«Μας αλλάξανε τα πετρέλαια». Μπορεί η λαϊκή αυτή φράση να είχε πέσει σε αχρηστία, ήρθαν καιροί όμως που την έφεραν στην επικαιρότητα – κι όχι μόνο: την ανήγαγαν σε πραγματικότητα.
Καιροί που δεν μας αλλάξανε μόνο τα πετρέλαια, αλλά και τις βενζίνες, και τα φυσικά αέρια, και τα φώτα, και τα καλοριφέρ, και άπαντα τα εξ ελαίου της πέτρας καταγόμενα. l «Τση πέτρας τα παράγωγα που πάσι πάνω κάτω / λες και ξαναγεννήθηκε η φύση των πραμάτω». (Βιτσέντζος Κορνάρος Von Supermarket εποίει).
Γιατί η επίκληση της κλιματικής αλλαγής βρίσκει παρά τοις Ελλησι τόσο πυκνή χρήση όσο ουδαμόθεν επί της ευρωπαίας, τουλάχιστον, γης;
Διότι ουδαμόθεν πλην Ελλάδος η κλιματική αλλαγή ως αιτία καταστροφών, πλημμυρών και πυρκαγιών θεωρείται ικανή να καλύψει –να επιχωματώσει, να μπαζώσει, να χτίσει και να μπουρμώσει με κτίρια, μάντρες, μπετά, ασφάλτους και άλλα … φερτά υλικά– τις διαχρονικές ευθύνες, όχι μόνο συμφεροντολόγων και φαυλεπίφαυλων πολιτικών, αλλά και την επιδημική φιλαπατεωνία πλείστων πολιτών της Ελλάδος, οι οποίοι, εκτός των άλλων, έχουν γραμμένη και τη μάνα φύση.
Η οποία μπορεί να είναι Ωραία, αλλά είναι και Μοιραία. Και κυρίως εκδικητικιά. l Oχι εκδικητική· εκδικητικιά – και με τα δίκιο της. Εξ ου και θεωρούνται αναπόφευκτες και άλλες Αγίες Πελαγίες, Μάντρες, Εύβοιες, Ηλείες… (Η εκατόμβη ανθρώπων στο Μάτι ήταν και άλλου παπά ευαγγέλιο. Aλλου θεατρίνου παράσταση μάλλον).
Χοντραίνουμε οι Ελληνες. Παραχοντραίνουμε. Τι πράμα είν’ αυτό, Βαγγελίστρα μου, στους δρόμους.
Τι συμβαίνει κι έχουμε χάσει τις ζυγαριές και τα πασχάλια μας;
Ποιες ζυγαριές δηλαδή, καντάρια για εμποροκιβώτια απαιτούνται πια. l (Το λέω διότι έχω διά βίου λόγους, l εξ ου και μια «μπόλικη ευαισθησία» για το θέμα).
Αυτό το τελευταίο το αντέγραψα από θεατρική κριτική έγκυρης εφημερίδας: Ο σκηνοθέτης, λέει, «έχτισε ένα σύμπαν με προσωπική σφραγίδα και μπόλικη ευαισθησία». Πώς λέμε «έριξα στο φαΐ και μπόλικο κουρκουμά»; l
Κι αυτό πια το «μέσω εμάς» ή «μέσω εσάς»! Κρίμα κι άδικο πια· τι έχει δηλαδή το «μέσω ημών» ή «υμών»; l Δεν το καταλαβαίνουν όλοι;
Μπα, τι λες – δεν το καταλάβαιναν τόσες δεκαετίες που το χρησιμοποιούσαμε; Εστω και ντρέτα, σαν «γλωσσικό απολίθωμα».
Δεν καταλαβαίνουμε τι θα πει «υπ’ όψιν» ή «υπόψη»; l «Κατεξοχήν», ή «εντέλει»; l Κι εν πάση περιπτώσει, άμα… ντρέπεσαι να γράψεις «μέσω υμών» ή «ημών», γύρισε τη φράση σου, πες το αλλιώς· πες λ.χ. «Η διασύνδεση Αιγύπτου με την Ελλάδα και μέσω αυτής (ή διά μέσου αυτής) με όλη την Ευρώπη…». Μόνο μη λες και μη γράφεις «και μέσω εμάς με όλη την Ευρώπη»· l μην κάνεις αυτή τη μηχανική «μετάφραση» του υμών ή ημών· l μη συμβάλλεις στη βάρβαρη στρέβλωση της ωραίας γλώσσας μας.
Γιατί πες πες, θα «καθιερωθεί» κι αυτό. Οπως τόσες και τόσες γλωσσικές ασχήμιες, μηχανιστικά «μεταφρασμένες στη Δημοτική», και καλά, τις οποίες μας επέβαλε και συνεχίζει, με την αρωγή της αμάθειας και της ανοησίας, η άχαρη, παρωχημένη, η ξύλινη ιδιόλεκτος, αυτή η αργκώ «της Αριστεράς και της Προόδου» – τρομάρα της.
Ισως κάνει καλό στον Σύριζα, δημοσκοπικά, αυτή η μεγάλη αναφορά στον ξεχωριστό άνθρωπο και αθλητή Αλέξανδρο Νικολαΐδη. l Ισως όμως και όχι.
Γιατί...
κοντά σ’ αυτούς που σκέφτονται «έχει και τέτοια ποιότητα μέσα του ο Σύριζα», l υπάρχουν και άλλοι που αντιλαμβάνονται γιατί μένουν στην αφάνεια συριζαίοι της ποιότητας αυτής, l ενώ γαυριούν κι αλαλάζουν αμολυμένοι Πολάκηδες, Κουρουμπλήδες, Σπίρτζηδες, Βαγενούδες, Τσιπροξάδελφοι, Μαμουλάκηδες και πλήθος άλλοι ομοειδείς. l
Καλά καλά δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχε αναπληρωτής εκπρόσωπος του Σύριζα.
Μόνο Ηλιόπουλος· μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου