Αναποφεύκτως και αναποτρέπτως οδηγηθήκαμε λοιπόν στο σημερινό αδιέξοδο, κινδυνεύοντας για πολλοστή φορά να μετατραπούμε στο μαύρο πρόβατο της Ευρώπης.
Κάπως έτσι την πάτησε και ο κ. Σαμαράς, που μετά τις ευρωεκλογές το 'ριξε στο τσάμικο, χορεύοντας στο γήπεδο που είχε διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι αφού πετύχαμε το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα, μπορεί να χορέψει δανειστές και τρόικα με τους δικούς του όρους. Τώρα βέβαια τρέχει και δεν φτάνει, ελπίζοντας σε μια επισφαλή πολιτική διαπραγμάτευση για να περισώσει ό,τι μπορεί.
Το θέμα είναι ότι παρά τα αλλεπάλληλα στραπάτσα που έχουμε υποστεί, συνεχίζουμε αμέριμνοι να ακολουθούμε την ίδια τακτική. Μονίμως με την ψυχή στο στόμα, με παζάρια της τελευταίας στιγμής, ανεβοκατεβάζουμε κόκκινες γραμμές, κινδυνεύοντας κάθε φορά να βρεθούμε εκεί όπου ξεκινήσαμε. Εχουμε καταφέρει να μην μπορούμε να αξιοποιήσουμε ούτε καν τις προσωπικές σχέσεις που είχαν αναπτύξει διάφορα στελέχη που μετείχαν στη διαπραγμάτευση, αφού αλλάζουμε τους εκπροσώπους μας σαν πουκάμισα.
Δεν καταλάβαμε - και κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ακόμα - ότι με μια Ευρώπη με χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία σε προβληματική κατάσταση, εμείς ως ο πιο αδύναμος κρίκος όχι απλώς δεν μπορούμε να απειλούμε, αλλά είμαστε οι πρώτοι απειλούμενοι από τις εμμονές και τις δυσλειτουργίες των εταίρων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου