέρους ἀγῶνας, τὸν καυγά μεταξύ μας, τοὺς ἡρωϊσμοὺς εἰς τὰ πεζοδρόμια.
Εἴχαμε κι' ἐμεῖς ζωή... - Καὶ εἶχε ἡ ζωή μας ὡραῖες ἡμέρες καὶ μεγάλες στιγμές. ᾿Αλλ᾿ ἐμᾶς δὲν μᾶς ἐξύπνησαν στὴ δική σας τὴν ἡλικία εἰς τὰς ἓξ τὸ πρωῖ οἱ σειρήνες.
Ἐμεῖς δὲν ἐκοιμηθήκαμε παιδιὰ γιὰ νὰ πεταχτοῦμε ἀπὸ τὰ τὰ κρεββάτια μας ἄντρες.
Δὲν ἔφτασε ποτέ ξημερώματα ἡ Ἑλλὰς νὰ κτυπήσῃ τὴν πόρτα τοῦ πατρικοῦ μας σπιτιοῦ γιὰ νὰ μᾶς πῇ, ὅπως εἶπε σὲ σᾶς:
«Ξυπνῆστε παιδιά, κινδυνεύω...».
Δὲν ἀντήχησεν εἰς τὰ παιδικά μας αὐτιὰ ἐθνικὸν ἐγερτήριον, συναγερμός ψυχῶν, παιὰν πανελλήνιος, τὸ θαυμάσιον, τὸ χαλύβδινον, τὸ πελώριον ΟΧΙ ποὺ εἶπε εἰς τὸν Γκράτσι ὁ ΜΕΤΑΞΑΣ.
Έχεις στρατούς; Έχεις στόλους; Έχεις τάνκς; Έχεις λεπτά;
ΕΧΕ ΤΑ. Ἐμεῖς, τεῖχος ἀπρόσβλητον εἰς ὅλα αὐτά, σοῦ στήνομε ἕνα ΟΧΙ. Όχι, τὴν Ἑλλάδα δὲν σοῦ τὴν δίνομε.
ΟΧΙ, στὰ χώματά της δὲν θὰ πατήσῃς ποτέ.
ΟΧΙ, πρὶν ἔλθῃς ἐσὺ τύραννος, βάρβαρος, δολοφόνος, θὰ πεθάνωμεν ΟΛΟΙ.
Αὐτό, τὸ θὰ πεθάνωμεν ὅλοι, τὴν ἀπόφασιν, ποὺ ἀνετίναξε τοῦ ᾿Αρκαδιοῦ τὴν Μονήν, ποὺ ἔστησε τὸν Χορὸν τοῦ ποὺ ἄναψε τὸν δαυλὸν τοῦ Κανάρη, ἐμεῖς τὴν ἐμάθαμε, σεῖς ἀνεπνεύσατε, τὴν ἐζήσατε, ἐμπῆκεν εἰς τὶς φλέβες σας σὰν ἕνεσις ἀνετίναξε τοῦ Ζαλόγγου, σεῖς τὴν ἐθνική, ἔγινε ἕνα μαζί σας.
Kοντὰ εἰς τὸ τζάκι τ᾿ ἀνακοινωθέντα διαβάζομε τώρα του Στρατηγείου, κυττοῦμε σκυμμένοι τὸ Χάρτη, ψάχνουμε μὲ ἀνησυχία τὰ βουνά, τὰ ὑψώματα, τὰ στρατεύματα τοῦ ἐχθροῦ: Θὰ πάρωμε κι᾿ αὐτό;... Θὰ προχωρήσωμε; Θὰ πέσῃ τὸ Τεπελένι; Θὰ ΝΙΚΗΣΩΜΕ;...
Ἐσεῖς δὲν ἔχετε ἀνάγκην. Εἶσθε προνομιοῦχοι, κύριοι νέοι τοῦ 1940. Ἔχετε ἀπὸ τὶς 28 Οκτωβρίου νικήσει. Ἐσεῖς ἔχετε τὸ ΟΧΙ περιουσία σας, ὁδηγό σας, δικό σας.
Ἐσεῖς ἐμάθατε στο μεγάλο Σχολεῖο τῆς ἐποχῆς αὐτῆς, ὅπου τὰ Σχολεῖα εἶναι κλειστά, ὅτι ἀληθινά ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο ἀπὸ τὰ πράγματα, ἀπὸ τὴν αὐτοσυντήρησιν, ἀπὸ τὸ συμφέρον, ἀπὸ τὴν σάρκα: Η ΙΔΕΑ.
Παιδιά, ποὺ θὰ τραβήξουν στὴ ζωὴ μὲ αὐτὸ τὸ μάθημα, μὲ αὐτὸν τὸν κανόνα, παιδιὰ ποὺ θὰ ξέρουν ν᾿ ἀγωνισθοῦν γιὰ κάποιο Ιδανικό, παιδιὰ ποὺ μεθαύριο θ᾽ ἀψηφήσουν τὶς ἀπειλές, τὸν κίνδυνο, τὶς δοκιμασίες, ποὺ σε κάθε στιγμὴ ποὺ θὰ παρουσιασθῇ ἡ ἀνάγκη θὰ ἔχουν ἕτοιμο ἕνα ΟΧΙ, εἶναι παιδιὰ ποὺ ἔχουν ἀπὸ τώρα γιὰ ὅλη τὴ ζωή τους νικήσει, προνομιούχα παιδιά.
Ἔτσι λοιπόν, Νέοι τοῦ 1940, τραβήξτε ἐμπρὸς καὶ ἄφοβα τὸν ὡραῖο δρόμο ποὺ σᾶς ἀνοίγει ἡ Ἑλλὰς ἡ σημερινή.
Εἶναι ΜΕΓΑΛΟΣ. Σὰν τὴν ἀπόφασι ποὺ ἐπῆρε.
ΙΣΙΟΣ. Σὰν τὴ λόγχη τὴν ἄκαμπτη.
ΛΕΥΚΟΣ. Σὰν τὸ χιόνι ποὺ πέφτει τώρα ἐπάνω στις ὀροσειρές τοῦ Μετώπου.
Τραβήξτε ἄφοβα τὸν ὡραῖο δρόμο καὶ...
Κρατᾶτε τὸ κεφάλι σας ψηλά. ῎Εξω τὸ στῆθος, ὄρθιο τὸ κορμί σας. Κι᾿ ἂς φαίνεται πώς σκύβουνε δειλά καὶ τὰ βουνὰ ἀκόμη, στὴν ὁρμή σας.
Σὰν περπατάτε ἂς φαίνεται πώς τρέχετε, πὼς ἐπετάξατε μὲ τὰ φτερὰ ἀπ᾿ τὴν κούνια, πὼς τρέμει ὁ κόσμος, - τὰ μουστάκια ποὺ δὲν ἔχετε καὶ τῶν ποδιῶν σας τὰ ἀνύπαρκτα σπηρούνια.
Σὰν βγαίνετε πρωῖ ἀπὸ τὸ σπίτι σας ἂς φαίνεται πὼς…
βγαίνετ᾽ ἀπὸ Κάστρα. ῎Ορθιο τὸ κορμί! Ψηλὰ τὴ μύτη σας! Πᾶτε νὰ ξεκρεμάσετε τὰ ἄστρα!
"Αστρα, σημαῖες, ὄνειρα, φτερά, ἂς εἶναι τῆς ψυχῆς σας πρωτοβρόχι, θύελλα ναν᾿ τὰ Ζήτω, ἡ Χαρά, καὶ Κεραυνὸς τὸ ΟΧΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου