Αγαπητέ πρόεδρε Μπαράκ, καλώς όρισες
στην Ελλάδα. Θαυμάζω το θάρρος σου να επισκεφτείς τη χώρα, τώρα που στην
εξουσία βρίσκονται εκείνοι που θεωρούσαν εσένα και τους συμπατριώτες
σου "φονιάδες των λαών". Ιδιαίτερα μάλιστα μετά από όσα συνέβησαν στην
προηγούμενη επίσκεψη Αμερικανού προέδρου, του Μπιλ Κλίντον και της
Χίλαρι, πριν από 17 χρόνια. Τότε που επί μέρες καιγόταν η Αθήνα...
Θα μου πεις όμως, αγαπητέ πρόεδρε, ότι
από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Όλα έχουν αλλάξει. Και ότι ο
Alexis δεν είναι κάποιος φλογερός αριστεριστής, αλλά ένας Ευρωπαίος
πρωθυπουργός που έχει επιδείξει ιδιαίτερη προσπάθεια και θέληση να έχει
καλές σχέσεις με τους υπερατλαντικούς συμμάχους μας των οποίων ακόμα
–για δύο μήνες– ηγείσαι. Ένας πειθήνιος πρωθυπουργός, που στήριξε πάνω
σου τις ελπίδες του να μην εκδιωχθεί η χώρα από το ευρώ και να μην λάβει
την τιμωρία που επικρεμόταν πάνω από το κεφάλι του όταν οι υπόλοιποι
Ευρωπαίοι του έδειξαν την πόρτα της εξόδου απηυδισμένοι από τις
παλινωδίες της διαπραγματευτικής του στρατηγικής.
Και η αλήθεια είναι αγαπητέ Μπαράκ ότι
βοήθησες. Περισσότερο από ό,τι νομίζουν πολλοί. Οι οποίοι συνδέουν την
στήριξη με οικονομικά απτά αποτελέσματα και με… σχέδια Μάρσαλ. Όχι,
τίποτα τέτοιο δεν συνέβη ούτε πρόκειται να συμβεί. Άσε που και όταν
κάποτε συνέβη, πάνω το μισό πήγε σε τσέπες... Τέλος πάντων όμως. Για να
επανέρθουμε στην ουσία, πράγματι η αμερικανική παρέμβαση ώθησε τα
πράγματα προς τη συμφωνία. Παρέμβαση και στη Μέρκελ αλλά και στον Ολάντ.
Και φυσικά και στον ίδιο τον Alexis που έλαβε το μήνυμα του τι θα
σήμαινε η επόμενη ημέρα. Όχι αυτά που είχε στο δικό του μυαλό, αλλά
τα... άλλα, τα πολύ επώδυνα και για εκείνον και για τη χώρα.
Ίσως μάλιστα η μετάλλαξη των
αριστεριστών αντιαμερικανών σε αμερικανόφιλους να είναι και ένα
σημαντικό επίτευγμα της εξωτερικής σου πολιτικής σε ό,τι αφορά αυτή τη
γωνιά της Ευρώπης.
Δεν μπόρεσες να κάνεις κάτι για το κυπριακό, δεν
βελτιώθηκε η κατάσταση με την Τουρκία, αλλά στο εσωτερικό της χώρας
πέτυχες κάτι που φάνταζε ακατόρθωτο.
Έκανες αρκετούς από εκείνους που
έκαιγαν στις πορείες την αμερικανική σημαία να ομνύουν τώρα πίστη στον
Μπαρμπα Σαμ. Αυτό είναι κατόρθωμα... Έχει ξαναγίνει βέβαια, αλλά όχι με
τόσο υποτίθεται ακραίους...
Ωστόσο, σε αυτή σου την απόφαση να μας επισκεφτείς, άργησες πρόεδρέ μου...
Αν ερχόσουν πριν τις εκλογές στις ΗΠΑ,
θα είχε άλλη βαρύτητα η επίσκεψή σου. Θα μου πεις, μήπως εσύ το
περίμενες να προκύψει Τραμπ; Μάλλον όχι, αν και ίσως μέσα σου και να το
φοβόσουν. Γι αυτό και εκτέθηκες στην προεκλογική περίοδο όσο κανείς
άλλος πρόεδρος πριν από εσένα για να στηρίξεις την υποψήφια διάδοχό σου.
Όμως και εσύ, όπως και ο Alexis άλλωστε, ποντάρατε σε κουτσό άλογο. Και
τώρα, ήρθαν τα πάνω κάτω. Και για εσάς και για τον Alexis.
Τέλος
πάντων, μια και ήρθες όμως κάνε μας μία χάρη.
Δεν χρειαζόμαστε άλλο να
ακούσουμε για τις θυσίες του ελληνικού λαού και για το πόσο σημαντικό
είναι να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις που θα έχουν μακροπρόθεσμο
όφελος.
Γιατί από ό,τι αντιλαμβάνομαι θα
ακούσουμε από εσένα πολλά μπράβο για τις θυσίες και στα οικονομικά αλλά
και σε σχέση με το προσφυγικό, αλλά όπως λέει και ο λαός, πολύ μέλι αλλά
από τηγανίτα τίποτα.
Το πιο σημαντικό που θα αποκομίσουμε είναι ο
θαυμασμός σε εκείνο που κάποτε ήταν η Ελλάδα, ως χώρα που γέννησε τη
δημοκρατία και όχι γι αυτό που είναι τώρα. Για την κατάντια της δηλαδή
και το πώς θα μπορούσε να ανασάνει η χώρα από το δράμα που περνά.
Ειλικρινά αγαπητέ Μπαράκ, καλά είναι τα χτυπήματα στην πλάτη, αλλά πλέον
κάθε ακούμπημα απλώς μας επιβαρύνει κι άλλο. Δεν ανακουφίζει...
Δεν ξέρω επίσης αν σε έχουν ενημερώσει,
αλλά έχουμε πάψει πλέον να είμαστε "αμερικανάκια". Με την παλιά, την
μάγκικη ερμηνεία, αν με εννοείς... και χωρίς παρεξήγηση. Μας έπιασε
κορόιδα βέβαια ο Alexis και πάλι σχετικά πρόσφατα, αλλά...
όπως και να το
κάνουμε, αρχίζουμε να βάζουμε μυαλό. Οπότε με όλο το σεβασμό αγαπητέ
Μπαράκ, αλλά δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη προσδοκία από την επίσκεψή σου.
Βλέπεις, μπορεί πράγματι η αμερικανική εξωτερική πολιτική να
χαρακτηρίζεται από σχετική ή μεγάλη συνέχεια, όμως θα πρέπει να σου
θυμίσω ότι ο Τραμπ δεν είναι ένας κλασσικός Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος και
πιθανώς δεν θα είναι και ένας κλασσικός Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος. Οπότε
υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και πολλά απρόβλεπτα που συνοδεύουν ίσως την
προεδρία του.
Ωστόσο, αγαπητέ Μπαράκ, τίποτα δεν
πηγαίνει χαμένο σε αυτή τη ζωή. Άλλωστε δεν είμαστε μεμψίμοιροι. Και
μόνο που θα περάσεις από εδώ στην τελευταία επίσκεψή σου ως πρόεδρος
στην Ευρώπη, πώς να το κάνουμε και τιμητικό είναι και έχει ιδιαίτερο αν
μη τι άλλο, επικοινωνιακό ενδιαφέρον με... τουριστική στόχευση. Τέτοια
διαφήμιση της χώρας και τόσος τηλεοπτικός χρόνος που θα αφιερωθεί
παγκοσμίως σε αυτή, θα έπρεπε να πληρωθούν υπέρογκα ποσά για να
επιτευχθεί και πάλι αμφίβολο...
Κατά τα άλλα, δεν προκύπτει κάτι
σημαντικό. Ο Τραμπ τα ξήλωσε όλα. Και την πολιτική στήριξη που
υποτίθεται ότι θα είχε ο Alexis από την επίσκεψή σου και την πίεση που
θα μπορούσε να ασκηθεί στη Γερμανία η οποία μπαίνοντας στην τροχιά των
δικών της πολιτικών εξελίξεων δεν είναι βέβαιο ότι θα νιώσει και
στριμωγμένη από εσένα πρόεδρέ μου, αλλά και τα μηνύματα προς την
Τουρκία. Ο Ερντογάν δεν κώλωσε όταν ήσουν πρόεδρος και παντοδύναμος
Μπαράκ μου, λες να προβληματιστεί τώρα; Μακάρι, αλλά λίγο δύσκολο.
Ίσως το πιο ενδιαφέρον να είναι που θα
επαναλάβεις πρόεδρέ μου την ανάγκη να μειωθεί το υπέρογκο χρέος της
χώρας. Ναι, μόνο που δεν σε άκουσαν οι Γερμανοί μέχρι σήμερα που ήσουν
πρόεδρος, λες να τους πείσεις τώρα; Εσύ πρόεδρέ μου, περισσότερο προς το
ΔΝΤ μπορείς να επηρεάσεις. Και τούτο μέχρι τον Ιανουάριο… Μόνο που ότι
δίνεται δεν δίνεται τζάμπα ή μάλλον χωρίς ανταλλάγματα. ΤΟ ΔΝΤ πράγματι
υποστηρίζει ότι θα πρέπει να κουρευτεί το Χρέος για να γίνει βιώσιμο.
Αλλά αυτό συνοδεύεται από νέα σκληρά μέτρα. Και ακόμη περισσότερες
εξασφαλίσεις. Οπότε…
Παρ’ όλα αυτά, επαναλαμβάνω ότι η
επίσκεψή σου αγαπητέ πρόεδρε και καλοδεχούμενη είναι και τιμητική μια
και υπήρξες κατά γενική ομολογία ένας αρκετά "ανθρώπινος" και
δημοκρατικός πρόεδρος, τουλάχιστον σε επίπεδο ειλικρινών προθέσεων, κατά
πολλούς ίσως και ο καλύτερος μεταπολεμικά. Α, και αν είναι δυνατόν
αγαπητέ Μπαράκ, όταν επισκεφτείς την Ακρόπολη πες και καμιά καλή
κουβέντα για τα Ελγίνεια. Ο Κλίντον είχε πει ότι αν ήταν στο χέρι του,
αν βρίσκονταν στην Αμερική θα μας τα επέστρεφε. Τώρα που οι Άγγλοι είναι
ζαλισμένοι από το brexit δεν βάζεις και εσύ ένα χεράκι μπας και γίνει
κάτι; Για να έχει και μία ουσία η επίσκεψη το λέω...
Καλώς όρισες λοιπόν αγαπητέ πρόεδρε
Μπαράκ. Και ευχόμαστε οι ώρες που θα περάσεις στη χώρα μας να σου
μείνουν αξέχαστες. Σε εμάς σίγουρα, ιδιαίτερα σε όσους μένουμε στην
Αθήνα. Θα γίνει κόλαση με τις μετακινήσεις από τα μέτρα ασφαλείας. Αλλά
χαλάλι σου. Σε περιμένουμε και πάλι όταν ηρεμήσεις και περάσεις στην
εφεδρεία. Να επισκεφτείς και κανένα νησί. Μπορεί ειδικά εσύ να ξέρεις
από νησί αφού έζησες στη Χαβάη, αλλά θα καταλάβεις ότι είναι σε εντελώς
άλλο επίπεδο το ελληνικό αρχιπέλαγος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου