Toυ ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΩΜΕΝΙΔΗ
"Εάν επιζήσω, θα σας αποκαλύψω ποιος απεπειράθη να με σκοτώσει. Εάν αποθάνω, να μου κλα…τε την μπ..τζαν". Αυτό θρυλείται ότι είπε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης στους συντρόφους του, όταν λαβώθηκε από σφαίρα ελληνική στο Φάληρο, τον Απρίλιο του 1827. Ο ηρωικότατος αρχιστράτηγος υπέκυψε στο τραύμα του λίγο αργότερα, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής. Οι Έλληνες συνετρίβησαν την επομένη, στη μάχη του Ανάλατου. Ο Καραϊσκάκης ενταφιάστηκε στη Σαλαμίνα, που τότε την έλεγαν Κούλουρη. Ο Κιουταχής κατέπνιξε την Επανάσταση στη Ρούμελη. Όλα δηλαδή πήγαν κατά διαόλου. Το όνομα του δολοφόνου του Καραϊσκάκη δεν αναφέρεται στα επίσημα τουλάχιστον βιβλία.
Η προχθεσινή ημέρα ήταν αντιθέτως για τον Ντόναλντ Τραμπ η λαμπρότερη μάλλον της ζωής του. Η σφαίρα λοξοδρόμησε ελάχιστα κι αντί να τον σκοτώσει, έξυσε απλώς το δεξί αυτί του. Ο ίδιος έδειξε καταπληκτικά αντανακλαστικά. Μετά το αρχικό σοκ, τινάχτηκε όρθιος κι αιμόφυρτος σήκωσε τη γροθιά του, "fight, fight, fight!” φώναξε στο πανικόβλητο πλήθος. "Εκείνη τη στιγμή, ο Ντόναλντ Τραμπ κλείδωσε τη νίκη του στις εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου", εκτιμούν πλείστοι όσοι. Όχι μονάχα σχολιαστές αλλά και πολιτικοί ηγέτες. Ο Νετανιάχου και ο Όρμπαν τον προσφώνησαν στα μηνύματα συμπαράστασης "Πρόεδρο Τραμπ".
Η πολιτική δολοφονία έχει σταθεί επανειλημμένα η μαμμή της Ιστορίας.
Πώς θα είχε άραγε διαμορφωθεί το ρωμαϊκό ιμπέριουμ εάν ο Ιούλιος Καίσαρας δεν είχε αναφωνήσει "κι εσύ, τέκνον Βρούτε;".
Θα είχε ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος άμα ο Αρχιδούκας της Αυστρίας Φραγκίσκος Φερδινάνδος και η γυναίκα του Σοφία δεν είχαν πέσει νεκροί από τις σφαίρες κάποιου Γκαβρίλο Πρίντσιπ;
Έτσι και ζούσε μερικά χρόνια ακόμα ο Γεώργιος Α’ της Ελλάδας, θα είχε πιθανότατα αποφευχθεί ο εθνικός μας διχασμός, που ξεκίνησε με τη σύγκρουση του διαδόχου του Κωνσταντίνου με τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Οι εγκωμιαστές του Προέδρου Κέννεντι υποστηρίζουν ότι επανεκλεγόμενος θα είχε τερματίσει τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Σίγουρα ο πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ θα συνέχιζε την πολιτική κλάδου ελαίας προς το Ισραήλ – για αυτό ακριβώς και τον θέρισαν οι σφαίρες στη διάρκεια μιας στρατιωτικής παρέλασης στις 6 Οκτωβρίου 1981, κατ’ εντολήν του βαθέος κράτους.
Προφανώς δε, με τη δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν στις 4 Νοεμβρίου 1995 τερματίστηκε το όνειρο της ειρηνικής συνύπαρξης Παλαιστινίων και Ισραηλινών.
Και οι αποτυχημένες ασφαλώς απόπειρες παράγουν πολιτικά αποτελέσματα.
Επιβιώσας, έστω και κουφός, ο Χίτλερ από την έκρηξη στο καταφύγιο "Η Φωλιά του Λύκου", στις 20 Ιουλίου 1944, πίστεψε ότι ήταν άτρωτος, ο εκλεκτός του πεπρωμένου.
Γλυτώνοντας για λίγα δευτερόλεπτα από το τυραννοκτόνο χέρι του Αλέκου Παναγούλη στις 13 Αυγούστου 1968, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εδραίωσε περαιτέρω την εξουσία του. Έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια πριν τον ανατρέψει η αντίπαλη χουντική φράξια με επικεφαλής τον Δημήτριο Ιωαννίδη.
Όσο για τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, εκείνος και αν είχε το κοκκαλάκι της νυχτερίδας. Εν αντιθέσει με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη – ας μην μπούμε όμως, ακόμα τουλάχιστον, στα βαθιά νερά του κυπριακού δράματος…
Το πράγμα πάει ως εξής:
Εφόσον ο στόχος είναι δικτάτορας, να αγιάσουν τα χέρια που τον σκοτώνουν και απελευθερώνουν την πατρίδα. Αιώνια δόξα και τιμή στους επίγονους του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα, οι οποίοι έσφαξαν τον τύραννο της Αθήνας Ίππαρχο – κι ας ήταν, μεταξύ μας, έγκλημα ερωτικού πάθους.
Εάν όμως πρόκειται για δημοκρατικό ηγέτη, όποιος τον αποκτείνει -ή τον απειλεί ακόμα-ακόμα- προσβάλλει τον κυρίαρχο λαό.
Ο Ντόναλντ Τραμπ σε ποια κατηγορία ανήκει;
Ηγείται κόμματος, συμμετέχει στις εκλογές, υποκλίνεται στο πολίτευμα των Ηνωμένων Πολιτειών.
"Σοβαρά;", θα εκμανεί κάποιος. "Ξεχνιέται η δήλωση του ότι εφόσον επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, θα κυβερνήσει την πρώτη μέρα ως δικτάτορας; Ξεχνιέται η εισβολή των κερασφόρων οπαδών του στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021, όλα τα αίσχη και τα καραγκιοζιλίκια του; Αποτελεί πληγή ο Τραμπ για τη δημοκρατία! Όταν δεν την απειλεί, την ξεφτιλίζει!".
"Κι αν είχε σκοτωθεί χθες", θα απαντήσουμε "τι θα συνέβαινε; Κάποιος του ιδίου φυράματος θα τον διαδεχόταν…".
"Αποκλείεται" θα επιμείνει ο συνομιλητής μας "να βρισκόταν άλλος τόσο κανιβαλιστικός, τόσο κτηνώδης!" "Και τόσο τυχερός…".
Ο Ντόναλντ Τραμπ, έστω και φτηνά, τη γλύτωσε. Και όχι απλώς τη γλύτωσε μα απέκτησε και φωτοστέφανο. Το να φράξεις τον δρόμο του έγινε από προχχθες ακόμα πιο δύσκολο.
Πώς πρέπει εφεξής να πολιτευτούν οι Δημοκρατικοί;
Σίγουρα όχι τείνοντας ευήκοον ους σε θεωρίες συνωμοσίας. Ότι η απόπειρα ήταν σικέ και άλλα τέτοια μη αποδείξιμα, τα οποία προσβάλλουν και την κοινή λογική.
Σίγουρα βρίσκοντας έναν εύσχημο τρόπο να οδηγήσουν τον Πρόεδρο Μπάιντεν στην έξοδο – η υποψηφιότητα του, αδύναμη έτσι κι αλλιώς, είναι πλέον διαβατήριο συντριβής.
Μια ελπίδα μένει στο Δημοκρατικό Κόμμα:
Να γυρίσει σελίδα στο συνέδριο του Αυγούστου. Και μάλιστα όχι δίνοντας το χρίσμα σε κάποιαν/κάποιον που θα έχει παρασκηνιακά προκριθεί. Αλλά αναδεικνύοντας την/τον με τις πιο ανοιχτές και φασαριόζικες διαδικασίες. Μονοπωλώντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για όσο το δυνατόν περισσότερο. Ώστε η απόπειρα εναντίον του Τραμπ να μισοξεχαστεί.
Θα ποντάρατε σε ήττα του Ντόναλντ Τραμπ τον Νοέμβριο;
Προσωπικά θα προτιμούσα να ποντάρω στην ανθεκτικότητα της δημοκρατίας στην Αμερική. Στα "checks and balances” του πολιτεύματος, που δεν θα επιτρέψουν την (αυτό)καταστροφή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου