Και μου το ‘λεγε η δασκάλα μου η κυρία Χρύσα με τ’ όνομα, αλλά εγώ την είχα γραμμένη στα παλαιότερα των παιδικών μου υποδημάτων. «Πριν μιλήσεις, να βουτάς την γλώσσα σου στο μυαλό σου». Παλιά συμβουλή, σχεδόν αρχαΐζουσα, μύριζε από τότε διδακτική μούχλα και εκφραστικό συντηρητισμό. Πόσο μάλλον σήμερα, που ο καθένας ανοίγει το ρημάδι του και αμολά προς το φιλοθεάμον προεκλογικό κοινό όποια μπούρδα του κατέβει.
Δεν ξέρω αν το ‘χετε πάρει χαμπάρι, αλλά δύο από τα πιο καυτά ζητήματα που δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός στον ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα, ήταν και τα δύο από κομματικές ψευτο-συγκεντρωσούλες των τριάντα-σαράντα ατόμων όπου οι στελεχάρες νιώθουν την ελευθερία και την άνεση να πουν αυτά που πραγματικά πιστεύουν και να δολοφονήσουν την ελληνική γλώσσα κατά τον τρόπο που γουστάρουν. Πρώτα ήταν ο Σπίρτζης που παρέα με τον Πολάκη είπε ότι θα μας φέρει την δημοκρατία «είτε με το καλό είτε με το άγριο», τώρα έσκασε μύτη και ο Κώστας Αρβανίτης για να εκστομίσει —πάλι σε παρόμοια κομματική μικρο-εκδηλωσούλα— την απίθανη μπαρούφα του για την πολιτικοϊδεολογική συσχέτιση των «αρίστων» του Μητσοτάκη με την ναζιστική «Αρία φυλή». Πιο ασυνάρτητο πεθαίνεις, για να υιοθετήσω κι εγώ το γλωσσικό ιδίωμα της εποχής.
Θα μου πείτε ότι ο Αρβανίτης είχε αποκαλέσει τον πρωθυπουργό μαλ@@@α από ραδιοφώνου, θα κωλώσει να τον βγάλει ναζιστή χρησιμοποιώντας μια δικής του κατασκευής ετυμολογία των λέξεων;
Ελάτε τώρα. Εξάλλου, αυτός ήταν ο πρωτοπόρος της ελληνικής πλάσης που ανακάλυψε ότι ο Μητσοτάκης ήταν ακροδεξιός, όπως μας κοκορεύτηκε στην ίδια ομιλία. Οπότε μπροστά σε τέτοια αποκάλυψη, μια γλωσσική παρασπονδία συγχωρείται. Είτε Αμούνδσεν, είτε Μπαμπινιώτης θα ήταν ο Αρβανίτης. Και τα δυο μαζί, θα ήταν υπερβολή να τα απαιτούμε. Και αν μη τι άλλο, να του αναγνωρίσουμε ότι ήταν πιο πρωτότυπος από τον ανιαρό Παπαδημούλη, ο οποίος προτίμησε από βήματος Ευρωκοινοβουλίου να ονομάσει «Στάζι» την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πάλι σε γερμανική version πήγαν, αλλά ο Παπαδημούλης προτίμησε τη μουντή και καταθλιπτική ατμόσφαιρα του ανατολικού Βερολίνου, έναντι των φαντεζί αγκυλωτών σταυρών σε κόκκινο φόντο και των λαμπαδηδρομιών που επιστράτευσε ο Αρβανίτης.
Είναι τελικά πιο φουτουριστικός ο Αρβανίτης. Εξ ου και το κρεσέντο της μνημειώδους ομιλίας του, εκεί που είπε ότι «ο Μητσοτάκης σήμερα μπορεί να παριστάνει ότι είναι με τους γκέι και αύριο να τους σκοτώνει τους γκέι». Εκεί πια ο ποιητής σηκώνει τα χέρια.
Φαίνεται ότι τελικά το Ευρωκοινοβούλιο είναι ένας φρικτός θεσμός που...
καταστρέφει όσους έχουν την ατυχία να βρεθούν στην αγκαλιά του.
Είτε στο χρήμα το ρίχνουν σαν την Καϊλή, είτε στις προσβλητικές ηλιθιότητες σαν του Αρβανίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου