Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
Ενα παλιό και δοκιμασμένο ρητό μάς διδάσκει ότι η απόπειρα συγκάλυψης είναι συνήθως χειρότερη από το ίδιο το έγκλημα, όποιο και αν είναι αυτό. Κάνει στο τέλος μεγαλύτερη πολιτική ζημιά και σπρώχνει τους χειριστές της επιχείρησης συγκάλυψης σε έναν πολύ ολισθηρό, επικίνδυνο κατήφορο.
Παράδειγμα κλασικό και πρόσφατο η τραγωδία στο Μάτι.
Ενα παλιό και δοκιμασμένο ρητό μάς διδάσκει ότι η απόπειρα συγκάλυψης είναι συνήθως χειρότερη από το ίδιο το έγκλημα, όποιο και αν είναι αυτό. Κάνει στο τέλος μεγαλύτερη πολιτική ζημιά και σπρώχνει τους χειριστές της επιχείρησης συγκάλυψης σε έναν πολύ ολισθηρό, επικίνδυνο κατήφορο.
Παράδειγμα κλασικό και πρόσφατο η τραγωδία στο Μάτι.
Η καταστροφική πυρκαγιά θα μπορούσε να έχει συμβεί οπουδήποτε, με οιαδήποτε κυβέρνηση. Ενδεχομένως και η εκατόμβη των νεκρών. Εχουμε δει αντίστοιχα ακραία φαινόμενα σε πολλές άλλες χώρες.
Στην Ελλάδα υπήρχαν ασφαλώς οι δικές μας ιδιαιτερότητες. Τα Σώματα Ασφαλείας έγιναν σταδιακά ΔΕΚΟ της παλιάς αμαρτωλής περιόδου, ειδικά κατά την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Χάθηκε κάθε έννοια πειθαρχίας, αξιοκρατίας, συνεχούς και αυστηρής προετοιμασίας. Κουμάντο έκαναν συνδικαλιστές ή «νονοί» που επιβίωναν σε όλες τις καταστάσεις. Και την κρίσιμη ώρα επικρατούσε το μπάχαλο.
Οταν κάποιοι εγκέφαλοι συνειδητοποίησαν το μέγεθος της τραγωδίας, κατέφυγαν στα κλασικά εργαλεία. Εξέθεσαν τον τότε πρωθυπουργό όταν τον έβαλαν μπροστά σε μία κάμερα να παριστάνει τον επιχειρησιακό προϊστάμενο σε ένα τραπέζι με άσχετους γύρω γύρω, δίνοντας την εικόνα μπουλουκιού. Αν ο κ. Τσίπρας είχε απλώς πάει στο Μάτι εκείνη την ώρα και έλεγε μία συγγνώμη για ό,τι συνέβη, η πολιτική ζημιά θα ήταν πολύ μικρότερη. Ακολούθησαν επιθέσεις στα μέσα ενημέρωσης, μία ημιτελής προσπάθεια εξεύρεσης βολικών θεωριών συνωμοσίας βάσει δορυφορικών στοιχείων και μία συνέντευξη Tύπου που διδάσκεται πλέον σε ειδικά σεμινάρια για το πώς να μη χειρίζεσαι μία κρίση. Την ώρα της κρίσης φάνηκε η έλλειψη επαγγελματισμού, πειθαρχίας και όλοι έμειναν με την εντύπωση του χάους, του μπάχαλου.
Στην Ελλάδα υπήρχαν ασφαλώς οι δικές μας ιδιαιτερότητες. Τα Σώματα Ασφαλείας έγιναν σταδιακά ΔΕΚΟ της παλιάς αμαρτωλής περιόδου, ειδικά κατά την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Χάθηκε κάθε έννοια πειθαρχίας, αξιοκρατίας, συνεχούς και αυστηρής προετοιμασίας. Κουμάντο έκαναν συνδικαλιστές ή «νονοί» που επιβίωναν σε όλες τις καταστάσεις. Και την κρίσιμη ώρα επικρατούσε το μπάχαλο.
Οταν κάποιοι εγκέφαλοι συνειδητοποίησαν το μέγεθος της τραγωδίας, κατέφυγαν στα κλασικά εργαλεία. Εξέθεσαν τον τότε πρωθυπουργό όταν τον έβαλαν μπροστά σε μία κάμερα να παριστάνει τον επιχειρησιακό προϊστάμενο σε ένα τραπέζι με άσχετους γύρω γύρω, δίνοντας την εικόνα μπουλουκιού. Αν ο κ. Τσίπρας είχε απλώς πάει στο Μάτι εκείνη την ώρα και έλεγε μία συγγνώμη για ό,τι συνέβη, η πολιτική ζημιά θα ήταν πολύ μικρότερη. Ακολούθησαν επιθέσεις στα μέσα ενημέρωσης, μία ημιτελής προσπάθεια εξεύρεσης βολικών θεωριών συνωμοσίας βάσει δορυφορικών στοιχείων και μία συνέντευξη Tύπου που διδάσκεται πλέον σε ειδικά σεμινάρια για το πώς να μη χειρίζεσαι μία κρίση. Την ώρα της κρίσης φάνηκε η έλλειψη επαγγελματισμού, πειθαρχίας και όλοι έμειναν με την εντύπωση του χάους, του μπάχαλου.
Μετά άρχισε το «καφενείο», η επιχείρηση συγκάλυψης με βάση τα κόλπα του αμφιθεάτρου.
Η «υπόθεση Μάτι» με συγκλόνισε προσωπικά. Κάποιοι θεώρησαν ότι η έρευνα στο ζήτημα αυτό είχε κομματική στόχευση. Δεν θα καταλάβουν ποτέ τι είναι η δημοσιογραφία. Με συγκλόνισε γιατί από τη μία άκουγα απίστευτες προσωπικές ιστορίες από θύματα και ανθρώπους που έχασαν τα πάντα, και τις οικογένειές τους.
Και από την άλλη συνειδητοποιούσα πως το ελληνικό κράτος λιώνει σε μία κρίση, ειδικά όταν αντί για επαγγελματίες έχεις σε κρίσιμες θέσεις κυνικά κτήνη. Συγγνώμη για την έκφραση, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψεις τον κυνισμό, το αδίστακτο της συμπεριφοράς, την παλιανθρωπιά.
Τρομάζει και εξοργίζει το γεγονός ότι...
Η «υπόθεση Μάτι» με συγκλόνισε προσωπικά. Κάποιοι θεώρησαν ότι η έρευνα στο ζήτημα αυτό είχε κομματική στόχευση. Δεν θα καταλάβουν ποτέ τι είναι η δημοσιογραφία. Με συγκλόνισε γιατί από τη μία άκουγα απίστευτες προσωπικές ιστορίες από θύματα και ανθρώπους που έχασαν τα πάντα, και τις οικογένειές τους.
Και από την άλλη συνειδητοποιούσα πως το ελληνικό κράτος λιώνει σε μία κρίση, ειδικά όταν αντί για επαγγελματίες έχεις σε κρίσιμες θέσεις κυνικά κτήνη. Συγγνώμη για την έκφραση, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψεις τον κυνισμό, το αδίστακτο της συμπεριφοράς, την παλιανθρωπιά.
Τρομάζει και εξοργίζει το γεγονός ότι...
σε τέτοιους ανθρώπους ανέθεσαν Ελληνες πολιτικοί την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών.
Ευτυχώς που υπάρχουν στη χώρα μας δικαστικοί λειτουργοί και κρατικοί υπάλληλοι που σέβονται τον όρκο τους και έψαξαν την αλήθεια.
Τους ευχαριστούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου