Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του ανθρώπου που φροντίζει καρκινοπαθείς και αρνείται να εμβολιασθεί.
Φοβάται τις τυχόν παρενέργειες;
Εχει άποψη για το εμβόλιο;
Και αφού έχει άποψη για το εμβόλιο, μήπως έχει άποψη και για τη φαρμακευτική αγωγή που τον υποχρεώνει ο γιατρός να χορηγήσει στον ασθενή;
Και σε αυτήν την περίπτωση τι κάνει;
Δίνει κωδικοποιημένο σημείωμα στον ασθενή για να τον προειδοποιήσει ότι τον δηλητηριάζουν; Του συστήνει να μην καταπιεί το χάπι και να το φτύσει;
Μήπως είναι εναντίον των εμβολίων γενικά;
Αναρωτιέμαι αν κάποιος στη σχολή από την οποία αποφοίτησε, του εξήγησε ότι το εμβόλιο είναι κομμάτι ενός περίπλοκου επιστημονικού συστήματος το οποίο καλείται να υπηρετήσει.
Το εμβόλιο δεν διαφέρει από τη χορήγηση οξυγόνου ή τη μετάγγιση αίματος. Οπως, λοιπόν, δεν μπορεί να μη συμφωνεί με τη χορήγηση οξυγόνου, έτσι δεν μπορεί να μη συμφωνεί με τον εμβολιασμό.
Η τρίτη υπόθεση είναι ακόμη πιο δυσοίωνη. Είναι καλός άνθρωπος και δεν πιστεύει ότι θα κολλήσει ούτε θα μεταδώσει τον ιό. Είναι και θέμα χαρακτήρα. «Δεν γουστάρω. Παρατάτε με».
Για να μην τα πολυλογώ. Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του ανεμβολίαστου νοσηλευτή αλλά φοβάμαι ότι θα χαθώ στον λαβύρινθο και θα με κατασπαράξει ο μινώταυρος της παράνοιας.
Μου είναι πιο απλό να καταλάβω για ποιον λόγο η Πολιτεία δεν φρόντισε να αντιμετωπίσει τον μινώταυρο της παράνοιας.
Αν νομοθετούσε τον εμβολιασμό ως υποχρεωτικό για τους επαγγελματίες της υγείας –όπως είναι υποχρεωτικό να απολυμαίνουν τα χέρια τους–, υποθέτω ότι θα ξεκινούσε ένας ακόμη κύκλος εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων. Οι συνδικαλιστές θα φώναζαν για περιορισμό των εργασιακών τους δικαιωμάτων, θα καλούσαν σε συλλαλητήρια μαζί με τους κουφοντινιστές και ο ιός θα έκανε πάρτι.
Δεν θέλω να δικαιολογήσω ούτε τους μεν ούτε τους δε
. Είναι απαράδεκτο ότι η Πολιτεία δεν νομοθέτησε την υποχρέωση ή, εν πάση περιπτώσει, την υποχρεωτική αργία όσων αρνούνται να εμβολιαστούν.
Διαβάζω ότι ο Ντράγκι σκοπεύει να το κάνει στην Ιταλία. Πράγμα που σημαίνει ότι ούτε εκεί ισχύει η υποχρέωση, έως σήμερα τουλάχιστον. Να ’ναι καλά ο πολιτισμός των δικαιωμάτων.
Ο Σατωβριάνδος, στις «Αναμνήσεις από το επέκεινα», γράφει ότι τα δικαιώματα προκύπτουν από τις υποχρεώσεις και όχι οι υποχρεώσεις από τα δικαιώματα. Θα μου πείτε, ήταν συντηρητικός, ενώ εμείς ζούμε στον κόσμο της προόδου.
Ο Πόπερ, που δεν ήταν συντηρητικός, έγραφε πως οι ελίτ δεν έχουν αυξημένα δικαιώματα, έχουν αυξημένες υποχρεώσεις.
Το γράφω για τους γιατρούς που αρνούνται να εμβολιαστούν.
Οι κοινωνίες μας θυμίζουν...
μια κινούμενη άμμο δικαιωμάτων.
Ας ελπίσουμε πως η πανδημία θα μας κάνει να το ξανασκεφτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου