Γράφει η Δρ Ελένη Παπαδοπούλου
Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
"Μόνο όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάποια πράγματα, κάποιες αξίες,
κάποιες συνήθειες, κάποια σημαντικά έθιμα απειλούνται, μόνο τότε
συνειδητοποιούμε πόσο εύθραυστα είναι και επομένως νιώθουμε την ανάγκη
να τα προστατεύσουμε" λένε οι Christophe Boutin και Frιdιric Rouvillois
στην εφημερίδα «Le Figaro», με αφορμή την έκδοση του βιβλίου τους. Το
«Λεξικό του Συντηρητισμού».
Επειτα από δεκαετίες ενός ασύδοτου
δικαιωματισμού και κινημάτων για την υπεράσπιση των πιο απίθανων
πραγμάτων, μιας ροπής προς την απόλυτη παράνοια, με τον κάθε ψυχικά
διαταραγμένο να επιβάλλει στην κοινωνία το αφύσικο ως φυσιολογικό,
έπειτα από δεκαετίες κατά τις οποίες η βία κορυφώνεται και στρατιές
λούμπεν στοιχείων καταλαμβάνουν ολόκληρες πόλεις, ο κόσμος απηύδησε. Και
επιθυμεί πλέον επιστροφή στην κανονικότητα.
Η Αριστερά
αναδείχτηκε σε πρωταγωνιστή αυτών των κινημάτων. Πουλώντας τις γνωστές
«ανθρωπιστικές» θεωρίες της περί ισότητας, αδελφοσύνης, αλληλεγγύης,
στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει κάθε παρανοϊκή, καταστροφική,
διεστραμμένη και επικίνδυνη διεκδίκηση.
Από κοντά και οι οπαδοί του
ασύδοτου «φιλελευθερισμού», που παραδίδει την εθνική κυριαρχία σε
υπερεθνικά μορφώματα μέσα από διεθνείς οικονομικές συμφωνίες, οι οποίες
ρημάζουν τον όποιο εθνικό πλούτο και μετατρέπουν όλο και περισσότερο
λαούς σε Κινέζους κούληδες (στην Ελλάδα τούς έχουμε και ως αναπτυξιακό
πρότυπο).
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Οι δυτικές κοινωνίες
διαλύονται εκ θεμελίων και ο δυτικός πολιτισμός εξαφανίζεται, με ό,τι
αυτό συνεπάγεται. Οι αξίες, οι θεσμοί, οι αρχές, οι πεποιθήσεις, ό,τι
αποτέλεσε μοχλό προόδου στον δυτικό κόσμο καταρρέει. Γινόμαστε πολτός
στο μπλέντερ της παγκοσμιοποίησης.
Πήρε αρκετό καιρό στις δυτικές
κοινωνίες να αντιληφθούν ότι για να επιβιώσουν και να προκόψουν αυτό
που πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπερασπιστούν είναι το εθνικό συμφέρον τους
και τις αξίες, που έκαναν τον πολιτισμό τους τον πιο σημαντικό του
πλανήτη.
Γιατί, ναι, δεν είναι όλοι οι πολιτισμοί ίσοι, αφού δεν είναι
ίδιοι. Κάποιοι έχουν θεμελιωθεί σε βάσεις που πήγαν την ανθρωπότητα
μπροστά και κάποιοι άλλοι την έχουν αφήσει ακόμη στον Μεσαίωνα.
Εδώ και
πολύ καιρό οι πολιτικοί του δυτικού κόσμου γοητεύονται από αυτόν τον
Μεσαίωνα, τον οποίο μας «πουλάνε» ως πρόοδο και θέλουν να τον επιβάλουν.
Ο κόσμος όμως, επιτέλους, φαίνεται να επιστρέφει στον ρεαλισμό. Παρά
την τρομερή προπαγάνδα των ΜΜΕ, ο ένας λαός μετά τον άλλον επιλέγει
πατριωτικές ηγεσίες. Ανθρώπους που, όπως αποδεικνύεται, είναι ηγέτες,
είναι ρεαλιστές, είναι πατριώτες.
Μέχρι στιγμής στις χώρες όπου έχουν
αναλάβει τη διακυβέρνηση τέτοιοι πολιτικοί...
τα αποτελέσματα είναι θετικά.
Σε αντίθεση με τις χώρες όπου κυβερνούν ανδρείκελα, οι οποίες
βυθίζονται στην κρίση.
Προφανώς, όταν το καράβι βουλιάζει, κοιτάς
πώς θα σωθείς. Το να ελπίζεις απλώς δεν βοηθάει. Αυτό έπραξαν άλλοι
λαοί επιτυχώς. Αυτό πρέπει να πράξουμε κι εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου