Καμιά σωτηρία.. Άνθρωποι που δεν μπορούν να γράψουν σωστά ούτε το όνομα τους, θα διδάσκουν Αρχαία και Έκθεση.. Η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό..😔 pic.twitter.com/qZcX4t2wcP
— EvangeliaAdamopoulou (@EAdamopoulou) July 25, 2025
Βάση εισαγωγής στο πανεπιστήμιο το 18,είχε πει ο Ράμφος.
— Ελεύθερος Πολιορκημένος 🇬🇷 (@AleaJactaEst101) July 25, 2025
Ειδάλλως,τα πανεπιστήμια θα συνεχίσουν να είναι σούπερ μάρκετ, με το κάθε τούβλο να μπορεί να έχει πρόσβαση. pic.twitter.com/3JTRXn9WMU
Κατανοώ τη χαρά των γονιών,που τα παιδιά τους εισήχθησαν σε πανεπιστήμιο.
— Ελεύθερος Πολιορκημένος 🇬🇷 (@AleaJactaEst101) July 25, 2025
Αυτό που δεν κατανοώ είναι η αγανάκτησή τους,όταν σε λίγα χρόνια θα μπορούν να βρουν δουλειά μόνο ως σερβιτόροι ή ντελίβερι.
Της ΑΡΙΑΔΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΩΡΓΗ
Φέτος από τα παιδιά των συναδέλφων σε σοβαρή σχολή δεν πέρασε κανένα.
Ούτε ένα σπανακοπιτάκι, ούτε ένα φτηνό φοντάν-σοκοφρέτα.
Ένας παινεσιάρης τα έβαλε με το σύστημα που το παιδί του δεν περνάει στην Καρδίτσα και θα πρέπει να ξαναδώσει.
Μα, εσύ δεν μας έλεγες ότι παίρνει εικοσάρια;
Ο Θεός και η ψυχή του. Πάντως τις συμβουλές να προτιμήσει τα παραρτήματα των ξένων ΑΕΙ δεν θα τις ακολουθήσει. Πέρυσι θραύση είχαν κάνει Πανεπιστήμια με βάση κάτω από 10.000. Φοντάν πάντως φάγαμε. Τζίφος από πρωτιές το χαζομάγαζό μας.
Από την άλλη, πομπώδης ιστοσελίδα που διαβάζω από συνήθεια και μόνο, θριαμβολογεί για την πρωτιά του Καποδιστριακού στην Ιατρική και τη Νομική. Είναι παραπάνω από τα άλλα δημόσια Πανεπιστήμια της χώρας, άρα μπράβο του, είναι και το καλύτερο. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν η μισή Ελλάδα ζει στην Αθήνα και θέλει τα παιδιά της να σπουδάσουν στο σπίτι τους, ενώ η υπόλοιπη έχει να διαλέξει ανάμεσα σε μισή ντουζίνα Πανεπιστήμια και πάμπολλα τμήματα, σκορπισμένα στα βράχια σαν κατσίκια.
Οι περισσότεροι, και από αυτούς τους πολλούς οι καλύτεροι, θα θέλουν Αθήνα. Μεγάλο κατόρθωμα! Για να μάθουν τα περιφερειακά Πανεπιστήμια, όπως τα αποκαλεί ο Τύπος και οι καθηγητές της Αθήνας, σαν να έχουν να κάνουν με ξυπόλυτους συγγενείς, να ονειρεύονται να ξεχωρίσουν. Η αλήθεια είναι πιο σύνθετη και δεν σηκώνει πανηγυρισμούς.
Έξω από την Αθήνα υπάρχει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που έκλεισε τον αιώνα, και τα νεώτερα δημόσια Πανεπιστήμια που μετρούν κι εκείνα αρκετές δεκαετίες. Το τραυματικό δεν είναι η μικρή διαφορά ανάμεσα στις Ιατρικές Σχολές (βάση Αθήνας 18.875, βάση Θεσσαλονίκης 18.575, μέχρι 18.050 της Κρήτης), αλλά η καταβύθιση της ναυαρχίδας του Α.Π.Θ. της διάσημης των Φιλοσόφων σχολής. Φιλολογία Αθήνας 14.798, Θεσσαλονίκης 11.127 και στην τελευταία της Πάτρας, όσοι δεν κατάφεραν ούτε πάνω από τη βάση να πηδήξουν, με 9.240 θα έχουν δικαίωμα να μάθουν γράμματα στα Ελληνάκια. Ιστορικό-αρχαιολογικό Αθήνας 12.228, Θεσσαλονίκης 14.400, Ρεθύμνου 13.300 και στο τέλος της Πάτρας με 9.240.
Έναν καιρό, οι φιλόλογοι κοιτούσαν τα άλλα τμήματα της Φιλοσοφικής αφ’ υψηλού, αφού χρειάζονται σχεδόν δεκαεννιάρι μέσο όρο για να περάσουν και τα καλά φιλολογικά μυαλά της Αθήνας έβαζαν πρώτη προτίμηση Θεσσαλονίκη. Το Καποδιστριακό απέπνεε συντήρηση και στενότητα πνεύματος. Στη Θεσσαλονίκη, ευρύτης.
Το ίδιο και οι αρχαιολόγοι που όφειλαν να εξασφαλίσουν δεκαοχτώμιση.
Τα δύο ανωτέρω τμήματα κοιτούσαν αφ’ υψηλού τους φιλοσόφους-ψυχολόγους. Αυτοί στο δεκαοχτάρι, αλλά ποιός φανταζόταν τα κατοπινά μεγαλεία τους, όταν όλοι τρέχουν στον ψυχολόγο, όπως έτρεχαν οι προηγούμενες γενιές στη χαρτορίχτρα.
Με βαθμολογία 14.798 φιλόλογος δεν γίνεσαι, πόσω μάλλον με 11.127 και ανάθεμα τί φιλόλογος θα γίνεις με 9.240.
Τώρα θα μου πεις είναι τιμητικό που το Ιστορικό-αρχαιολογικό του Α.Π.Θ. έφαγε του Καποδιστριακού με 14.400;
Σπουδαία τα λάχανα! Μπακαλιάρους θα πετάνε οι μεν, κοτσάνες ξεγυρισμένες θα πετάνε οι δε. Βράστα!
Για την Πάτρα δεν λέω τίποτα, να χαίρεται τις εννιά χιλιάδες κάτι, γιατί οι Πελοποννήσιοι νομίζουν ότι τους αντιπαθούμε και χαιρόμαστε με το χάλι τους, πράγμα που δεν είναι αλήθεια.
Βλέπω το μέλλον ζοφερό. Όχι όπως τώρα, που τα νέα παιδιά δεν καταλαβαίνουν απλές λέξεις και πρέπει πεις ό,τι θέλεις περιφραστικά μπας και το πιάσουν. Στο εγγύς μέλλον θα σε βαράνε κιόλας, γιατί η έλλειψη λεξιλογίου τον σκάει τον άνθρωπο που δεν μπορεί να εκφραστεί.
Και τί άραγε να εκφράσει;
Ποιός ξέρει τί γίνεται, ασχημάτιστο, χωρίς όνομα, εκεί μέσα.
Μια λύση είναι τα τραγούδια της τραπ. Με αντίστροφη μετάφραση από τα ελληνικά στη γλώσσα αυτού του ποιητικού είδους, μια κάποια επικοινωνία θα επιτυγχάνεται. Εκτός κι αν...
είναι πιό ασφαλές να δείχνεις χωρίς να μιλάς. Αυτό! Πόσο;
Αν χρειαστείς βέβαια γιατρό, εκεί θα χρειαστείς μαζί και τύχη. Αν βγήκε από παράρτημα ξένου έγκριτου ΑΕΙ, από αυτά που πρότεινε η υπουργός, τί γίνεται;
Σαν τί να γίνει;
Ό,τι είναι γραμμένο θα γίνει. Ανορθόγραφα, με ελληνικούς χαρακτήρες ανακατεμένους με συντομογραφίες του κινητού και ειδικό εφέ, χαιρέκακο γέλιο.
Χάσαμε. Όλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου