"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΥΡΓΕΛΟΨΩΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η αισθητική Κώστα Μπακογιάννη

 

Οι αισθήσεις λένε αλήθειες. Η επίδοση του δημάρχου με το «βαρύ» όνομα είναι ακριβώς αυτή που βλέπουμε, ακούμε, οσφριζόμαστε

    Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Γεγονότα σαν το μπαστάκωμα του καρακιτσάτου αγάλματος της Μαρίας Κάλλας στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου -οδός που «περικυκλώνει» την Ακρόπολη και θα έπρεπε να είναι προσεγμένη έως το τελευταίο της χιλιοστό- δεν είναι δυσάρεστα. Θα μπορούσε κάποιος να τα χαρακτηρίσει ακόμα και θετικά, αφού μια γερή δόση ωμής πραγματικότητας πάντα μας βοηθά να δούμε την αλήθεια – και η αλήθεια απελευθερώνει. «Και γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» λέει ο Χριστός (Κατά Ιωάννην 8:32).

Ο Κώστας Μπακογιάννης ως πολιτικό ον είναι ακριβώς ό,τι βλέπουμε στο άγαλμα της Μαρίας Κάλλας: Μια κατασκευή, που απέχει από το πολιτικό πρότυπο, το οποίο μπορεί να ωφελήσει τους πολίτες όσο απέχει το μπακιρένιο, απαστράπτον, υπερμέγεθες σουβενίρ που έβαλαν στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου από την αληθινή εικόνα της Μαρίας Κάλλας.

Μάλιστα, ο Κώστας Μπακογιάννης, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα σε τηλεοπτική εκπομπή (την παρουσιάζουν οι Ι. Χασαπόπουλος και Α. Βούλγαρη), όταν του είπαν ότι το άγαλμα δεν μοιάζει με την Κάλλας, απάντησε το μνημειώδες: «Όλοι διαφορετικά ρούχα φοράμε, όλοι σε διαφορετικά σπίτια μένουμε».

Η απάντηση Μπακογιάννη θυμίζει την απίθανη εξίσωση, η οποία πάντοτε αναφέρεται σαν ανέκδοτο, που παραπέμπει στην παραβίαση της λογικής διά της λογικοφάνειας: «Ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι».

Ε, όχι, κ. Μπακογιάννη. Η ασχήμια και το καρακιτσαριό δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από μια σαχλή και λίαν ανόητη επίκληση της… διαφορετικότητας. Αν ίσχυε το οικτρό σόφισμα που ξεφουρνίσατε, τότε όλα εξίσου ωραία είναι και εξίσου σημαντικά. Και ένα παράπηγμα στο Ζεφύρι είναι εφάμιλλο του Παρθενώνα και ένα σκυλάδικο ισάξιο με το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ και κάποιος αξιοθρήνητος γόνος «βαριού» ονόματος που τα θαλασσώνει έρχεται ίσα κι όμοια με τον Περικλή.

Και κάτι για το τέλος: Το χειρότερο όλων θα είναι...

 

ο Κώστας Μπακογιάννης να μην προσπαθεί να μας… δουλέψει, αλλά όντως να μην μπορεί να διακρίνει πόσο κακόγουστο και ανάρμοστο για τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι αυτό το άγαλμα.



Δεν υπάρχουν σχόλια: