Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Η είδηση δεν ήταν το συμβάν. Η είδηση ήταν ότι ένα τέτοιο συμβάν καλύφθηκε σαν να ήταν είδηση.
Πολιτικά δεν είχε σημασία ότι ο Σάββας Τσιτουρίδης απέκτησε σφραγίδα κόμματος. Το είχαν καταφέρει πριν από αυτόν, με όχι χειρότερες εκλογικές προοπτικές, οι «Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση». Ή το κόμμα «Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές».
Η απόπειρα του πρώην πολιτικού να παρουσιάσει μια ληξιαρχική πράξη ως απόδρασή του από την ανυπαρξία απέκτησε σημασία επειδή της αφιέρωσε δεκατρία λεπτά ζωντανού τηλεοπτικού χρόνου η δημόσια τηλεόραση.
Τι σημαίνει αυτή η αλλόκοτη επιλογή;
Τι άλλο, εκτός απ’ ότι επιβεβαιώνει την επείγουσα ανάγκη της κυβέρνησης να δημιουργηθεί η εντύπωση ενός κόμματος που μπορεί να αποσπάσει κεντροδεξιές ψήφους από τη Ν.Δ. Για να έχει επιτυχία ένα τέτοιο εγχείρημα, πρέπει να υποθέσει κανείς ότι υπάρχουν κεντροδεξιοί χωρίς αντικυβερνητικά αισθήματα. Οτι υπάρχει δηλαδή φιλοσύριζα αντιπολίτευση – σαν να λέμε γαρδουμπόφιλη χορτοφαγία. Αν όντως υπάρχει τέτοιο ερμαφρόδιτο κεντροδεξιό κοινό, είναι πιο λογικό να καταλήξει στον αυθεντικό ΣΥΡΙΖΑ, παρά στις μεταμφιέσεις του.
Η ακαταπόνητη καμπάνια πάντως των κυβερνητικών media υπέρ των θραυσμάτων του νεοκαραμανλισμού συμπληρώνει την αντίστοιχη επιχείρηση αλίευσης αζήτητων παραγόντων από την Κεντροαριστερά. Την ώρα που αυτοδιαφημίζεται σαν ανάχωμα στην παλινόρθωση του παλαιού πολιτικού συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως εργοστάσιο ανακύκλωσης αυτού του συστήματος – όχι μόνο του πολιτικού, αλλά, εσχάτως, και του επιχειρηματικού. Το κόμμα ψάχνει να αποκαταστήσει την παλιά αντισυστημική του ρώμη υιοθετώντας την Παπακώστα και τον Ραγκούση, τον Τσιτουρίδη και τον Μωραΐτη.
Μπορεί, παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ να ελπίζει σε κεντροδεξιές διαρροές από τη Νέα Δημοκρατία;
Ο υπολογισμός του Μαξίμου είναι ότι η χαλαρότητα της ψήφου στις ευρωεκλογές ευνοεί τέτοιες ροπές αποσυσπείρωσης.
Υπάρχει όμως και η αντίστροφη ανάγνωση της χαλαρότητας, που ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να δει: η κάλπη των ευρωεκλογών είναι η πρώτη ύστερα από τέσσερα χρόνια. Γι’ αυτό και, σύμφωνα με μια νεοδημοκρατική ανάλυση, μπορεί να δώσει διέξοδο σε αντικυβερνητικά συναισθήματα και ψηφοφόρων που βρίσκονται ακόμη στον κύκλο επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δυσαρεστημένοι συριζαίοι είναι μάλλον πολύ περισσότεροι, και πολύ περισσότερο δυσαρεστημένοι, από τους δυσαρεστημένους νεοδημοκράτες – που είναι κυρίως οι κομμένοι από τα ψηφοδέλτια πολιτευτές, οι φίλοι τους και οι οικογένειές τους.
Η περιλάλητη «χαλαρότητα» της ευρωκάλπης δίνει κυρίως στους χολωμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το ψυχολογικό και πολιτικό περιθώριο να τιμωρήσουν λίγο το κόμμα τους, τώρα που δεν πολυμετράει.
Το Μαξίμου ποντάρει για την έκπληξη σε Τσιτουρίδηδες. Αλλά...
μπορεί να του προκύψει κανένας Βαρουφάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου