"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η Κιβωτός

Αν και επί της ανεπαρκέστατης υπουργείας του αρθρογράφου στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητων τσαρλατάνων γέλασε μαζί του και το παρδαλό κατσίκι, το άρθρο είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ...




Ο κόσμος καταρρέει
κι εσύ κυνηγάς
πεταλούδες για συλλογή

Παναγιώτης Καραβασίλης,Έρωχο καράβι



Υπάρχει άραγε κάποια άλλη Ελλάδα εκτός από αυτήν που φτιάξαμε;



Μιά κατακερματισμένη κοινωνία, η οποία αρνείται και να εξορθολογισθεί/εκσυγχρονισθεί,υποκριτικά αναφερόμενη στην "επαναστατική της παράδοση" (;) και την περιούσια (;) προέλευσή της.  


Μιά λασπωμένη και λασπολογούσα πολιτική τάξη, η οποία χρησιμοποιεί παντός είδους ντεσπεράντος σκανδαλοθήρες ή σκανδαλοσκεπαστές.



Λογοκρίνουμε τους άλλους, μας λογοκρίνουν οι άλλοι, αυτολογοκρινόμαστε (προς αποφυγήν αντιποίνων) γιατί λατρεύουμε και φοβόμαστε ταυτόγχρονα την (κάθε) εξουσία. 


Αυτοαναφορικοί ακόμα κι όταν πλησιάζει η συμφορά, ποτισμένοι με κοινωνικό ωχαδελφισμό και μικρο-πολιτικό μιθριδατισμό (των αγοραίων ψευδαισθήσεων και της ηττημένης αλαζονείας), λαθρεπιβάτες ξένων οραμάτων και αγώνων, προτιμάμε να καταγγείλουμε τον εαυτό μας παρά ν’ αλλάξουμε νοοτροπίες και συμπεριφορές. 


Αλληλοτροφοδοτούμε τις εντάσεις με φρούδες ελπίδες και κλιμακούμενες (αυτο)διαψεύσεις, υποκαθιστούμε την πολιτική των ιδεών με τον λαϊκισμό των ύβρεων.



Ουδείς ενδιαφέρεται για τα μηνύματα που στέλνονται στην κοινωνία


Ποιός άλλωστε πονάει και νοιάζεται για την κοινωνία των ευνουχισμένων, των συμβιβασμένων, των φοβισμένων, των συνένοχων; 


Αυτοί που την διαμόρφωσαν έτσι ή μήπως όσοι το ανέχτηκαν; 


Η ελληνική κοινωνία έχει ήδη αποκτήσει υψηλή ετερογένεια με αντίστοιχη χαμηλή κοινωνική ενσωμάτωση. Η ποικιλομορφία των διαβιούντων δεν λειτουργεί εμπλουτιστικά καθώς δεν έχουν διαμορφωθεί προϋποθέσεις "ισότιμων κοινοτήτων" και οι μνήμες προκαλούν ρωγμές και χάσματα που βγάζουν τα άτομα εκτός του γενικού πλαισίου συμβίωσης. Κατασκευασμένες "αυτονομίες", οι οποίες υιοθετούν δικά τους συστήματα νομιμότητας/νομιμοφροσύνης, απορυθμίζουν περαιτέρω το αμήχανο Κράτος.



Όλοι και όλα αναλώσιμα, σχεδόν φαγώσιμα στο τραπέζι των σκοπιμοτήτων. Το πολιτικό σύστημα "ανανεώνει τους ιστούς της Διαφθοράς" (με νιόφετρους-δυστυχώς και "αριστερούς"-ενδίδοντες), η Ιστορία βαρέθηκε να βλέπει τους θεσμούς της Δημοκρατίας να μην μπορούν ν’αντισταθούν και τους έλληνες ν’ αναγορεύουν άλλους "ηρωοποιημένους-προδότες", άλλους "προδομένους- ήρωες’", ακόμα και μερικούς "προδομένους- προδότες"[!].



Η Ελλάδα, μιά Κιβωτός του ΝΟ..οε, οε, οε, οε, που βουλιάζει, δίχως κάποιος να αισθάνεται υπόλογος, υπεύθυνος, ένοχος.



Από τη γενιά των Δράκων στη γενιά των Λουλουδιών και Μεταπολιτευτικά στη γενιά των Λαμογιών και των Χρήσιμων Ηλίθιων.



Χρειαζόμαστε...

 Αναστόχευση πολιτικής και ήθους. Συλλογική αυτοάμυνα εναντίον όσων (με οποιοδήποτε πρόσχημα) υπονομεύουν τη Δημοκρατία. Κανόνες, όρια και λογοδοσία: η Αρετή του Πολιτεύματος. Ελευθερία, Ισότητα, Αλληλεγγύη: οι συνεκτικοί ιστοί της κοινωνίας. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού. Με ζαριές και μπαμπεσιές δεν φτιάχνεται Πατρίδα. Αυτό ας το κατανοήσουν τόσο οι κατέχοντες την εξουσία, όσο και οι ελπίζοντες.



ΥΓ. "Είμαστε χώρα μαϊμουδιάς
και έθεν και κακείθεν
παραγωγή μπαγαποντιάς

του τάχα και του δήθεν" [Χρ.Τσουράκης, Μαϊμουδιές]


Δεν υπάρχουν σχόλια: