O Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν αναγκάστηκε να απολογηθεί
επειδή κατηγόρησε τους συμμάχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή
-περιλαμβανομένων Σαουδικής Αραβίας, Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων και
Τουρκίας-, ότι έμμεσα ή άμεσα στηρίζουν τους εξτρεμιστές του Ισλαμικού
Κράτους, λέγοντας: «Σύμμαχοί μας έχουν δώσει εκατοντάδες εκατομμύρια
δολάρια και δεκάδες χιλιάδες τόνους όπλων σε όποιον μάχεται κατά του
Ασαντ».
Η δήλωση στερείται διπλωματικής αβρότητας, αλλά λέει μια αλήθεια
που Αμερικανοί αξιωματούχοι και πολιτικοί αναλυτές επαναλαμβάνουν
κεκλεισμένων των θυρών.
Η άλλη αμήχανη αλήθεια που δεν ειπώθηκε είναι
ότι πλέον μεγάλο μέρος του οπλισμού των ζηλωτών του Αλλάχ προέρχεται από
τις Ηνωμένες Πολιτείες, που γενναιόδωρα επίσης ενίσχυσαν στην αρχή της
συριακής κρίσης αντικαθεστωτικές δυνάμεις, προτού κάποιες από αυτές
μεταμορφωθούν στον «νέο υπ’ αριθμόν ένα» εχθρό των ΗΠΑ. Ενας εχθρός ο
οποίος επιπλέον επελαύνει σε Ιράκ και Συρία και μαζί με κάθε πόλη που
καταλαμβάνει αποκτά και σημαντικό μέρος του πολεμοστασίου που πρόσφερε
σε αυτές τις κυβερνήσεις η Ουάσινγκτον ή η Μόσχα αντίστοιχα.
Το «δίκτυο του θανάτου», όπως αποκάλεσε ο πρόεδρος Ομπάμα το Ισλαμικό
Κράτος, τροφοδοτείται από όπλα και πολεμοφόδια που παράγονται σε 21
χώρες του πλανήτη, με πρώτες κατά σειρά τη Ρωσία (και κυρίως την πρώην
Σοβιετική Ενωση), την Κίνα (που μπήκε στο παιχνίδι ιδίως μετά το 2010)
και τις ΗΠΑ, όπως αποκαλύπτει έκθεση της ανεξάρτητης ομάδας CAR (Ερευνα
για τους Εξοπλισμούς στις Συρράξεις).
Οι μαχητές του Ι.Κ. δεν
αντιμετώπισαν καμιά δυσκολία να έχουν πρόσβαση στο τεράστιο οπλοστάσιο
που έχει αναπτυχθεί στις συρράξεις στο Ιράκ και τη Συρία, το οποίο
«διοχετεύεται» όχι μόνο από τις μεγάλες δυνάμεις αλλά και από χώρες όπως
η Σερβία, η Βουλγαρία ή το Σουδάν.
Η έκθεση της CAR, που έγινε για λογαριασμό της Ε.Ε. και
δημοσιοποιήθηκε στις 6 Οκτωβρίου, καταγράφει την προέλευση 1.700 καλύκων
από φυσίγγια όπλων που χρησιμοποίησαν οι μαχητές του Ι.Κ. σε μάχες κατά
Κούρδων ανταρτών σε Συρία και Ιράκ. Κάποιοι από αυτούς έχουν
κατασκευαστεί ακόμη και από εργοστάσιο πυρομαχικών του αμερικανικού
στρατού στο Μισούρι και άλλοι -παρότι ρωσικής κατασκευής- φέρουν το
λογότυπο της SSΙ Inc. μιας αμερικανικής βιομηχανίας όπλων που προμηθεύει
το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ.να τα χρησιμοποιούν σημαίνει πως έχουν ένα
εξαιρετικά οργανωμένο δίκτυο ανεφοδιασμού που τους εξασφαλίζει
προμήθειες σε βάθος χρόνου.
Για τους γνώστες της πραγματικότητας στα πεδία των μαχών η πρόσφατη
απόφαση της Ουάσινγκτον να στείλει μεγάλες ποσότητες στρατιωτικού
υλικού, περιλαμβανομένων και ελαφρών όπλων, σε αντάρτικες ομάδες στη
Συρία και στον υπό διάλυση ιρακινό στρατό αποτελεί πηγή τεράστιας
ανησυχίας. «Δεν ξέρω πώς το νέο πρόγραμμα εξοπλισμού αυτών των ομάδων θα
εγγυηθεί μεγαλύτερη ασφάλεια. Εδώ αντιμετωπίσαμε τεράστιες ανάλογες
προκλήσεις όταν στην πράξη κατείχαμε το Ιράκ» δήλωσε στο Κέντρο για
Ακεραιότητα στον Δημόσιο Βίο ο Τζόζεφ Κρίστοφ, επικεφαλής διεθνών
υποθέσεων του GAO (Γραφείο του Κογκρέσου για τον λογιστικό έλεγχο των
κυβερνητικών δαπανών) το 2000-2011, περίοδο κατά την οποία η υπηρεσία
είχε εντοπίσει σοβαρές ελλείψεις στον έλεγχο της χρήσης των αμερικανικών
όπλων σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Ακόμη και τα πρώτα χρόνια της
αμερικανικής κατοχής στο Ιράκ οι στρατιωτικοί διοικητές αναγνώριζαν ότι
δεν ήξεραν πού κατέληγαν τα αμερικανικά πολεμοφόδια. Εκθεση του
Κογκρέσου το 2007 σημείωνε ότι αγνοείται η τύχη 190.000 αμερικανικών
όπλων.
Τα πρωτόκολλα ασφαλείας
Στις 18 Σεπτεμβρίου το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε νομοθεσία που
εξουσιοδοτεί το υπουργείο Αμυνας όχι μόνο να επανεξοπλίσει τις ιρακινές
δυνάμεις που τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας εδάφη και οπλισμό στο Ι.Κ. αλλά
και σε «αποδεδειγμένα έπειτα από ενδελεχή έλεγχο μετριοπαθείς δυνάμεις
της συριακής αντιπολίτευσης». Αλλά στη Συρία πολεμούν δεκάδες
πολιτοφυλακές, ο όρος «μετριοπάθεια» είναι εξαιρετικά ρευστός και οι
συμμαχίες ανάμεσά τους αλλάζουν κάθε μέρα με το Ι.Κ. και την Αλ Κάιντα
να προσεταιρίζονται τακτικά ή συγκυριακά διάφορες από αυτές.
Ο νόμος προβλέπει την εκπόνηση σχεδίου ελέγχου για το πού ακριβώς
πηγαίνουν τα όπλα όπως και μέτρα αποτροπής της χρήσης τους από τρίτους.
Στη θεωρία, γιατί στην πρακτική του πολέμου τα πρωτόκολλα ασφαλείας
έχουν ελάχιστες πιθανότητες να τηρηθούν. «Ακόμη κι όταν έχεις μια
συνεργάσιμη κυβέρνηση που σου επιτρέπει να στείλεις επιθεωρητές, έχεις
περιορισμένες δυνατότητες ελέγχου. Πόσο μάλλον όταν έχεις απέναντί σου
αντάρτικες ομάδες. Η αντίληψη ότι μπορεί να έχεις ένα έγγραφο με το
οποίο αυτές οι ομάδες θα επιτρέπουν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ να επιθεωρεί
τα όπλα που τους έχει δώσει, είναι απλά ανόητη», λέει ο Τόμας Μουρ.
Συνεργάτης στο διάστημα 2003-2013 της Επιτροπής της Γερουσίας που
επιβλέπει την τήρηση των δεσμεύσεων για τις εξαγωγές όπλων, ο Μουρ
επικαλείται την εμπειρία του για να σημάνει συναγερμό για την απόφαση
της Ουάσινγκτον.
Διασκεδάζοντας με αυτές τις ανησυχίες, οι εξτρεμιστές σουνίτες του
Χαλιφάτου χαιρέτισαν τη νέα συμμαχία που θα μπορούσε να υπονομεύσει την
επέλασή τους, ως πεδίο τεράστιων ευκαιριών για την απόκτηση προσθέτων
πυρομαχικών από τη Δύση:
«Κοίτα πόσα χρήματα ξοδεύει η Αμερική για να
πολεμήσει το Ισλάμ και καταλήγουν στις τσέπες μας», έλεγε ένας από τους
μαχητές σε προπαγανδιστικό βίντεο του Ι.Κ. ποζάροντας μπροστά σε ιρακινή
αστυνομική βάση που κατέλαβαν. «Θα χάσουν και στη Συρία. Θα τους
περιμένουμε, Ινσαλάχ, για να πάρουμε κι άλλα χρήματα από αυτούς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου