Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Έχουμε αναλύσει πως η επιτυχία της "επιθετικής εξαγοράς" του ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκε κατά πρώτον, στην αχαλίνωτη επιθυμία στελεχών, μελών και οπαδών για καθ’ οιονδήποτε τρόπο επάνοδο στην εξουσία για τη νομή των παρασιτικών προνομίων που συνεπάγεται αυτή.
Κατά δεύτερον στηρίχθηκε στη δημοσιότητα και αναγνωρισιμότητα που προσέφερε στο πρόσωπο του νέου αρχηγού η νοσηρή περιέργεια των πρωϊνάδικων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για τις "πικάντικες" πλευρές της προσωπικής του ζωής, την οποία αυτός και ο σύντροφός τους αφειδώς προσφέρουν στο φιλοθέαμον κοινό.
Τα συστατικά αυτά, τα οποία την εποχή της κυριαρχίας της εικόνας και της ειδωλολατρίας της ασημαντότητας στην οποία διαβιούμε, συνήθως αρκούν για να εκτοξεύσουν κάποιον, όχι μόνο στην ηγεσία ενός κόμματος της επαρχίας της Δύσης, αλλά και στον ίδιο τον θρόνο της αυτοκρατορίας.
Αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προκαλούν θυμηδία, γιατί επιβεβαιώνουν τα περί ευκαιριακού συνονθυλεύματος, αλλά πρέπει και να μας προβληματίζουν καθώς αποτελούν συμπτώματα της πολιτικής παρακμής της εποχής μας.
Όσοι αναρωτιέστε γιατί δεν υπάρχουν ήδη μαζικές αποχωρήσεις αλλά διαγραφές, σκεφτείτε πως η πλειοψηφία των στελεχών ενός κόμματος βιοπορίζεται από την κομματική της ιδιότητα. Οι περισσότεροι των "κομματόσκυλων" δεν έχουν εξασκήσει ποτέ οποιαδήποτε άλλο επάγγελμα και ως τούτου δεν γνωρίζουν να κάνουν τίποτα άλλο...
Πολλοί λοιπόν, ανακαλύπτουν πως ο θησαυρός αποδεικνύεται άνθρακας ή ο βασιλιάς είναι γυμνός αλλά είναι αναγκασμένοι να τον ακολουθούν.
Τούτο σημαίνει πως δεν θα τον ξεφορτωθούν εύκολα, αν δεν τον αναγκάσουν με "άλλα μέσα" να αποσυρθεί εκείθεν του Ατλαντικού...
Ο αριστερός ψηφοφόρος είναι εκπαιδευμένος να του υπόσχονται μαγικές λύσεις και να προσγειώνεται στη σκληρή πραγματικότητα.
Αρκεί να θυμηθούμε μόνο τις αντιμνημονιακές πομφόλυγες του κ. Τσίπρα την περασμένη δεκαετία, περί σκισίματος των μνημονίων, διαγραφής των χρεών, 13ης σύνταξης κλπ. Αν θέλετε να πάμε μακρύτερα, ας θυμηθούμε τα έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και τα "στις 17 εκλογές στις 18 σοσιαλισμός...".
Η αριστερά όπως οι μεσσιανικές θρησκείες, έχει την εξαπάτηση στο πολιτικό της DNA… Απλά στην περίπτωση Κασσελάκη έχουμε την περίπτωση ενός παντελώς άσχετου που αποκτά τον έλεγχο σημαντικών μοχλών εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέχει βαρύνοντα θεσμικό ρόλο στα τεκταινόμενα στη χώρα.
Ως εκ τούτου τα κωμικοτραγικά που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ευρύτερες συνέπειες.
Τουτέστιν, η "επιθετική εξαγορά" που πέτυχαν (Πολάκης-Σπρίτζης-Παππάς) με αιχμή τον κ. Κασσελάκη αφήνει αποτυπώματα στη λειτουργία του πολιτεύματος, την οικονομία και την υπόσταση της χώρας γενικότερα.
Η περίπτωση Κασσελάκη καταδεικνύει πόσο εύκολο είναι στην εποχή της κυριαρχίας της εικόνας και της λατρείας της ασημαντότητας, κάποιο παρατράγουδο να βρεθεί με τεράστιες εξουσίες στα χέρια του.
Η εκτόξευση του Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εμπεριέχει τα ίδια προωθητικά συστατικά με την εκτόξευση πλειάδας παρατράγουδων στη Βουλή την περασμένη δεκαετία.
Αυτά αποτελούνται κυρίως από την θολή αντισυστημικότητα και την περιφρόνηση των πολιτικών, οικονομικών και επιστημονικών ελίτ.
Τούτο προέκυψε σταδιακά τα τελευταία χρόνια από την αμεσότητα και τη διαφάνεια που εξασφαλίζουν στη δημόσια ζωή οι τεχνολογικές εξελίξεις. Η απόσταση μεταξύ των ελίτ και του πλήθους έχει εξανεμιστεί, καθώς έχει εξαλειφθεί η απόσταση μεταξύ τους, που σε παλαιότερες εποχές εξασφάλιζε το όποιο κύρος.
Σήμερα οι ελίτ ως πρόσωπα διαβιούν σε γυάλινα σπίτια και γραφεία και όλοι γνωρίζουν τα πάντα γι’ αυτούς. Το πρόβλημα προκύπτει επειδή οι περισσότεροι ενώ δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τα πολιτικά, οικονομικά ή επιστημονικά τους επιτεύγματα, είναι σε θέση να γνωρίζουν τις καθημερινές ανθρώπινες συνήθειες και αδυναμίες. Κατά συνέπεια όποιος έχει πικάντικη προσωπική ζωή ή λαμπερή οδοντοστοιχία μπορεί να διεκδικήσει το τιμόνι και το κιβώτιο ταχυτήτων της εξουσίας, χωρίς καν να χρειάζεται να γνωρίζει να οδηγεί. Το πολιτικό σύστημα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια αναδεικνύει αοιδούς, ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς και μυθιστοριογράφους στο κοινοβούλιο, προς άγραν των ψήφων των αδαών και ας μη γνωρίζουν την τύφλα τους...
Τα πολιτικά κόμματα στις δημοκρατίες της Δύσης από τη δεκαετία του ’60 και μετά κάνουν αγωνιώδεις προσπάθειες να τονώσουν το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή της κοινής γνώμης στις κομματικές και πολιτικές εξελίξεις. Οι ηγεσίες αναδεικνύονται όλο και από ευρύτερες βάσεις και οι αποφάσεις λαμβάνονται είτε με διαβουλεύσεις, είτε λαμβάνοντας υπόψη μέσω δημοσκοπήσεων των διαθέσεων της κοινής γνώμης. Παρατηρείται λοιπόν μια διάχυση της εξουσίας σε όλο και μεγαλύτερη βάση. Αν και αυτό δεν κατάφερε να μειώσει τη διεύρυνση της αντισυστημικότητας έχει καταφέρει να λαμβάνονται όλο και περισσότερες αποφάσεις με ορίζοντα το βραχυπρόθεσμο συμφέρον.
Η επιστήμη της συμπεριφορικής διδάσκει πως...
ο μέσος όρος πάντα προτιμά 5 και στο χέρι τώρα παρά 50 και μετά από δέκα χρόνια.
Αυτό μακροπρόθεσμα μοιάζει με συνταγή καταστροφής...
Ο Κασσελάκης λοιπόν αποτελεί ένα σύμπτωμα της εποχής μας, απλά εκδηλώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί αποτελεί τον πλέον αδύναμο κρίκο του συστήματος.
Από φαιδρά πρόσωπα μην περιμένετε σοβαρές πολιτικές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου