Ποτέ δεν ένιωθε «Υπερήφανος που γεννήθηκε Ελληνας». l
Νεότερος είχε μια αίσθηση βαθιάς ικανοποίησης που ήταν Ελληνας l – κι ακόμη νιώθει καλά που έτυχε να γεννηθεί μέσα σ’ αυτή την ιστορική και πλούσια γλώσσα κι αυτόν τον βασικό για την ανθρωπότητα πολιτισμό. l Αλλά «υπερήφανος»; l Για κάτι που δημιουργήθηκε από αρχαίες γενιές του τόπου και της λαλιάς του; l
Η δική του γενιά, ο σύγχρονος, γενικότερα, κόσμος του τόπου του, πόσα έχει δημιουργήσει που να δικαιολογούν υπερηφάνεια και καμάρι;
Με ενδιαφέρον διαβάζει τις μέρες αυτές ότι για τη δημιουργία του περίφημου κινέζικου Πήλινου Στρατού που βρέθηκε στη δυτική Κίνα πριν από περίπου 50 χρόνια, l με 8.000 στρατιώτες από τερακότα, σε φυσικό μέγεθος, l συνέβαλαν Ελληνες γλύπτες υπό την καθοδήγηση των οποίων εργάστηκαν οι χιλιάδες ντόπιοι τεχνίτες και εργάτες που κατασκεύασαν αυτόν τον εκπληκτικό «στρατό». l Ο οποίος ετάφη πριν από περίπου 2.300 χρόνια μαζί με τον αυτοκράτορα που τον εμπνεύστηκε, στον «μεγαλύτερο τάφο του κόσμου». l Δεδομένου ότι η γλυπτική ήταν ξένη προς την αρχαία κινεζική κουλτούρα, η οποία μόνο ειδώλια δημιουργούσε, ειδικοί επιστήμονες, Κινέζοι και άλλοι διεθνούς κύρους αρχαιολόγοι, υποστηρίζουν σε εξαιρετικά ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του BBC και του National Geographic πως η αιφνίδια παρουσία τόσων και τέτοιων αγαλμάτων αν δεν οφείλεται στην παρουσία Ελλήνων γλυπτών στην αυλή του αυτοκράτορα, οφείλεται σίγουρα σε ελληνική επιρροή. l Είναι βέβαιο εξάλλου ότι Κινέζοι και Ελληνες ήρθαν σε επαφή στην κοιλάδα της Φεργκάνα, η οποία με τις κατακτήσεις του Μεγαλέξανδρου είχε γίνει μέρος της Βακτριανής και του κατοπινού βασιλείου των Σελευκιδών. l Σε εποχή δηλαδή ελάχιστα προηγηθείσα της εποχής που κατασκευάστηκε ο στρατός από τερακότα. l Και βρέθηκαν σε αρχαία κινεζικά κείμενα και άλλες μαρτυρίες που συνηγορούν με τη θεωρία της συμβολής Ελλήνων στη δημιουργία του μοναδικού αυτού «μνημείου». l
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, ιδιαίτερα για εμάς τους Ελληνες. l Οι οποίοι όμως από πού κι ως πού «υπερήφανοι»;
Υπερήφανοι θα ήταν αν είχαν εξαλείψει λ.χ. το ανεκδιήγητο χάλι της ελληνικής «Δικαιοσύνης» – της Αρνησιδικίας πες καλύτερα.
Υπερήφανοι, αν τη γλώσσα τους την δίδασκαν αποτελεσματικά στα σχολεία τους και όχι ζαμανφουτίστικα, σε βαθμό κακουργήματος πια.
Υπερήφανοι αν τα νοσοκομεία τους έπαυαν να θυμίζουν…
Αλλά ...
άστα. Δεν έχει πάτο η λίστα.
Πώς τσιμάνε όμως τα ΜουΜουΕεεε!
Του ήρθε του κυβερνητικού πολιτικορθού να πλασάρει «το Καλάθι του Νοικοκυριού» l αντί του παραδοσιακού, και ορθότερου, «το καλάθι της νοικοκυράς» l (διότι η νοικοκυρά ή ο νοικοκύρης πάει για ψώνια, όχι το νοικοκυριό) l κι έσπευσαν να το υιοθετήσουν και να το παπαγαλίζουν ακατάπαυστα οι πάσης φύσεως δικαιωματιστές l –γλωσσικώς πολιτικορθάδες ως γνωστόν– l των τηλεραδίων, εντύπων, ιστοτόπων και άλλων δεινών. l Αφτιά, μάτια, νιονιό για διόρθωση των γλωσσικών ολισθημάτων τους, δεν διαθέτουν. l Αλλά το ορθόν τους, αμέσου δράσεως. l
Και κοίτα τώρα να δεις:
Αρχισε στην ΕΣΗΕΑ σεμινάριο για τη δημοσιογραφική γλώσσα. l Από τους συμμετέχοντες 75% είναι εν ενεργεία δημοσιογράφοι κι από αυτούς μόνο ένας (1) είναι ηλικίας έως 24 ετών. l Αλλά και στις ηλικίες 25-34 το ποσοστό είναι μόνο 8%. Στις ηλικίες 35-44 είναι 28%, 45-54 39%, 55-64 22% και ένα φιλομαθές 6% άνω των 65. l Σημειωθήτω επίσης: μόνο το 10% είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης – τουτέστιν ου φροντίς Ιπποκλείδη. l Οι λοιποί, πτυχιούχοι ΑΕΙ και άνω. l Πάντως, εύγε στην ΕΣΗΕΑ. l (Α, το Δ.Σ. της παρακολουθεί το σεμινάριο; l Λέω, μπας και εκλείψει κάποτε η λιπαρή γλώσσα συνδικαλαρίας που μετέρχεται και η ΕΣΗΕΑ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου