#καυσωνας #φορολογια #γιαννοςπαπαντωνιου #kontra pic.twitter.com/CkCHNJCFqm
— Kontra Channel 📺 (@KontraChannel) July 16, 2024
Του Κώστα Στούπα
Μια από τις παραμέτρους που ενισχύουν τις αντισυστημικές δυνάμεις όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια είναι η πεποίθηση της κοινής γνώμης για το εύρος της διαφθοράς των πολιτικών.
Έσχες χωρίς ...πόθεν, με δεκάδες διαμερίσματα και καταθέσεις που ζαλίζουν παρουσιάζονται από ανθρώπους που σπανίως έχουν εργαστεί εκτός δημοσίου, οι αμοιβές του οποίου είναι περιορισμένες και ως εκ τούτου κλάσμα της αξίας των περιουσιακών στοιχείων.
Αυτό που νομίζω πως είναι ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως, παρά τις υποψίες της κοινής γνώμης για τις ευκαιρίες που προσφέρει η ενασχόληση με τα κοινά για παράτυπο πλουτισμό, η πολιτική και δημοσία διοίκηση δεν προσελκύει τους ικανότερους.
Διάβαζα τις τελευταίες ημέρες την εισήγηση του εισαγγελέα της έδρας στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας για την υπόθεση του Γιάννου Παπαντωνίου.
Ο εισαγγελέας ζητά την ενοχή του πρώην υπουργού για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες σχετικά με την υπόθεση εκσυγχρονισμού 6 φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού την περίοδο που ήταν υπουργός Εθνικής Αμύνης.
Το πλέον τραγικό αυτής της υπόθεσης είναι πως ο Γιάννος Παπαντωνίου ήταν τελευταία φορά Υπουργός πριν από 20 και πλέον έτη.
Κατηγορείται για ένα έγκλημα που διέπραξε στα 50 του και στα 75 δεν έχει ακόμη τελεσιδικήσει κάποια απόφαση.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο της υπόθεσης είναι η υπερασπιστική γραμμή. Δηλαδή, πως η πλευρά του πρώην υπουργού προσπάθησε να δικαιολογήσει περίπου 2,5 εκατ. που φέρονται να βρέθηκαν στην κατοχή του μετά από μια θολή σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού.
"Υποστήριξε πως είχε μια θεία στο Νίγηρα που είχε χρήματα και του έδινε", αλλά επειδή έλειπαν 700 χιλ. για να συμπληρωθεί το ποσό, είπε πως ήταν από την πρώην γυναίκα του την οποία είχε διευκολύνει και του τα επέστρεψε από το 1993-1997 που απεβίωσε.
Πάλι καλά που ο πρώην Υπουργός δεν είπε πως τα χρήματα βρήκε γιατί εξυπηρέτησε κάποιον πρίγκιπα από τη Νιγηρία, ο οποίος τους ζήτησε κάποια χάρη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Αν δεν μας εμπαίζει ο πρώην σοσιαλιστικής Υπουργός, τότε φαίνεται πως μας ειρωνεύεται η ίδια η πραγματικότητα.
Η υπόθεση για την οποία κατηγορείται ο Γιάννος Παπαντωνίου αφορά κάποιες συμβάσεις που είχε βρει από τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τον οποίο διαδέχθηκε στο Υπουργείο και αντί να τις ακυρώσει, τις προχώρησε με τις αντίστοιχες ωφέλειες, όπως αναφέρει ο εισαγγελέας.
Οι παροικούντες γνωρίζουν ή υποψιάζονται πως οι καθυστερήσεις ή αναθεωρήσεις συμβάσεων συχνά κρύβουν άλλες προθέσεις και όχι το δημόσιο όφελος όπως προβάλλεται.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο πλέον διακεκριμένος της πολιτικής διαφθοράς τις τελευταίες δεκαετίες (ίσως και της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας), απασχόλησε το πανελλήνιο όταν μετά την εφαρμογή του νόμου που περιόριζε το δικαίωμα των εξωχώριων εταιρειών να κατέχουν ακίνητα, εμφάνισε στη κατοχή του το περίφημο ακίνητο κάτω από την Ακρόπολη στον ακριβότερο δρόμο των Αθηνών.
Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο δημοφιλέστερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης κατά έρευνες της κοινής γνώμης, μη μπορώντας να δικαιολογήσει τα χρήματα με τα οποία αγοράστηκε η "ροζ βίλα της Εκάλης", είχε εμφανίσει κορυφαία στελέχη του κινήματος να του δανείζουν τα χρήματα.
Είναι προφανές πως δεν πρόκειται για ηλιθιότητα αλλά για το θράσος πως κανένας δεν μπορεί να τους ακουμπήσει ότι και αν εμφανίσουν σαν περιουσιακό στοιχείο.
Οι δομές ελέγχου (δικαιοσύνης κ.λπ.) αλλά και η ανεκτικότητα της κοινής γνώμης στη διαφθορά επιτρέπουν τέτοιας θρασύτητας επίδειξή της.
Γιατί όμως μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης κάνει τα "στραβά μάτια" σε καραμπινάτες περιπτώσεις διαφθοράς;
Ίσως γιατί έτσι ...
συγκαλύπτει τις δικές της ενοχές.
Στην περίφημη κωμωδία του Αλέκου Σακελάριου "Υπάρχει και φιλότιμο", ο Λάμπρος Κωνσταντάρας που υποδύεται τον παραιτηθέντα υπουργό Μαυρογιαλούρο, ρωτά τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο που υποδύεται τον κομματάρχη Γκρούεζα: "Εσύ ρε Γκρούεζα πώς έκανες τα λεφτά που έκανες, πώς έχτισες το σπίτι που έχτισες, τι δουλειά κάνεις. Εξωκομματικώς πως τα βολεύεις;".
"Έλα Παναγία μου... Μα είμαι του κόμματος από 20 χρονών παιδάκι. Θυσία γίνομαι για το Κόμμα", απαντά αυτός σταυροκοπούμενος.
Από το ’65 που προβλήθηκε για πρώτη φορά η ταινία μέχρι σήμερα λίγα φαίνεται να έχουν αλλάξει. Η διαφθορά αποτελεί ένα ενδημικό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας.
Η φυγή των ικανότερων στο εξωτερικό μειώνει τις πιθανότητες πως κάτι θα μπορούσε να αλλάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου