ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Το πρόβλημα το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι ο Πέτρος Κόκκαλης

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Και ξαφνικά προέκυψε η συμμετοχή του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.


Αμέσως μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του ξέσπασε πολιτική κόντρα μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ εδώ και καιρό μαίνεται η αντιπαράθεση μεταξύ του νυν και του πρώην ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη και Σωκράτη Κόκκαλη. 

Ας αφήσουμε, όμως, στην άκρη την επιχειρηματικο-ποδοσφαιρική διαμάχη και ας επικεντρωθούμε στο πολιτικό κομμάτι της υπόθεσης.

 

ΔΕΝ είναι καθόλου παράλογο κάποιος επιχειρηματίας, εν προκειμένω ο Πέτρος Κόκκαλης, να έχει τη βούληση να ασχοληθεί με τα κοινά. Αντιθέτως, είναι λογικό να μπαίνουν στην πολιτική και επιχειρηματίες και αθλητές και καλλιτέχνες και στελέχη εταιριών. Αρκεί να μην είναι για το θεαθήναι. Και αρκεί να έχουν «ψηθεί» στην αγορά και να μπορούν να μεταφέρουν τις εμπειρίες τους από το χώρο στον οποίο δραστηριοποιούνταν.

 

ΓΙΑΤΙ και στο παρελθόν έχουν εισέλθει στην πολιτική πολλοί «επώνυμοι» που μετά την ημέρα εκλογής τους στη Βουλή ή στο Eυρωκοινοβούλιο δεν μάθαμε ξανά… νέα τους. Ο καθένας, λοιπόν, μπορεί να κουβαλάει βαρύ όνομα είτε από την οικογένειά του είτε από όσα δημιούργησε ο ίδιος. Αλλά όταν μπει στην πολιτική το κοντέρ μηδενίζει. Και πλέον κρίνεται για την πολιτική του δράση και το αποτέλεσμα της συμμετοχής του.

 

ΤΟ «πρόβλημα», λοιπόν, δεν είναι η είσοδος του Πέτρου Κόκκαλη στην πολιτική. 

 Το μόνο ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο ίδιος ο επιχειρηματίας είναι: πώς νιώθει στο πλάι κομματικών στελεχών που κουβαλούν τόσες ιδεοληψίες. Πώς κρίνει ο ίδιος τις απόψεις του συμβούλου στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού, Νίκου Καρανίκα, που έχει δηλώσει… κραυγάζοντας «να πάνε στα τσακίδια οι επενδυτές»; 

Πώς νιώθει που συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο ενός κόμματος που κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία και πιστεύει ότι θα σώσει τη χώρα με ένα ακόμα πιο διογκωμένο δημόσιο τομέα;  

Πώς αισθάνεται για όλα αυτά όταν ο ίδιος προέρχεται από μια οικογένεια – σύμβολο της επιχειρηματικότητας στη χώρα;

 

ΤΟ πραγματικό πρόβλημα, όμως, δεν το έχει ο Πέτρος Κόκκαλης. 

Το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αραγε ο Δημήτρης Παπαδημούλης τι θα πει στον Πέτρο Κόκκαλη αν εκλεγούν και οι δύο ευρωβουλευτές; 

Θυμάται τα tweets που είχε αναρτήσει για τη διαπλεκόμενη Ιντρακόμ; 

Οπως και ένα σωρό άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που επιτίθεντο με μένος κατά των επιχειρήσεων της οικογένειας Κόκκαλη.

 

Η μεγαλύτερη «κωλοτούμπα», βέβαια, δεν θα μπορούσε να γίνει από κάποιον άλλον εκτός από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.  

Ο Αλέξης Τσίπρας, εκτός από το σκίσιμο των Μνημονίων προεκλογικά, αλλά ακόμα και τώρα, στηρίζει ένα μεγάλο μέρος του αφηγήματός του στον «πόλεμο κατά της διαπλοκής». Προφανώς και θα θυμάται πώς χαρακτήριζε το κόμμα του τον Σωκράτη Κόκκαλη κατά το παρελθόν. Οπως σίγουρα θα θυμάται πώς χαρακτήριζε και ένα σωρό ακόμα μεγαλοεπιχειρηματίες. Τους κατήγγελλε ως διαπλεκόμενους, έλεγε ότι επιχειρηματικά συμφέροντα όχι μόνο κυβερνούσαν τη χώρα αλλά έπαιξαν και ρόλο στη χρεοκοπία, ενώ κατηγορούσε τις προηγούμενες κυβερνήσεις για εκλεκτικές σχέσεις με εκείνους.  

Τώρα πια ο Αλέξης Τσίπρας...

 είναι σφιχταγκαλιασμένος με τη «διαπλεκόμενη» επιχειρηματική ελίτ που υποσχόταν ότι θα… συντρίψει.