Ο Νεολουδισμός, είναι μια φιλοσοφία, η οποία αντιτίθεται σε ορισμένες μορφές σύγχρονης τεχνολογίας, όπως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα κινητά τηλέφωνα, ή ακόμα και καθολικά σε όλες τις τεχνολογίες. Είναι η συνέχεια του κινήματος των Λουδιτών, το οποίο ξεκίνησε τον 19ο Αιώνα, από τους υφαντουργούς της Αγγλίας οι οποίοι εξεγέρθηκαν κατά των νεοκατασκευασθέντων μηχανημάτων της βιομηχανικής επανάστασης.
Από τη δεκαετία του '90 μέχρι και σήμερα, εκατομμύρια ευρώ έχουν δαπανηθεί, για την ψηφιακή επιμόρφωση των Δημοσίων υπαλλήλων.
Σεμινάρια επί σεμιναρίων, με ποιο αποτέλεσμα;
Να έχουν καταφέρει, κάποιοι να μάθουν να χειρίζονται την περίφημη "πασιέντζα". Και μόνο αυτό.
Ερχόμαστε στο 2022 και στην προσπάθεια να μετασχηματιστεί ο Δημόσιος τομέας, ψηφιακά.
Θέλω να αναφέρω λόγους, που ίσως βάλουν σε κίνδυνο την ευκαιρία που έχει η χώρα μας, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, να λειτουργεί ψηφιακά. Δεν θα σταθώ στα οφέλη, είναι σε όλους γνωστά, ακόμα και το γεγονός ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις νέες τεχνολογίες για να περιοριστεί το αδηφάγο τέρας του προϋπολογισμού στα έξοδα, όπως η τοπική αυτοδιοίκηση, για την οποία και μπορώ να μιλήσω λόγω προσωπικής εμπειρίας.
Αν κάποιος, προσπαθήσει να αξιολογήσει τους υπαλλήλους ενός Δήμου, σε σχέση με γνώσεις πληροφορικής και δεν αναφέρομαι σε εξειδικευμένες, παρά στις βασικές χειρισμού (για τις οποίες και επιδοτήθηκε να αποκτήσει μέσω σεμιναρίων), θα διαπιστώσει ότι το επίπεδο είναι από πολύ χαμηλό έως ανύπαρκτο.
Αυτό γιατί;
Γιατί από τους διοικούντες, έως και τους πολίτες είναι ακόμα ριζωμένο το "βύσμα". Ο αιρετός, θέλει ο πολίτης να του τηλεφωνεί προσωπικά για οποιοδήποτε πρόβλημα έχει, ώστε να του "πουλά εξυπηρέτηση", ενώ ο πολίτης νιώθει "σημαντικός" όταν μπορεί να καλέσει τον αιρετό και να του ζητήσει "εξυπηρέτηση". Οι πολίτες είναι λανθασμένα ενημερωμένοι, καμία εξυπηρέτηση δεν υπάρχει, παρά μόνο "υποχρέωση" των αιρετών, ώστε να επιληφθούν για το οποιοδήποτε πρόβλημα επηρεάζει την εύρυθμη λειτουργία ενός Δήμου.
Τουλάχιστον 15 χρόνια τώρα, Δήμοι έχουν προμηθευτεί πληροφοριακά εργαλεία, τα οποία έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας, από τους ίδιους τους εργαζομένους κάποιας υπηρεσίας. Αυτό γιατί οι ίδιοι, δεν γνωρίζουν και φοβούνται να χειριστούν οτιδήποτε έχει να κάνει με ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Κάποιοι, δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα. Η αντίληψη του "έτσι γινόταν πάντα" τους αρκεί. Τους είναι αδύνατο να διανοηθούν ότι μπορούν να εξοικονομήσουν πάρα πολύ χρόνο λειτουργώντας ψηφιακά. Όσοι το αντιλαμβάνονται, θεωρούν ότι ο χρόνος που θα εξοικονομήσουν, θα πρέπει να αφιερωθεί σε άλλες εργασίες. Δηλαδή; "Γιατί να κάνω περισσότερα πράγματα σε ένα 8ωρο, όταν μπορώ να κάνω λιγότερα;".
Άλλο αγκάθι;
Ο φόβος και η συνωμοσιολογία του "παρακολουθούν τα πάντα". Ενοχλεί, η πιθανότητα να αξιολογείται η παραγωγικότητα μιας υπηρεσίας και η αλλαγή διαδικασιών (κοινώς την καθημερινότητα που ανέφερα πριν), ώστε να μειωθεί ο χρόνος επίλυσης προβλημάτων, ή διαδικασίες χειρισμού αιτημάτων και εργασιών. Νεολουδίτες που το σύστημα εξαρτάται από αυτούς για την ορθή του λειτουργία.
Η έννοια της παραγωγικότητας, είναι κάτι που δεν αφορά τους πάντες στον δημόσιο τομέα. Δεν είναι εκπαιδευμένοι, ώστε να λειτουργούν τις υπηρεσίες όπως στον ιδιωτικό. Είναι μια παντελώς αδιάφορη έννοια.
Από την άλλη μεριά, οι εκλεγμένοι έχουν την κακή άποψη, ότι ένα πρόβλημα για το οποίο δεν έχουν ενημερωθεί, δεν είναι πρόβλημα. Πρόβλημα είναι όταν ο ψηφοφόρος τον καλέσει και θα πρέπει να προσπαθήσει να το λύσει γιατί σε άλλη περίπτωση, θα χάσει την ψήφο. Καλύτερα λοιπόν, να μην ενημερώνουν οι πολίτες τους εκλεγμένους. Ο στρουθοκαμηλισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Πολύ φοβάμαι, ότι συστήματα τα οποία θα αφορούν την αύξηση της παραγωγικότητας, θα απαξιωθούν πολύ γρήγορα από εργαζομένους με το πρόσχημα, "είναι δύσχρηστο".
Η άποψη, ότι η αύξηση παραγωγικότητας, είναι δυνατή μόνο με προσλήψεις, συντηρεί ένα μεγάλο πρόβλημα.
Σκεφτείτε Δήμους που θα λειτουργούν ψηφιακά και οι εργαζόμενοι δεν θα χρειάζεται να "εξυπηρετούν" επειδή τους το επιβάλει ο πολιτικός τους προϊστάμενος. Πραγματικά, θα αρχίσει μια ριζική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό και πραγματικά θα αναλαμβάνουν οι ικανότεροι, η έννοια "βύσμα" θα αρχίσει να φεύγει από τη συνείδηση των πολιτών και θα πάψει να είναι ένα "εργαλείο" των εκλεγμένων το οποίο θα καλύπτει την ανικανότητα τους στην άσκηση διοίκησης.
Δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει μαζί με τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό, να λειτουργήσει πραγματικά η αξιολόγηση, με αντικειμενικά κριτήρια τα οποία θα προκύπτουν από τα ψηφιακά δεδομένα. Ακόμα και σε αυτό τον τομέα, η αξιολόγηση, θα προκύπτει και δεν θα γίνεται με υποκειμενικά κριτήρια από κάποιον προϊστάμενο, που ίσως και να λειτουργεί με διάφορα, μη αποδεκτά κριτήρια.
Πραγματική αξιολόγηση λοιπόν σε όλους. Έχουμε αυτή την ευκαιρία, να εφαρμοστεί και μάλιστα αντικειμενικά. Θα ωφελήσει να ξεπεράσουμε ανώδυνα παθογένειες, καθώς και αντιλήψεις δεκαετιών, ώστε να γίνει το κράτος, πραγματικά οργανωμένο.
Πρέπει εμείς οι πολίτες...
να το απαιτήσουμε αυτό, για να εφαρμοστεί η ισονομία και η ίση αντιμετώπιση των πολιτών. Για να μπορούμε επιτέλους στις εκλογές να κρίνουμε τους πραγματικά ικανούς στη Δημόσια Διοίκηση από τους εκμεταλλευτές της δυσλειτουργίας των υπηρεσιών.
Οι Λουδίτες, μπορούν να συνεχίζουν να αρνούνται την τεχνολογική εξέλιξη. Υπάρχουν μέρη στην ελληνική επικράτεια, χωρίς 5G, ίντερνετ και ρεύμα. Θα μπορούν να καλλιεργούν την τροφή τους με τα χέρια και να χαρούν τον τρόπο ζωής που τους ευχαριστεί.
* Ο Γιώργος Θεοδωρακόπουλος επιχειρεί στον τομέα της πληροφορικής, στην Τρίπολη Αρκαδίας. Έχει διατελέσει αιρετός στην τοπική αυτοδιοίκηση του Δήμου Τρίπολης.
theo@symmetric.gr - Twitter: @g_m_theo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου